λοιδορέω-ῶ, insulter, injurier, gourmander durement, abs. EUR. Med. 873, etc. ; τινα, PD. O. 9, 40 ; AR. Nub. 1138, etc. ; XÉN. An. 3, 4, 49, etc. ; PLUT. M. 182 d, etc. ; τινι, A. LIB. 22 ; SPT. 2Macc. 12, 14, faire des reproches à qqn ; τι, ARSTT. Nic. 4, 14, adresser qqe reproche ou qqe injure ; avec un acc. de pers. et un pron. neutre : τινὰ πολλὰ λ. EUR. Hel. 1171, faire beaucoup de reproches à qqn ; τινὰ εἴς τι, PLUT. M. 175 b, reprocher durement qqe ch. à qqn ; (cf. AR. Eq. 90) ; avec un adj. attrib. : τὴν τύχην λ. τυφλήν, PLUT. M. 98 a, reprocher à la fortune d’être aveugle ;

Moy. (ao. ἐλοιδορησάμην ou ἐλοιδορήθην) m. sign. AR. Nub. 1353 ; XÉN. Cyr. 1, 4, 9 ; τινι, AR. Pl. 456, Eq. 1400, etc. ; PLAT. Rsp. 395 d, Charm. 154 a, etc. ; avec prép. : εἴς τινα, LUC. Anach. 22 ; πρός τινα, SPT. Ex. 17, 2, adresser des reproches blessants à qqn ; avec rég. de pers. et de chose : τινι περί τινος, DÉM. 558, 6 ; τινί τινος, A. TAT. 1, 6, à qqn sur qqe ch. ; περί τινος, AR. Nub. 62, ou εἴς τι, PLUT. Nic. 2, ou ἐπί τινι, XÉN. Ages. 7, 3, au sujet de qqe ch.

➳ Ao. pass. au sens act. DÉM. 1257, 23, etc.

Étym. λοίδορος.

fut. -ήσω D. 40.48; aor. ἐλοιδόρησα E. Med. 873, etc. ; pf. λελοιδόρηκα Pl. Phdr. 241e; — Med. and Pass. (v. infr.), fut. -ήσομαι Ar. Eq. 1400, etc. ; aor. ἐλοιδορησάμην Is. 6.59; Att. more freq. ἐλοισορήθην D. 9.54, 54.5 (v. infr.); (< λοίδορος) : — abuse, revile, τινα Hdt. 3.145; θεούς Pi. O. 9.37, cf. Ar. Nu. 1140, X. An. 3.4.49, BGU 1007.6 (iii BC), etc. ; abs., E. l.c., etc. ; sts. simply, rebuke, X. Cyr. 1.4.9; οἶνον εἰς ἐπίνοιαν λ. Ar. Eq. 90, cf. Plu. 2.175b (Pass.); with neut. Adj., ἐμαυτὸν πόλλ’ ἐλοιδόρησα E. Hel. 1171; οὐδὲν οὐδένα λ. Pl. Tht. 174c; λ. ἔνια Arist. EN 1128a31; with a predicate added, [τὴν Τύχην] λ. τυφλήν reproach fortune as blind, Plu. 2.98a; — Med., rail at one another, Antipho 2.1.4, Ar. Ra. 857, D. 54.18; — Pass., λοιδοροῦντας ἢ λοιδορουμένους reviling or reviled, Isoc. 2.47, cf. Phld. Lib. p. 29 O. ; λελοιδορημένος ὑπὸ… rebuked…, X. HG 5.44.29; οὐκ ἐν δίκη λοιδορηθείς Pl. Phdr. 275e, cf. Grg. 457d. Med. with aor. Pass. in act. sense, c. dat. pers., rail at, τινι Ar. Eq. 1400, Pl. 456, Ec. 248, Pl. R. 395d, etc. ; also λ. ἐπί τινι X. Ages. 7.3; τινος Ach.Tat. 1.6; εἴς τινα Luc. Anach. 22; πρός τινα LXX Ex. 17.2; c. acc. cogn., πάντα τὰ αἰσχρὰ λοιδορέονται, ὅτι… they use all kind of foul reproaches, saying that…, Hdt. 4.184; λοιδορίαν ἣν ἐλοιδορήθη Κρατίνῳ περὶ τούτων D. 21.132. — Act. never has dat. exc. in later Gr., LXX Ex. 17.2, 2 Ma. 12.14, Epict. Ench. 34, Ant.Lib. 22.5; in And. 1.67 (ἠναντιώθην καὶ ἀντεῖπον — καὶ ἐλοιδόρησα — ἐκείνῳ ὧν ἦν ἄξιος) the dat. (if correct) depends on the other verbs; as does the acc. in οὓς ὕβριζες καὶ ἐλοιδοροῦ Hyp. Dem. Fr. (a). — Only the Act. is found in Trag.

schelten, schmähen, lästern ; θεούς, Pind. Ol. 9.40 ; u. so mit dem acc. die Tragg., τὰς προπομπούς, Aesch. Eum. 197, δεσπότας, Eur. Hec. 1237, ἐμαυτὸν πόλλ' ἐλοιδόρησα, Hel. 1187 ; Ar. Nub. 1124 u. öfter ; auch οἶνον εἰς ἐπίνοιαν, Eq. 90 ; in Prosa, vgl. Lys. 9.6 ff., u. Sp.; Ggstz ἐπαινεῖν, Plat. Gorg. 485a, u. ἐγκωμιάζω, Rep. II.367d ; λελοιδορήκαμεν, Phaedr. 241e ; ἐλοιδόρει τὸν Ἡρακλείδην, ὅτι Xen. An. 7.5.11 ; τοῦτ' αὐτὸ λοιδορῶν ὠνείδιζε Plat. Phaedr. 257c ; pass. λοιδορηθείς, 275e, wie μὴ λελοιδορημένος εἴη ὑπό τινος Xen. Hell. 5.4.29. – Häufig auch im med., teils absol., Antiph. II α 4, Plat. Symp. 213d u. öfter, u. gew. c. dat., Rep. I.329e, Phaedr. 257d ; λοιδορούμενοι ἀλλήλοις Charmid. 154a ; λοιδορήσεται Xen. Cyr. 1.4.9 ; λοιδορήσηται Isae. 6.59 ; λοιδορίας ψευδεῖς ἐμοὶ λοιδορούμενος Aesch. 2.8 ; oft bei den Sp., wie Luc. Pisc. 2, 45 ; πολλὰ τῷ ἀδελφῷ λοιδορησαμένη somn. 5 ; so auch aor. pass., λοιδορηθέντος αὐτοῖς ἐκείνου καὶ κακίσαντος Dem. 54.5 ; ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι Xen. Ages. 7.3 ; εἰς δυσγένειαν Plut. Nic. 2.

λοιδορέω, -ῶ
(< λοίδορος) [in LXX chiefly for רִיב ;]
to abuse, revile: with accusative of person(s), Jhn.9:28, Act.23:4; pass., 1Co.4:12, 1Pe.2:23 (cf. ἀντι-λοιδορέω).†
(AS)