ή, όν :
   I dépouillé de sa peau, de sa pellicule, en parl. de grains battus, IL. 20, 497 ;
   II mince, d’où :
      1 menu, fin, en parl. de poussière, IL. 23, 506 ; SOPH. Ant. 256 ; de cendre, AR. Nub. 177 ;
      2 travaillé finement, délicat, en parl. de tissus, de vêtements, IL. 18, 595, etc. ; OD. 7, 97, etc. ;
      3 aminci, en parl. d’objets travaillés en cuir, IL. 20, 276 ; en métal, IL. 20, 275 ;
      4 mince, étroit, allongé : εἰσίθμη, OD. 6, 264, accès étroit (vers une ville) ; ἐπὶ λεπτὸν τετάχθαι, XÉN. Cyr. 5, 4, 46 ; POL. 1, 27, 7, etc. être étendu sur une ligne mince, en parl. d’une ligne de bataille ;
      5 grêle, maigre, en parl. du corps (cou, XÉN. Cyr. 5, 30 ; poitrine, AR. Nub. 1017 ; main, HÉS. O. 495, etc.) ; λ. ὑπὸ μεριμνῶν, PLAT. Amat. 134 b, amaigri par les soucis ; p. opp. à παχύς, HÉS. O. 495 ; XÉN. Œc. 17, 8, etc. ; HPC. Art. 784 ; joint à ἀσθενής, AR. Eccl. 539 ;
      6 p. suite, faible, léger : λ. ἴχνη, XÉN. Cyn. 5, 5, traces à peine visibles ; λ. πνοαί, EUR. I.A. 813, vent faible ; οἶνος λ. LUC. M. cond. 18, vin léger ; en parl. de la voix, faible, délicat, ARSTT. H.A. 5, 14, 7 ; adv. λεπτόν, AR. Av. 235, d’une voix délicate ; en parl. de choses abstraites : λ. μῆτις, IL. 10, 226 ; 23, 590, intelligence faible ;
      7 petit : τὰ λεπτὰ τῶν προϐάτων, HDT. 8, 137, petit bétail (brebis, chèvres) ; λ. πλοῖα, HDT. 7, 36, petits navires ; τὸ λεπτότατον τοῦ χαλκοῦ νομίσματος, PLUT. Cic. 29, la plus petite monnaie de cuivre ;
      8 chétif, pauvre, POL. 25, 8, 3 ;
      9 fin, subtil, en parl. de l’air, ARSTT. Phys. 4, 8, 9 ; fig. en parl. de l’intelligence, EUR. Med. 529 ; de paroles, de récits, etc. EUR. Med. 1081, etc. ; de pers., joint à ὀξύς, p. opp. à παχύς, HPC. 295, 25 ; κατὰ λεπτόν, CIC. Att. 2, 18, 2, par le menu, en détail ; p. suite, méticuleux, minutieux, joint à ἀκριϐής, ANT. 124, 13 ; d’où, en mauv. part, ergoteur, chicaneur, AR. Av. 318.

• Cp. -ότερος, XÉN. Œc. 17, 8 ; EUR. Med. 1081 ; ARSTT. Phys. 4, 8, 9. • Sup. -ότατος, IL. 20, 275 ; AR. Nub. 359.

Étym. vb. de λέπω.

