'(act. seul. impf. poét. λίαζον) faire fléchir, LYC. 21 ;
D’ord. au pass. λιάζομαι (f. λιασθήσομαι, ao. ἐλιάσθην, pf. λελίασμαι, d’où pl.q.pf. ἐλελιάσμην) se pencher, se coucher, d’où :
      1 se détourner, s’écarter, s’éloigner : ἐκ ποταμοῖο, OD. 5, 462, pour se retirer du fleuve ; ἀπὸ πυρκαϊῆς ἑτέρωσε λ. IL. 23, 231, s’éloigner du bûcher dans une autre direction ; ἀμφὶ δ' ἄρα σφι λιάζετο κῦμα, IL. 24, 96, le flot se retirait autour d’elles ; πρός τινα, EUR. Hec. 100, s’esquiver pour venir près de qqn ; λιάσθη ἐς πνοιὰς ἀνέμων, OD. 4, 838, (la vision) s’évanouit au souffle des vents ;
      2 s’abattre, tomber : προτὶ γαίῃ, IL. 20, 420 ; ἐν γῇ, MOSCH. 4, 118, à terre ; πρηνὴς ἐλιάσθη, IL. 15, 543, il tomba en avant ; πτερὰ λίασθεν, IL. 23, 879, ses ailes tombèrent pendantes.

➳ Ao. pass. 3 pl. épq. λίασθεν, IL. 23, 879 ; A.RH. 4, 353.

'

(< λίαν) to be over-enthusiastic, [παρὰ τὸ] λίαν λιάζειν A.D. Pron. 34.27; λιάζειν· λίαν ἐσπουδακέναι, Phot.

v. λιάζομαι sub fin.

beugen, vgl. ἀλίαστος, Buttmann Lexil. I.73 ff.; Hesych. erkl. ῥίπτειν, ταράσσειν ; – im Gebrauch war nur λιάζομαι, ἐλιάσθην, seitwärts ausweichen, weggehen, gew. von Menschen, ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο νόσφι λιασθείς, Il. 1.349 u. öfter, beim Angriff, 15.520, 21.255, ἐκ ποταμοῖο, ἀπὸ πυρκαϊῆς, aus dem Strom entrinnend, vom Scheiterhaufen weggehend, Od. 5.462, Il. 23.231, δεῦρο λιάσθης, hierher entwichst du, 22.12. Auch von den Meereswellen, ἀμφὶ δ' ἄρα σφι λιάζετο κῦμα θαλάσσης, die Woge wich zur Seite um die aus der Tiefe des Meeres heraufsteigenden Göttinnen, Il. 24.96 ; vom Traumbilde entschwinden, λιάσθη ἐς πνοιὰς ἀνέμων Od. 4.838. – Zuweilen = ausgleiten, sinken, πρηνὴς ἐλιάσθη, er fiel vornüber, Il. 15.543, προτὶ γαίῃ, 20.418, 420 ; αὐτὰρ ὁ ὄρνις αὐχέν' ἀπεκρέμασεν, σὺν δὲ πτερὰ πυκνὰ λίασθεν, die Flügel sanken, des sterbenden Vogels, 23.879, wo Aristarch. λίασσεν las, er ließ die Flügel sinken. – Einzeln auch bei sp.D., σπουδῇ πρός σ' ἐλιάσθην Eur. Hec. 100, ὡς ἐν γῇ λελίαστο – Ἰφικλείης Mosch. 4.118, Ap.Rh.