απος (ἡ) [ᾰπ] tourbillon de vent avec pluie, ouragan, tempête (sel. ARSTT. Mund. 4, 16, trombe de bas en haut) IL. 11, 306, 747 ; 12, 375, etc. ; OD. 12, 408 ; ESCHL. Suppl. 34, etc. ; en prose, POL. 30, 14, 6 ; SPT. Job 21, 18 ; NT. Marc. 4, 37 ; Luc. 8, 23 ; PLUT. Tim. 28, etc. ; fig. ANTH. 7, 147.

Étym. probabl. pré-grec.

απος, ἡ, furious storm, hurricane, βαῖνον ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι Il. 12.375; κελαινῇ λ. ἶσος 11.747; ἄνεμος σὺν λαίλαπι πολλῇ 17.57; Ζέφυρος βαθείῃ λ. τύπτων 11.306; Ζέφυρος μεγάλῃ σὺν λ. θύων Od. 12.408, cf. 426; ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ Il. 16.365; ὦρσεν ἔπι ζαῆν ἄνεμον… λ. θεσπεσίῃ Od. 12.314, cf. 9.68; ὡς δ’ ὑπὸ λαίλαπι… βέβριθε χθών Il. 16.384, cf. Semon. 1.15; Νότου λαίλαπι Anacr. 113; λαίλαπι χειμωνοτύπῳ A. Supp. 33 (anap.), cf. LXX Jb. 21.18, Plb. 30.11.6; acc. to Arist. Mu. 395a7, a whirlwind sweeping upwards; metaph, ἔτλης λαίλαπα δυσμενέων AP 7.147 (Arch.). — Not found in early Prose, but common later, cf. λ. ἀνέμου Ev. Marc. 4.37, Plu. Tim. 28; spelt λαῖλαμῳ Sammelb. 4324.15; — a form λαιλαπετός, ὁ, occurs in Sch. A Il. 11.495, Hsch.

απος, ἡ, Sturmwind mit Regen od. dickem Gewölk, der Alles in Finsternis einhüllt ; νέφος φαίνετ' ἰὸν κατὰ πόντον, ἄγει δέ τε λαίλαπα πολλήν, Il. 4.278 u. öfter ; νηυσὶ δ' ἐπῶρσ' ἄνεμον βορέην νεφεληγερέτα Ζεὺς λαίλαπι θεσπεσίῃ, Od. 9.68 ; ἐλθὼν ἄνεμος σὺν λαίλαπι πολλῇ 17.57 ; auch im Vergleich, ἐπ' ἐπάλξεις βαῖνον ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι, Il. 12.375 ; λαίλαπι χειμωνοτύπῳ, Aesch. Suppl. 34, u. sp.D., χειμερίοις ἀνέμοις ἢ λαίλαπι πόντου, Arat. Phaen. 760. Auch in Prosa, πάντα εἰκῆ καὶ φύρδην ἐπράττετο καθαπερεὶ λαίλαπός τινος ἐκπεπτωκυίας εἰς αὐτούς, Pol. 30.14.6 ; NT. Nach Arist. mund. 4.15 ein von unten nach oben streichender Wirbelwind.

λαῖλαψ, -απος, ἡ
[in LXX: Job.21:18 27:20 א (סוּפָה) Job.38:1, Jer.25:32 (סַעַר), Wis.5:14, 23, Sir.48:9, 12 * ;]
a hurricane, whirlwind: Mrk.4:37, Luk.8:23, 2Pe.2:17.†
SYN.: θύελλα, which see, and cf. ἄνεμος (AS)