ή, όν, (< λέπω) rare in lit. sense, peeled, husked, ῥίμφα τε λέπτ’ ἐγένοντο, of barley being threshed out, Il. 20.497.
fine, small, κονίη 23.506; κόνις S. Ant. 256; τέφρα Ar. Nu. 177; λεπτοῖς ἁλσί Alex. 187.5; freq. in Hp., διατρήσεις λ. Loc. Hom. 10, al. ; of soil, light, Thphr. HP 1.8.1.
thin, fine, delicate, freq. in Hom., mostly of garments and the like, ὀθόναι Il. 18.595; πέπλοι, φᾶρος, Od. 7.97, 10.544; ἀράχνια 8.280; μήρινθος Il. 23.854; λεπτότατος χαλκός 20.275; ἔβενος, ἐλέφας, σίδηρος BCH 35.286 (Delos, ii BC); ῥινὸς βοός Il. 20.276 (Sup.); δέρμα Arist. HA 517b27 (Sup.); τρίχες Id. GA 783a4 (Comp.); σάρξ E. Med. 1189; χαλκὸς καὶ δόνακες Pi. P. 12.25, cf. E. Med. 949, Th. 2.49, etc. ; λεπτὰ τὰ πρῴραθεν ἔχειν, of ships, to have the bows thin and weak, Id. 7.36. of the human figure, mostly in bad sense, thin, lean, Alc. 39; opp. παχύς, Hp. Art. 8 (Comp.); ἐγὼ δὲ λεπτὴ κἀσθενής Ar. Ec. 539; σοφιστῶν λεπτῶν, ἀσίτων Antiph. 122.4; λ. καὶ αὐχμῶν Thphr. Char. 26.5, cf. Ceb. 10; λ. χείρ Hes. Op. 497; στῆθος Ar. Nu. 1018 (anap.); τράχηλος X. Cyn. 5.30; λεπτὸς <ἐκ> τοῖν σκελοῖν Luc. Nav. 2; λ. ὑπὸ μεριμνῶν Pl. Amat. 134b; of animals, X. Cyr. 1.4.11; also, slender, taper (opp. παχύς), δάκτυλος Pl. R. 523d; ἀπολήγειν εἰς λεπτόν, of the fingers of a statue, Luc. Im. 6. of space, strait, narrow, εἰσίθμη Od. 6.264; ἀταρπός Alcm. 81; ἐπὶ λεπτὸν τετάχθαι in a thin line, X. Cyr. 5.44.46, cf. Plb. 3.115.6; οὔτε εὐρεῖαν οὔτε λεπτὴν… ὁδόν Plu. 2.964c (ap. Porph. Abst. 1.6). generally, small, weak, impotent, λεπτὴ μῆτις Il. 10.226, 23.590; ἐλπίς Ar. Eq. 1244, cf. ὀχέω II. 3; ἀσφάλεια D. Ep. 2.20; λ. ἴχνη faint traces, X. Cyn. 5.5; λ. οὖας, of a child΄s ear, tiny, Simon. 37.14; τὰ λ. τῶν προβάτων small cattle, i.e.
sheep and goats, Hdt. 8.137; λ. πλοῖα small craft, Id. 7.36; ἄκραι λ.
small headlands, Id. 8.107; λ. κλιμάκια Ar. Pax 69; τὸ λεπτότατον τοῦ χαλκοῦ νομίσματος Plu. Cic. 29; λ. χαλκός OGI 485.12 (Magn. Mae.); without χαλκός, Inscr.Perg. 374 D 7; ἀργύριον Ῥόδιον λ. CIG 2693e5 (Mylasa), cf. TAM 2 (1).15 (Telmessus); v. infr. III. 2. Adv. -τῶς, ζῆν poorly, meanly, Men. Mon. 682; neut. pl. as Adv., λεπτὰ λεύσσω κόραις E. Or. 224.
light, slight, λεπταῖς ὑπαὶ κώνωπος… ῥιπαῖσι A. Ag. 892; λ. πνοαί light breezes, E. IA 813; λεπταῖς ἐπὶ ῥοπῇσιν on slight turns of fortune, S. Fr. 555. of size or quantity, λ. πυρίδια small, Ar. Lys. 1206; λ. κύλικες Pherecr. 143.5 (but f.l.); neut. pl. as Adv., λ. τῖλαι ΄pluck into small pieces΄, Theoc. 3.21. of liquids, thin, γάλα Hp. Vict. 2.46; λεπτὰ ἀνεμέειν Id. Coac. 310; λ. οἶνος light wine, Luc. Merc. Cond. 18; also of food, λ. δίαιται Hp. Aph. 1.4; λ. ὀψάρια OGI 484.16 (Pergam.). Adv. -τῶς, διαιτᾶσθαι, διαιτᾶν, Gal. 19.191, Paul.Aeg. 3.43. = λεπτομερής, consisting of fine parts, ὅσῳ λεπτότερον ἀὴρ ὕδατος Arist. Ph. 215b4, cf. Cael. 303b26, al. metaph, subtle, refined, νοῦς E. Med. 529; λεπτότεροι μῦθοι ib. 1082 (anap.); λεπτότατοι λῆροι Ar. Nu. 359; πυκνῇ… λεπτὰ μηχανᾷ φρενί Id. Ach. 445; λ. λογιστά Id. Av. 318; λ. καὶ ἀκριβής Antipho 3.4.2; ἐς τὰς τέχνας παχέες, οὐ λεπτοί Hp. Aër. 24; λόγοι λ.… τρέφουσ’ ἐκείνους Alex. 220.8; cf. λεπτολόγος. Adv. -τῶς, μεριμνᾶν Lyr.Adesp. 135; λ. καὶ πυκνῶς ἐξετάζειν Amphis 33.5; Comp. -οτέρως Anaxandr. 36; also κατὰ λεπτόν in detail, PPetr. 2 p. 118 (iii BC), Cic. Att. 2.18.2, Phryn. PS p. 83 B., Phot. s.v. νιφετός ; cf. κατάλεπτον, καταλεπτολογέω ; τὰ κατὰ λεπτόν, title of poems by Aratus, Ach.Tat. Intr. Ar. p. 79 M., Str. 10.5.3; also of minor poems of Virgil; τῶν κατὰ λεπτὸν πόρων ἀραίωσις, perh.
small pores, Gal. 15.201. rarely of the voice, fine, delicate, Arist. HA 545a7, Lyc. 687; ἁρμονία E. Fr. 773.23 (lyr.); neut. as Adv., λεπτὸν ἀμφιτιττυβίζειν Ar. Av. 235 (lyr.); of sound, λ. ὑποτρύζουσα AP 11.352.5 (Agath.); cf. λεπταλέος. of smell, Pl. Ti. 66e (Comp.). of persons, οἱ λ.
the poor, Plb. 24.7.3; λεπτὴν πλέκειν, prov. of poor people, Hsch. ; λεπτὰ ξαίνεις Suid. Subst. λεπτόν (sc. ἔντερον), τό, the small intestine, Hp. Coac. 311, 449. (sc. νόμισμα) a very small coin, Ev. Luc. 21.2, Phot. s.v. ὀβολός ; cf. supr. 1.6. (sc. κεράμιον) jar, POxy. 920.4 (ii/iii AD), PStrassb. 40.48 (vi AD); cf. λεπτίον, λεπτοκεραμεύς.
Astron. (sc. ἑξηκοστόν), division of a degree, πρῶτα λεπτά, = minutes, δεύτερα λ., = seconds, Gem. 18.11, 18; λεπτά alone, = minutes, PLond. 1.98r. 47 (i/ii AD), POxy. 1476 (iii AD).

