ή, όν :
   I brillant, d’où :
      1 propr. brillant, éclatant : λ. αἴγλη, OD. 6, 45, lumière du jour éclatante ; λευκὸν ἠέλιος ὥς, IL. 14, 185, brillant comme le soleil (cf. SOPH. Aj. 709 ; EUR. Andr. 1228) ; en parl. d’objets métalliques : λ. λέϐης, IL. 23, 268, chaudron brillant ;
      2 clair, pur, limpide, serein : λ. ὕδωρ, IL. 23, 282 ; OD. 5, 70 ; λ. νᾶμα, EUR. H.f. 573, eau limpide ; λευκότατος ποταμῶν, CALL. Jov. 19, le plus limpide des fleuves ; λ. γαλήνη, OD. 10, 94, eaux calmes et brillantes (dans un port) ; p. anal. λευκὴ φωνή, ARSTT. Top. 1, 15, 13, voix claire ; cf. HLD. 5, 20 ;
   II p. suite, blanc, p. opp. à μέλας, IL. 3, 103 ; HÉS. Sc. 294 ; λευκὸν ἅρμα, EUR. Ph. 172 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 12 ; λευκὸν ζεῦγος, DÉM. 565, 27, attelage de chevaux blancs ; abs. λευκὸν ἀμπέχεσθαι, AR. Ach. 1024, être vêtu de blanc ; cf. AR. Th. 840 ; λευκὴ γῆ, EUST. ad D. Per. 254, terre blanche, càd. craie ; λευκὴ ῥίζη, HPC. 477, 49 ; 571, 50 ; 573, 42, racine blanche, càd. racine de la plante δρακόντιον ; κόμη λευκή, ANACR. (ATH. 599 c) ; λευκαὶ τρίχες, JUL. 366 b, ou abs. λευκαί, ESCHL. Ch. 282 ; SOPH. Ant. 1092, cheveux blancs ; d’où λευκὸν γῆρας, SOPH. Aj. 624 ; PLAT. Pol. 270 e, vieillesse aux cheveux blancs ; au sens symbolique :
      1 comme signe de jeunesse, de beauté : σὰρξ λ. EUR. Med. 1189 ; λ. δέρη, EUR. I.A. 875 ; λ. παρειά, SOPH. Ant. 1239, etc. chair blanche, cou blanc, joue blanche ;
      2 comme signe de nudité, de simplicité : λευκὸς πούς, EUR. Bacch. 665, 863 ; Ion 221, pied nu ;
      3 comme signe de bonheur (p. opp. au noir) : λευκὴ ἡμέρα, MÉN. (ZÉNOB. 6, 13) ou λευκὸν ἦμαρ, ESCHL. Pers. 301 ; SOPH. fr. 10, jour de bonheur (cf. lat. candidus dies) ;
      4 comme signe de faiblesse : λευκὰ γήρᾳ σώματα, EUR. H.f. 909, corps blanchis, pâlis par la vieillesse ; λευκαὶ φρένες, PD. P. 4, 109, passions aveugles (incolores) ;
   III pâle : λ. χρυσός, HDT. 1, 50, or pâle (avec alliage d’argent, p. opp. à χρ. ἄπεφθος).

Subst. τὸ λευκόν, couleur blanche, AR. Eq. 1279 ; PLAT. Prot. 331 d ; ou blanc d’œuf, ARSTT. G.A. 3, 2, 1 ; τὰ λευκά, le blanc des yeux, ALEX. (Com. fr. 3, 486) ; ou leucorrhée, HPC. 1128 h ; ARSTT. H.A. 7, 1 ; ἡ λευκή (s.-e. ψῆφος) LUC. Harm. 3, caillou blanc, càd. suffrage favorable.

• Cp. -ότερος, IL. 10, 437 ; PD. N. 4, 81 ; XÉN. Œc. 10, 2, etc. • Sup. -ότατος, AR. Eccl. 699 ; CALL. Jov. 19.

Étym. R. indo-europ. *leuk-, blanc ; cf. λεύσσω, λύχνος, lat. lūx, lūmen, etc.

