ή, όν :
      1 restant, qui reste, PD. O. 1, 97, etc. ; ATT. ; ἡ λοιπὴ ὁδός, XÉN. An. 3, 4, 46, le reste de la route ; αἱ λ. τῶν νεῶν, THC. 7, 72, le reste des navires ; particul. en parl. de deux pers. ou de deux choses, p. opp. à θάτερον, CLÉM. Str. p. 787 ; τὸ λοιπόν ou τὰ λοιπά, ATT. le reste ; καὶ τὰ λοιπά, PLUT. M. 1084 c ; HERMOG. Rhet. 278, 1 ; SEXT. 629, 17 Bkk. et ainsi du reste, et cætera ; pour marquer une suite dans le raisonnement, et maintenant, maintenant donc, donc : καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε, NT. Matth. 26, 45 ; καθεύδετε λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε, NT. Marc. 14, 41, et maintenant dormez et reposez-vous ; cf. λοιπόν, POL. 1, 15, 11 ; καὶ τὸ λοιπόν, POL. 3, 96, 14, etc. ; οἱ λοιποί, ceux qui restent, càd. les descendants, la postérité, PD. I. 3, 57 ; λοιπόν ἐστι, ou simpl. λοιπόν, avec l’inf. il reste (à montrer, à dire, etc.) XÉN. Conv. 4, 1, etc. ; avec l’art. τὸ λοιπὸν ἤδη ἡμῖν ἐστι σκέψασθαι πότερον, PLAT. Rsp. 444 e, il nous reste à examiner laquelle des deux choses… ; λοιπὸν οὖν ἐστιν οὐδὲν ἄλλο πλήν avec l’inf. ISOCR. 250 e, il ne reste donc qu’à, etc. ; τί λοιπὸν ἔσται ἤν ; etc. ISOCR. 93 e, que restera-t-il (à dire) si, etc. ? abs. ὃ δὲ λοιπόν, ESCHL. Ag. 1572, ce qui reste ; cf. ESCHL. Pr. 684 ; λοιπόν ou τὸ λοιπόν, PLAT. Prot. 321 b, du reste ;
      2 particul. avec idée de temps : ὁ λοιπὸς χρόνος, ATT. ou ὁ λοιπὸς τοῦ χρόνου, DÉM. 195, 6, l’avenir ; τὸ λοιπὸν τῆς ἡμέρας, XÉN. An. 3, 4, 16, le reste du jour ; d’où adv. τοῦ λοιποῦ χρόνου, SOPH. El. 817 ; ἐκ τοῦ λοιποῦ χρόνου, DÉM. 1360, 23 ; ἐκ τοῦ λοιποῦ, XÉN. Conv. 4, 56 ; Hell. 3, 4, 9 ; τὸν λοιπὸν χρόνον, SOPH. Ph. 84 ; εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον, PLAT. Ep. 358 b ; ou (s.-e. χρόνος) τοῦ λοιποῦ, HDT. 2, 109 ; AR. Pax 1084 ; τὸ λοιπόν, PD. P. 5, 118, etc. ; ATT. ; τὰ λοιπά, XÉN. Hell. 1, 1, 27 ; PLAT. Tim. 27 b, etc. à l’avenir, désormais, dorénavant.

Étym. λείπω.

ή, όν, (< λείπω) remaining over, not in Hom., freq. from Pi. and Hdt. downwards; λ. βίοτος Pi. O. 1.97; λ. εὐχαί ib. 4.15; λ. γένος ib. 2.15; also λοιποί descendants, Id. I. 4 (3).39; in Prose the Art. is commonly added, and ὁ λ. either agrees with the Noun or takes a dependent genitive, αἱ λ. τῶν νεῶν Th. 7.72; τὴν λοιπὴν (sc. ὁδὸν) πορευσόμεθα X. An. 3.4.46; τὸ λ. τῆς ἡμέρας ib. 16, etc. λοιπόν [ἐστι] c. inf., it remains to show, etc., ἀποδεικνύναι, διελέσθαι, etc., Id. Smp. 4.1, Pl. R. 466d, etc. ; also c. Art., τὸ λ. ἤδη ἡμῖν ἐστι σκέψασθαι, πότερον what remains for us is to…, ib. 444e; διανομὴ τοίνυν τὸ λ. σοι ib. 535a; without inf., ὃ δὲ λ.
quod superest, A. Ag. 1571 (lyr.); ὅ τι λ. πόνων Id. Pr. 684; τὸ εὐπρεπείας πέρι… λοιπόν Pl. Phdr. 274b. freq. of Time, ὁ λ. χρόνος the future, Pi. N. 7.67; πρὸς τὸν λοιπὸν τοῦ χρόνου D. 15.16; τὸν λ. χρόνον for the future, S. Ph. 84; τοῦ λ. χρόνου Id. El. 817; εἰς τὸν λ. χρόνον Pl. Ep. 358b; ἐκ τοῦ λ. χρόνου D. 59.46; so without Subst. in neut., τὸ λ.
henceforward, hereafter, Pi. P. 5.118, A. Eu. 1031, S. OT 795, etc. ; τὸ λ. εἰς ἅπαντα… χρόνον A. Eu. 763; τὰ λ. Id. Th. 66, S. El. 1226, Th. 8.21; ἐς τὸ λ. A. Pers. 526, Eu. 708, cf. Inscr.Prien. 64 (ii BC); also τοῦ λ. Hdt. 1.189, Ar. Pax 1084; ἐκ τοῦ λ. X. HG 3.4.9; ἐκ τῶν λ. Pl. Lg. 709e, Ep. 316d; καθεύδετε τὸ λ. sleep now…, Ev. Matt. 26.45, Ev. Marc. 14.41; ἑσπέρα δὲ ἦν λ. καὶ… it was now evening, Jul. Or. 1.24c. τὸ λ. and τὰ λ.
the rest, A. Pr. 476, 697, 699, etc. ; καὶ τὰ λοιπά, = ΄etc.΄, Aristeas 190, Plu. 2.1084c, etc. ; also λοιπόν without the Art., as Adv., for the rest, further, and so freq., = ἤδη, already, λ. δή Pl. Prt. 321c; αἰσχρὸν δὴ τὸ λ. γίγνεται Id. Grg. 458d. λοιπόν, Adv.
then, well then, Plb. 1.15.11, al., Dsc. 2.83, Arr. Epict. 1.24.1; οὐδεμία λ. ἀμφισβήτησίς ἐστιν BGU 969.19 (ii AD).
finally, λ., ἀδελφοί, χαίρετε 2 Ep. Cor. 13.11.

