ας (ἡ) butin, particul. :
      1 bétail que l’on enlève, SOPH. Aj. 25 ; XÉN. Hell. 1, 3, 2 ;
      2 prisonniers de guerre, hommes réduits en esclavage, EUR. Tr. 610 ; PLUT. Cor. 13, etc. ;
      3 butin, en gén. : λείαν ἄγειν, XÉN. Cyr. 5, 3, 1, emmener du butin ; λείαν λαμϐάνειν, THC. 2, 94 ; 6, 95, prendre du butin ; χώραν λείαν ποιεῖσθαι, THC. 8, 41, ravager un pays ; ἐπὶ λείαν ἐξιέναι, XÉN. An. 5, 1, 18, partir en expédition pour faire du butin ; ζῆν ἀπὸ ληΐης καὶ πολέμου, HDT. 4, 103, vivre de pillage et de guerre ; au plur. λείας φέρειν, PLUT. Marc. 12, emporter du butin ; prov. Μυσῶν λεία, DÉM. 248, 23 ; ARSTT. Rhet. 1, 12, 20, butin de Mysiens, en parl. de choses qui peuvent être pillées impunément ;
      4 butin de chasse, EUR. Rhes. 326.

➳ Ion. ληΐη, HDT. l. c., etc.

Étym. R. indo-europ. *leh₂u-, capturer, saisir ; cf. ληΐς.

ας (ἡ) instrument pour polir la pierre, SOPH. fr. 477 ; HÉRON Spir. 218, Aut. 256, etc.

Étym. λεῖος.

Ion. ληΐη, Dor. λᾴα (Pi. O. 10 (11).44), ἡ, booty, plunder, freq. in Hdt. (v. infr.), etc. (Hom. and Hes. always use ληΐς); esp. of cattle, opp. ἄνθρωποι, Pi. l.c., Th. 2.94 (v. infr. 4); λείας ἀπαρχὴν βοῦς S. Tr. 761, cf. Aj. 54, 145 (anap.); pl., ἐφθαρμένας εὑρίσκομεν λείας ἁπάσας ib. 26; rarely of persons, ἀγόμεθα λεία E. Tr. 614; prey of hunters, Id. Rh. 326; generally, booty, Th. 8.3, X. HG 1.2.4, 1.3.2; τοὺς λοιποὺς ληΐην θέσθαι give them up as plunder, Hdt. 4.202; λείαν ποιεῖσθαι τὴν χώραν, = λεηλατεῖν τὴν χώραν, Th. 8.41; λείαν ἄγειν X. Cyr. 5.3.1; ἐπὶ λείαν ἐκπορεύσονται Id. An. 5.1.8, etc. ; κατὰ ληΐην ἐκπλῶσαι Hdt. 2.152; pl., διεσκεδασμένοι κατὰ τὰς ἰδίας λείας X. HG 1.2.5; prov., Μυσῶν λεία, of anything that may be plundered with impunity, Stratt. 35, D. 18.72, Arist. Rh. 1372b33.
plunder (as an act), ζῶσι ἀπὸ ληΐης καὶ πολέμου Hdt. 4.103.
stolen property, τὴν λ. ἀποδοῦναι PCair. Zen. 145.16 (iii BC), cf. PSI 4.438.10-13 (iii BC).
flocks and herds, cattle, ἀπογραφὴ λείας PHib. 1.33.2 (iii BC), cf. PPetr. 3 p. 279 (iii BC), BGU 1012 (ii BC), D.S. 19.21, 97; ἀτέλεια τῆς λ. OGI 748.9 (Cyzic., iii BC). (Lit.
the people΄s property, cf. Lat. populari ΄plunder΄.)

ἡ, (< λεῖος) tool for smoothing stone, S. Fr. 531. v. λαιαί.

ἡ, ion. ληΐη u. ληΐς, Beute, bes. erbeutetes Vieh, geraubte Menschen ; λείας ἀπαρχὴν βοῦς Soph. Trach. 758, u. ä. ἐφθαρμένας εὑρίσκομεν λείας ἁπάσας, das geraubte Vieh, Aj. 26, vgl. 54, u. Δαναῶν βοτὰ καὶ λείαν verbunden, 145 ; von Menschen, ἀγόμεθα λεία σὺν τέκνῳ, Eur. proad. 610 ; Thuc. vrbdt καὶ ἀνθρώπους καὶ λείαν λαβόντες, 2.94 ; λείαν ἄγειν, Xen. Cyr. 5.3.1 u. Sp., πολλῇ λείᾳ θρεμμάτων καὶ ἀνδραπόδων περιτυχών, Plut. Coriol. 13. – Das Beutemachen, Beute in allgemeinerer Bdtg, ἐπὶ λείαν ἐκπορεύσονταί τινες, es werden Einige auf Beute ausziehen, Xen. An. 5.1.8, u. A., auch im plur., Xen. Hell. 1.2.5 ; Pol. 4.9.10. – sprichwörtlich war μυσῶν λεία, von allem durchaus Preisgegebenen, Dem. 18.72 ; Arist. rhet. 1.12 ; vgl. Harp. u. Zenob. 5.15.

ἡ,
1) nach Poll. 7.118 ein Werkzeug der Steinhauer.
2) λεῖαι = λέαι, Poll. 7.36. Uebh. Gewicht, Hero.