ή, όν, light, bright, clear (opp. μέλας in all senses), αἴγλη Od. 6.45; λευκὸν (v.l. λαμπρόν)… ἠέλιος ὥς Il. 14.185; λ. φάος S. Aj. 708 (lyr.), cf. infr. II. 3; αἰθήρ E. Andr. 1228 (anap.); of metallic surfaces, λέβης Il. 23.268; λ. γαλήνη a glassy calm, Od. 10.94; of water, clear, limpid, Il. 23.282, Od. 5.70, A. Supp. 23 (anap.); λ. νᾶμα E. HF 573; λευκότατος ποταμῶν Call. Jov. 19. metaph, clear, distinct, of the voice, Arist. Top. 106a25, S.E. M. 6.41; in literary sense, clear, λ. στίχος AP 11.347 (Phil.); prov., λευκὸς Ἑρμῆς, when a rogue was detected, Macar. 5.53. Adv. -κῶς, πάντα φαίνειν, of Hermes, Corn. ND 16; Comp. -ότερον, διαλεχθῆναι Hld. 7.20. of colour, white, freq. in Hom., varying from the pure white of snow ([ἵπποι] λευκότεροι χιόνος Il. 10.437) to the grey of dust (λευκοὶ ἐγένοντο κονισάλῳ 5.503); γάλα λ. 4.434; κρῖ 5.196; ἄλφιτα 18.560; ἡνία λεύκ’ ἐλέφαντι 5.583; ὀδόντες 10.263; ὀστέα 16.347; ἱστία 1.480; φᾶρος 18.353, etc. ; λ. ἅρμα, = λεύκιππον, E. Ph. 172; of the white horses used by tyrants, λ. ζεῦγος D. 21.158, cf. λεύκιππος· λ. λίθος marble, OGI 219.36 (Sigeum, iii BC), etc., cf. λευκόλιθος ; λευκῷ <΄ν> λίθῳ λ. στάθμη a white line on a white stone, prov. of explanations which do not explain, S. Fr. 330; ἡ λ. ῥίζα white root (= ἡ τοῦ δρακοντίου, acc. to Gal. 19.118), Hp. Morb. 2.48, Nat. Mul. 32; freq. of white or grey hair, λ. κάρη Tyrt. 10.23; θρίξ S. Ant. 1092; λ. γῆρας Id. Aj. 625 (lyr.); λευκὰ γήρᾳ σώματα E. HF 909, etc. of the human skin, white, fair, sts. as a sign of youth and beauty, χρώς, πήχεε, Il. 11.573, Od. 23.240; λ. παρειά, παρηΐς, S. Ant. 1239, E. Med. 923; σάρξ, δέρη, ib. 1189 (v.l.), IA 875 (troch.); freq. with the notion of bare, κῶλον, πούς, Id. Ba. 665, 863 (lyr.), Ion 221 (lyr.); cf. λευκόπους. of persons, white-skinned, Pl. R. 474e; hence, weakly, womanish, Ar. Th. 191, Ec. 428, X. HG 3.4.19; λευκῶν ἀνδρῶν οὐδὲν ὄφελος Macar. 5.55; cf. λευκόπρωκτος, λευκόχρως. λευκαὶ φρένες in Pi. P. 4.109 is expld. by Hsch. μαινόμεναι, frantic, passionate (cf. λευκῶν πραπίδων· κακῶν φρενῶν, Id.). λ. χρυσός, pale gold, i.e. gold alloyed with silver (prob. the same as ἤλεκτρον), opp. ἄπεφθος χρυσός, Hdt. 1.50. metaph, bright, fortunate, happy, λευκὸν ἦμαρ νυκτὸς ἐκ μελαγχίμου A. Pers. 301, cf. Ag. 668; a joyful day or holiday, Call. Aet. 1.1.2; λ. ἡμέρα a happy day, S. Fr. 6, cf. Sch. Call. Iamb. in PSI 9.1094.39; variously expld. in Phylarch. 83 J., Plu. Per. 27; ἡ λ. ψῆφος the vote of acquittal, Luc. Harm. 3, cf. Hsch. λεύκη, ἡ, λευκόν, τό, as Subst., v. sub vocc. (Cogn. with Lat. lux, etc.)

