ΐδος (ἡ) [ῐδ]
      1 butin de guerre, butin, XÉN. Lac. 13, 11 ; d’où butin, en gén. IL. 9, 138 ; 18, 327 ; OD. 10, 41 ; ESCHL. Sept. 331 ; particul. en parl. de troupeaux, de chevaux, IL. 11, 677 ; A.RH. 1, 695 ;
      2 bétail, troupeau, HÉS. Th. 444 ; THCR. Idyl. 25, 97, etc.

Étym. ληΐη.

Dor. λαΐς, ΐδος, ἡ, Ep. form of λεία, booty, spoil, mostly of cattle, ληΐδα δ’ ἐκ πεδίου συνελάσσαμεν…, πεντήκοντα βοῶν ἀγέλας, κτλ. Il. 11.677, cf. X. Lac. 13.11; then of all kinds of booty, Il. 9.138, 18.327, Od. 10.41; πλαζόμενοι κατὰ ληΐδα 3.106; in A. Th. 331 (lyr.), concrete for αἰχμάλωτοι, cf. A.R. 1.695; cf. ληϊάς. without any notion of plunder, cattle, stock (cf. λεία), ληΐδ’ ἀέξειν, βουκολίας τ’ ἀγέλας τεκαὶ αἰπόλιαπλατέ’ αἰγῶν Hes. Th. 444, cf. Theoc. 25.97.

ίδος, ἡ, ion. u. ep. = λεία, Kriegsbeute, bes. weggetriebenes Vieh u. gefangene Menschen, vgl. Il. 11.677, wo nach ληΐδα δὲ συνελάσσαμεν ἤλιθα πολλήν einzeln βόες, πώεα οἰῶν, συβόσια, αἰπόλια u. ἴπποι aufgezählt werden ; u. so Hes. Th. 442, wo es geradezu Viehherden sind ; Theocr. sagt ἐνεπλήσθη πεδίον ληΐδος ἐρχομένης, 25.97, öfter. – Uebh. Beute, Aesch. Spt. 331 ; Ap.Rh. 1.695.