(λείπω), übrig gelassen, übrig ; λοιπὸν βίοτον, Pind. Ol. 1.97 ; γένος λοιπὸν αἰεί, P. 4.256 ; εὐχαί, Ol. 4.14, öfter ; τὴν λοιπὴν πλάνην, Aesch. Prom. 786 ; ἡμῖν δὲ τοῖς λοιποῖσιν Ἀργείων στρατοῦ, Ag. 559, öfter, wie bei den anderen Tragg.; τὸν λοιπὸν χρόνον, Soph. Phil. 84, öfter, u. in Prosa ; τὸ λοιπόν u. oft τὰ λοιπά, auch εἰς τὸ λοιπόν häufig adverbial, im Uebrigen, in Zukunft, Aesch. Eum. 653, τὸ λοιπὸν εἰς ἅπαντα πλειστήρη χρόνον ὁρκωμοτήσας 733, τὰ λοιπὰ πιστὸν ὀφθαλμὸν ἕξω Spt. 66, τὸ λοιπὸν φυλάξωμαι Soph. Phil. 452, τὸ λοιπὸν ἤδη χαίρετε Tr. 917, καὶ τὰ λοιπά μου μέλου δικαίως, O.C. 1139 ; μακαρία γὰρ ἡ πόλις ἔσται τὸ λοιπόν Ar. Eccl. 559 ; oft bei Plat. λοιπὸν δή, τὸ λοιπόν, dann, Gorg. 458d ; ferner, weiter, τὸ λοιπὸν ἤδη χρῶνται αὐτῇ Phaedr. 256c. – Aehnlich τοῦ λοιποῦ, wobei man χρόνου ergänzt, fernerhin, fortan, Her. 2.109, Lys. 14.2, Plat. Legg. VII.816d, Xen. An. 5.7.34, u. Pol., meist einzelne Zeitpunkte der Zukunft bezeichnet, während der accus. die ganze Folgezeit andeutet ; – λοιπόν, wie ceterum, übrigens, demnach, Pol. oft u. a.Sp.

λοιπός, -ή, -όν
(< λείπω), [in LXX chiefly for יָתַר, also for שְׁאָר, etc. ;]
the remaining, the rest,
__1. pl., οἱ λ.: with subst., Mat.25:11, Act.2:37, Rom.1:13, al.; absol., Mat.22:6, Mrk.16:13, Luk.24:10, al.; οἱ λ. οἱ (B1., § 47, 8), Act.28:9, 1Th.4:13, Rev.2:24; οἱ λ. τ. ἀνθρώπων (LS, see word, ad. init.), Rev.9:20; τὰ λ., Mrk.4:19, Rev.3:2, al.
__2. Neut. sing. (accusative ref.), adverbially, τὸ λ.;
__(a) for the future, henceforth: Mrk.14:41, 1Co.7:29 (Lft., Notes, 232 f.), Heb.10:13; anarth. (Deiss., LAE, 17616, 1885, 20), Act.27:20, 2Ti.4:8; τοῦ λ. (sc. χρόνου; LS, see word; M, Pr., 73; Bl., § 36, 13), Gal.6:17, Eph.6:10;
__(b) besides, moreover, for the rest: Php.3:1 4:8; anarth., 1Co.1:16 4:2, 1Th.4:1 (M, Th., in l; Lft., Notes, 51)
(AS)