(λέπω, also eigtl. geschält), dünn, fein, zart ; bes. vom Gewebe, εἵματα Il. 22.511, ὀθόναι 18.595, φᾶρος Od. 10.544, πέπλοι 7.97, ἠλάκατα 17.97 ; auch ἀράχνια, 8.280 ; so πέπλος Eur. Med. 949 u. sonst, wie in Prosa, ἱμάτια Thuc. 2.49 ; – λεπτότατος χαλκός Il. 20.275 ; vgl. Pind. Ol. 12.25 ; – κονίη, feiner Staub, Il. 23.506 ; vom kleingetretenen Getreide, 20.497 ; κατὰ τῆς τραπέζης καταπάσας λεπτὴν τέφραν, feine, dünne Asche, Ar. Nub. 177 ; – δρόσοι λεπτοὶ λεόντων Aesch. Ag. 139 ; λεπταὶ κώνωπος ῥιπαί 866 ; σύριγγος ὅπως πνοὰ λεπτοῦ δόνακος Eur. Or. 126 ; καὶ ὀλίγον γῆς μόριον Plat. Tim. 59b. – Vom Erdreich, mager, Xen. Oec. 17.8 u. Theophr. – Von der menschlichen Gestalt, gew. tadelnd, schmächtig, mager, Hes. O. 499, Hippocr.; seltener = schlank, zierlich, vgl. Ar. Eccl. 539, Nub. 1017 ; Ggstz παχύς, Ath. XIII.569b ; so δάκτυλος, Plat. Rep. VII.523d, Crat. 389b ; τὰ λεπτὰ τῶν προβάτων, das kleine Vieh, Schafe u. Ziegen, Her. 8.137 ; vgl. Xen. Cyr. 1.4.11 ; – πλοῖα, dünne, leichte Fahrzeuge, Her. 7.36 ; Thuc. 2.83 u. A.; ἄκραι ἠπείρου Her. 8.107 ; κλιμάκια, πυρίδια, Ar. Pax 69, Lys. 1207 ; auch ἐλπίς, Eq. 1244 ; – schmal, eng, εἰσίθμη Od. 6.264 ; ἐπὶ λεπτὸν τετάχθαι, Xen. Cyr. 5.4.46 ; ἐπὶ λεπτὸν ἐκτεταγμένων, Pol. 3.115.6, u. öfter so von einer nicht tiefen Schlachtordnung. – Uebh. klein, gering, schwach, μῆτις, Il. 10.226, 23.590 ; aber λεπτὸς νοῦς, fein, scharfsinnig, spitzfindig, bis ins Kleinste eindringend, Eur. Med. 529, wie μῦθοι, ib. 1081 ; vgl. Ar. Ach. 445 ; φροντίς, Nub. 230 u. öfter ; λεπτὼ λογιστά Av. 318 ; dah. τὸ λεπτόν, vom Styl, Dion.Hal.; καὶ ἀκριβής, Antiph. 3 δ 2 ; οἱ λεπτῶς μεριμνῶντες Plat. Rep. X.607c ; διὰ τὸ λεπτῶς καὶ πυκνῶς πάντ' ἐξετάζειν Amphis bei Ath. X.448a ; τὰ κατὰ λεπτόν, das Geringfügige, S.Emp. adv.log. 2.295 ; – τὸ λεπτότατον τοῦ χαλκοῦ νομίσματος, das kleinste Geldstück, Plut. Cic. 29, vgl. λεπτόν. – Von der Stimme, schwach, Ar. Av. 235 u. A. – Vom Gefühl, fein empfindend, reizbar, Schäfer Dion.Hal. C.V. p. 246. – Phot. hat auch einen Kompar. λεπτίστερος.

λεπτός, -ή, -όν
(λέπω, to peel),
__1. peeled.
__2. fine, thin, small, light; hence, in late Gk., as subst. τὸ λ., a small coin (one-eighth of an as, AV, mite): Mrk.12:42, Luk.12:59 21:2.†
(AS)