α, ον [ᾰ]
      1 en parl. de pers. qui est dans une situation triste, malheureux, digne de pitié, OD. 2, 61 ; πτωχὸς λ. OD. 16, 273, mendiant misérable ;
      2 en parl. de choses, triste, déplorable ; κήδεα ou ἄλγεα λ. OD. 15, 399 ; 20, 203 ; ἀνίαι λ. A.RH. 1, 295, soucis, douleurs, chagrins qui rendent malheureux ; θάνατος λ. IL. 21, 281 ; OD. 5, 312 ; 15, 359, mort lamentable ; πόλεμος λ. IL. 13, 97, combat terrible ; ἔπεα λ. IL. 20, 109, paroles terribles.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *leug-, briser ; cf. λυγρός.

α, ον, (v. λυγρός); of persons, in sad or sorry plight, wretched, πτωχῷ λ. ἐναλίγκιον Od. 16.273; λ. ἐσόμεσθα 2.61. Adv. -έως, χωρεῖν to go in ill plight, Il. 13.723. of conditions, etc., sore, baneful, νῦν δέ με λ. θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι, i.e. by drowning, 21.281, cf. Od. 15.359; κήδεσιν… λευγαλέοισι ib. 399; ἄλγεσι λ. 20.203; πολέμοιο μεθήσετε λ. Il. 13.97; ἐν δαῒ λ. 14.387; φρεσὶ λ. πιθήσας 9.119; λ. ἐπέεσσιν 20.109; ἤθεα λ. Hes. Op. 525; ποινή ib. 754; κόρος Thgn. 1174; ἀνῖαι A.R. 1.295; κέντρον Nic. Th. 836. rarely of material objects, λ. χιτών sorry tunic, Philet. 17. λευγαλέα· διάβροχος, Phot., cf. EM 561.28 (prob. an error due to misunderstanding of S. Fr. 785).

(vgl. λυγρός, lugeo, s. Buttmann Lexil. I p. 19), traurig, unglücklich, elend, πτωχὸς λευγαλέος, ein kummervoller, jammervoller Bettler, Od. 16.273, 17.202 u. sonst ; λευγαλέοι ἐσόμεσθα, wir werden schlimm daran sein, weil wir keinen Widerstand leisten können, also hilflos, rettungslos verloren, Od. 2.61 ; θάνατος, ein jammervoller Tod, im Ggstz des schmerzlosen, natürlichen Todes, in der Schlacht, Il. 21.281, im Wasser, Od. 5.312, durch den Strick, 15.359 ; κήδεα, ἄλγεα, traurige Sorgen, klägliche Leiden, Od. 15.399, 20.203 ; πόλεμος, ein unheilvoller, trauriger Krieg, Il. 13.97 ; δαΐς, eine unheilvolle Schlacht, 14.387 ; μὴ δέ σε πάμπαν λευγαλέοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειαῖς, unheilvolle, böse, harte Worte, 20.109 ; auch φρένες λευγαλέαι, unheilvoller Sinn, 9.119, wo die Schol. δεινός, ὀλέθριος erkl., und man keine akt. Bdtg unheilbringend, unheildrohend anzunehmen braucht. So auch die folgdn Dichter, ἤθεα λευγαλέα, traurige Wohnsitze, Hes. O. 527, ποινή 756 ; κόρος Theogn. 1174 ; Sp., ἀνίαι Ap.Rh. 1.295, φόνος 619, öfter ; λευγαλέοιο τυπεὶς ὑπὸ κέντρου Nic. Th. 836. Auch von der Kleidung, λευγ. χιτὼν πεπινωμένος Philet. bei Strab. III.168.
Nach EM. soll es bei Soph. fr. 904 auch διάβροχος bedeutet haben.
• Adv., λευγαλέως νηῶν ἄπο καὶ κλισιάων Τρῶες ἐχώρησαν ποτὶ Ἴλιον, sie würden schlimm weggekommen sein, wie λευγαλέως ἐφόβησαν, Ap.Rh. 2.129, 3.703.