(*λυκ-, luc-is), licht, leuchtend, glänzend, hell ; αἴγλη, heller Glanz, Od. 6.45 ; λευκὸν ἠέλιος ὥς, leuchtend wie die Sonne, Il. 14.185 ; von hellglänzenden Metallen, λευκὸς λέβης, ein blanker Kessel, Il. 23.268 ; λευκὸν ἦμαρ, Aesch. Pers. 293, Ag. 654, s. unten ; λευκὸν. εὐάμερον φάος, Soph. Aj. 694 ; αἰθήρ, der lichte, klare Aether, Eur. Andr. 1229 ; χρυσός, Her. 1.50. – Dah. klar, rein, ὕδωρ, Il. 23.282, Od. 5.70 ; Hes. O. 741 ; Aesch. Suppl. 23 ; γαλήνη, heitere, klare Meeresstille, Od. 10.94 ; νᾶμα, Eur. Herc.Fur. 573, vgl. Hel. 1352 u. Sp., wie Callim. Iov. 19. – Gew. weiß, von der Farbe, Ggstz μέλας, Il. 3.103 ; Plat. Rep. VII.523d u. A.; bes. γάλα, Il. 4.434 ; Pind. N. 3.74 ; Aesch. Pers. 603 u. sonst gew.; Schaum, Eur. Med. 1174 ; vom Schnee, λευκότεροι χιόνος, Il. 10.431 ; vgl. Soph. Ant. 114 u. Plat. γύψου ἢ χιόνος λευκοτέρα, Phaed. 110c ; ὀδόντες, Il. 10.263 u. öfter, wie ὀστέα, 16.347 u. öfter, wie vom Elfenbein, ἐλέφας, 5.583 ; Pind. N. 7.78 ; vom Mehl, ἄλφιτα, Il. 18.560 u. öfter ; auch κρῖ λευκόν, 5.196 ; von der weißen Hautfarbe, 11.573 u. öfter zur Bezeichnung zarter Schönheit, πῆχυς, 5.314 ; παρειά, Soph. Ant. 1224 ; παρηΐς, Eur. Med. 923 ; σάρξ, 1189, El. 823 ; δέρη, I.A. 875 ; auch πούς, Bacch. 664, 861, in welcher Vbdg man es auch »nackt« erkl.; auch vom Staube, Il. 5.503 ; vom Marmor, Παρίου λίθου λευκοτέρα στήλη Pind. N. 4.81 ; von Gewändern, φᾶρος, Il. 18.353 ; auch ἱστία, Od. 2.426 u. öfter ; πεπλώματα, Aesch. Suppl. 701 u. A., wie στολή, Plat. Legg. XII.947b ; vgl. λευκὸν ἀμπέχει Ar. Ach. 988, wobei zu bemerken, daß weiß die Farbe der Freude ist ; vom Haar, λευκὰς κόρσας, Aesch. Ch. 280 ; ἐξ ὅτου λευκὴν ἐγὼ τήνδ' ἐκ μελαίνης ἀμφιβάλλομαι τρίχα Soph. Ant. 1079 ; daher γῆρας, Aj. 613 ; vgl. λευκὸν κρᾶτα Eur. Suppl. 289, ὦ λευκὰ γήρᾳ σώματα Herc.Fur. 910 ; τῶν πρεσβυτέρων αἱ λευκαὶ τρίχες ἐμελαίνοντο Plat. Polit. 270e. Auch χρυσός, Her. 1.50 von legiertem Golde, im Ggstz von ἄπεφθος ; τὸ λευκὸν τοῦ ὠοῦ, das Weiße des Eies, Arist. gen. anim. 3.2, 4.4, τὸ λευκὸν τοῦ ὀφθαλμοῦ, das Weiße im Auge u. ä., wie bei uns. – Weiß gilt aber auch als Zeichen der Weichlichkeit u. Schwäche eines im Schatten erzogenen, nicht im Freien von der Sonne gebräunten Leibes, daher blaß, bleich, Vorwurf, λευκοὺς τοὺς δειλοὺς ὀνειδίζουσιν, Paroemiogr. App. 3.61, οὐδὲν ἀνδρῶν λευκῶν ὄφελος ἢ σκυτοτομεῖν, ib. 4.35. Vgl. Ar. Th. 191, Eccl. 428 ; Xen. Hell. 3.4.19 ; u. so ist λευκαὶ φρένες, Pind. P. 4.109, ein schwacher, leichtbetörter Sinn, oder der Leichtsinn, der ernster Tiefe ermangelt. – Λευκὸν erkl. B.A. 50 auch ἀγαθόν, denn das Weiße ist Glück verheißend, u. λευκὴ ψῆφος, das freisprechende Stimmsteinchen, vgl. Diog. 6.8 ; Luc. Harm. 3. Daher ἡ λευκὴ ἡμέρα, der glückliche Tag, Meineke quaest. Men. p. 107 ; ἡ ἐπ' εὐφροσύνῃ, Paroemiogr. App. 3.60 ; vgl. Plut. Pericl. 27 u. Lobeck zu Phryn. p. 473. S. auch die oben aus den Tragg. angeführten Stellen.
Uebertr. auch = einleuchtend, klar, leicht zu verstehen, στίχος, Philp. 44 (XI.347); οὐχὶ λευκὰ σὺ ἐρεῖς σαφέστερόν θ' ὃ βούλει bei Ath. IX.383a ; λευκότερόν τινι διαλεχθῆναι Heliod. 5.20. – Τὸ λευκὸν εἰδέναι, Ar. Eq. 1279, weiß und schwarz unterscheiden können. – Von der Stimme, hell, klar, rein, Arist. top. 1.15 ; Poll. 2.117 erkl. ἐκκεκαθαρμένη ; vgl. S.Emp. adv.mus. 40.
• Adv. λευκῶς, Sp.

λευκο-βύσσινος, -ον
(cf. λευκολινής, a robe of white flax, C.I., 155, 17),
white linen: Rev.19:14 (WH, mg.).†
λευκός, ή, -όν
[in LXX chiefly for לָבָן ;]
__1. bright, brilliant: of clothing, Mat.17:2, Mrk.9:3 16:5, Luk.9:29, Act.1:10, Rev.3:5 4:4 6:11 7:9, 13 19:14 (cf. Ecc.9:8); ὡς χιών, Mat.28:3; ἐν λ.. (sc. ἱματίοις), Jhn.20:12, Rev.3:4; θρόνος, Rev.20:11.
__2. white: Mat.5:36, Rev.1:14 2:17 4:4 6:2 14:14 19:11; figuratively, of garments, Rev.3:18; of ripened grain, Jhn.4:35.†
(AS)