ένος (ὁ) [ῐ]
   I port, IL. 1, 432, etc. ; ATT. etc. ; plur. au sens du sg. OD. 4, 846 ; 5, 404 ; 13, 195 ; SOPH. Ph. 936 ; EUR. Andr. 749, Hel. 521, Hec. 1293, etc. ; avec le gén. λιμένες θαλάσσης, OD. 5, 418, 440 ; χείματος, EUR. Andr. 891, port pour s’abriter contre la mer, la tempête ;
   II fig. :
      1 endroit pour mettre à l’abri, lieu de dépôt : πλούτου, ESCHL. Pers. 250 (la terre de Perse) où sont amassés des trésors ; παντὸς οἰωνοῦ, SOPH. Ant. 1000, séjour d’oiseaux de toute sorte ;
      2 retraite, refuge, asile : ἑταιρίας, SOPH. Aj. 683, de l’amitié ; κακῶν, ESCHL. Suppl. 471, contre les maux ; en parl. du sein de Jocaste, SOPH. O.R. 1208 ;
      3 chez les Thessaliens, c. ἀγορά, GAL. 6, 29.

Étym. λειμών, cf. λίμνη.

ένος, ὁ, harbour, Il. 1.432 (here distd. fr. ὅρμος, mooringplace), al., Pl. Ti. 25a, etc. ; Κανθάρου λ. a dockyard in the Piraeus, with a pun on κάνθαρος just above, Ar. Pax 145 (ubi v. Sch.); freq. in pl., λιμένες νηῶν ὀχοί Od. 5.404; λιμένες δ’ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ 4.846; λιμένες τε πάνορμοι 13.195, cf. S. Ph. 936, etc. ; c. gen. objecti, λιμένες θαλάσσης havens of refuge from the sea, Od. 5.418, cf. Hes. Sc. 207. metaph, haven, retreat, refuge, Thgn. 460; ἑταιρείας λ.
a haven of friendship, S. Aj. 683; οὗτος… λ. πέφανται τῶν ἐμῶν βουλευμάτων E. Med. 769; c. gen. objecti, λ. κακῶν from ills, A. Supp. 471; ὦ ναυτίλοισι χείματος λ. φανείς E. Andr. 891; ὕπνον… τῶν καμάτων λ. Critias 6.20 D. ; λ. τῆς πλάνης ἥδε ἡ γῆ μόνη λείπεται D.H. 1.58.
gathering-place, receptacle, πλούτου λ. A. Pers. 250; μέγας E. Or. 1077; παντὸς οἰωνοῦ λ. S. Ant. 1000; ᾍδου λ.
harbour of death, ib. 1284 (lyr.); ξείνων αἰδοῖοι λιμένες Emp. 112.3; βοῆς τῆς σῆς ποῖος οὐκ ἔσται λ. ; what place shall not harbour (i.e. receive) thy cry? S. OT 420. = ἀγορά in Thessaly and Paphos, IG 9(2).517.42 (Larissa), Gal. Thras. 32, D.Chr. 11.23 (interpol.).
the source of birth, womb, Emp. 98.3, S. OT 1208 (lyr.).

ένος, ὁ, Hafen, Bucht, von ὅρμος, der eigentlichen Anfurt im Innern des Hafens, unterschieden, Il. 1.432 ff., λιμένες, νηῶν ὄχοι, Od. 5.404, ναύλοχοι, 4.846, öfter ; im plur., λιμένες πάνορμοι, auch 13.195, wo wie bei Eur. El. 439, Hel. 521, vgl. auch Soph. Phil. 924 u. überall in Prosa, der plur. für den sing. steht ; Pol. 10.1.1 u. öfter. Uebertr., Sammelplatz, wo von allen Seiten Etwas, wie im Hafen die Schiffe, zusammenkommt, πολὺς πλούτου λιμήν, Aesch. Pers. 246, wie Eur. Or. 1077 ; vgl. Soph. βοῆς δὲ τῆς σῆς ποῖος οὐκ ἔσται λιμήν, O.R. 420 ; παντὸς οἰωνοῦ λ., Ant. 987, und δυσκάθαρτος ᾍδου λιμήν, ib. 1270. – Zufluchtsort, wie auch wir Hafen sagen, κοὐδαμοῦ λιμὴν κακῶν, Aesch. Suppl. 466 ; ἑταιρείας λ., Soph. Aj. 668 ; οὗτος γὰρ ἁνὴρ λιμὴν πέφανται τῶν ἐμῶν βουλευμάτων, Eur. Med. 769 ; sp.D.

λιμήν, -ένος, ὁ
[in LXX: Psa.107:30 (מָחוֹז), Psa.107:35, 1Es.5:55 Est.5:1-2 Est.5:1-73 4Macc 7:1-23 * ;]
a harbour, haven: Act.27:8, 12 (cf. Καλοὶ Λιμένες).†
(AS)