ῶνος (ὁ) :
   I tout lieu humide, pré, prairie, pelouse, IL. 2, 467, etc. ; OD. 5, 72, etc. ; HÉS. Th. 279 ; ESCHL. Pr. 653, etc. ; SOPH. Tr. 188, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 4, 11, etc. ;
   II fig. en parl. de ce qui plaît aux yeux ou à l’esprit par l’éclat des couleurs, càd. :
      1 broderie, PHILSTR. Im. 2 p. 811, 2 ;
      2 abondance de richesse ou de plaisirs, fleur de jeunesse, PLAT. Soph. 222 a ; PLUT. M. 1088 d ;
      3 λ. λέξεων, SUID. Præf. recueil (litt. prairie) de mots ou de locutions ; cf. A. GELL. Præf. § 6 ;
      4 c. κῆπος = γυναικεῖον αἰδοῖον, EUR. Cycl. 171.

Étym. p.-ê. indo-europ. *lei-mōn, cf. λιμήν, λίμνη.

ῶνος, ὁ, any moist, grassy place, meadow, Il. 2.467, etc. ; ἀμφὶ δὲ λειμῶνες μαλακοὶ ἴου ἠδὲ σελίνου θήλεον Od. 5.72; μαλακὸς λ. Hes. Th. 279; βαθύς A. Pr. 653; λ. βούχιλος, βουθερής, Id. Supp. 540 (lyr.), S. Tr. 188; metaph, λειμῶνα Μουσῶν δρέπων Ar. Ra. 1300; ἐς λειμῶνα ποταμίων ποτῶν into the smooth river-water, S. Fr. 659; χυτῆς λειμὼν θαλάσσης, of a sponge, AP 6.66.7 (Paul. Sil.); πλούτου καὶ νεότητος λειμῶνας ἀφθόνους Pl. Sph. 222a, cf. Phdr. 248c.
flowers, Ὧραι λειμῶνας βρύουσι Him. Or. 1.19.
pudenda muliebria, E. Cyc. 171. later, freq. metaph for any bright, flowery surface, as a blooming face, a peacock΄s tail, Ach.Tat. 1.19, 1.16; an embroidered robe, λ. ὁ περὶ τὰς ἐσθῆτας Philostr. Im. 2.1; also λ. λέξεων, title of work by Pamphilus, Suid. Praef., cf. Plin. HN Praef. 24, Gell. Praef. 6; — and as Dim. λειμωνάριον, τό, Phot. Bibl. p. 161 B.

ῶνος, ὁ (λείβω), jeder feuchte u. deshalb grasreiche Ort, Aue, Wiese, ἀμφὶ δὲ λειμῶνες μαλακοὶ ἴου ἠδὲ σελίνου ἤνθεον, Od. 5.72 u. öfter ; μαλακός auch Hes. Th. 279 u. a. D.; βαθύς, βούχιλος, χιονόβοσκος, Aesch. Prom. 656, Suppl. 535, 554 ; βουθερής, Soph. Trach. 187 u. öfter, wie Eur. u. Ar.; in Prosa, Xen. Cyr. 1.4.11 u. sonst ; übertr. sagt Plat. Soph. 222a πλούτου καὶ νεότητος λειμῶνας ἀφθόνους, die reichen Auen des Reichtums ; u. so ähnl. öfter bei Plut. u. a.Sp. Auch von blühender Gesichtsfarbe, u. übh. von jeder mit lebhaften, bunten Farben gezierten Fläche, z.B. dem Pfauenschweif, Achill.Tat. 1.16 ; vgl. Ael. H.A. 5.21 ; σπόγγος heißt λειμὼν χυτῆς θαλάσσης, Phil. 52 (VI.60). – Wie κῆπος auch τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον, Eur. Cycl. 173.