att. -ύττω (f. ύξω, ao. ἐλάφυξα, pf. inus.) [ᾰ]
      1 manger avidement, dévorer, en parl. d’animaux (lion, IL. 11, 176 ; 17, 64 ; chien, LUC. As. 27 ; oiseau de proie, ORPH. Lith. 120 ; HLD. 2, 19, p. 77 ; Q. SM. 10, 316) ;
      2 p. anal. dévorer, consumer, en parl. du feu, ANTH. 5, 239 ; de la maladie, ARÉT. p. 101, 21 ;
      3 déchirer, mettre en pièces, acc. EL. N.A. 4, 45 ;

Moy. (ao. λαφύξασθαι) dévorer, LYC. 321.

Étym. pré-grec ; cf. λάπτω.

Att. λαφύττω, fut. λαφύξω Ael. Fr. 156; aor. ἐλάφυξα Orph. L. 120, etc. ; — Med. (v. infr.), aor. inf. λαφύξασθαι Lyc. 321 : — swallow greedily, gulp down, of the lion, αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει Il. 11.176; of dogs, Luc. Asin. 27; of wild beasts, eagles, etc., Q.S. 10.316, etc. ; also, of bears, tear open, ὄνυξι τὴν γαστέρα Ael. NA 4.45; metaph, of fire, consume, AP 5.238 (Paul. Sil.); of disease, Aret. CA 2.3; — Med., of men, eat gluttonously, gorge, λαφύσσεται λαφυγμόν Eup. 148, cf. Lyc. l.c. — Poet. Verb used in late Prose, as Ph. 1.550 (abs.).

att. λαφύττω (s. λάπτω, λαπάζω), gierig verschlucken, verschlingen, vom Löwen, ἔπειτα δέ θ' αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει, Il. 11.175, 17.63, 18.583 ; von Hunden, Luc. Asin. 27 ; zerreißen, zerfleischen, vom Bären, λαφύξαι τοῖς ὄνυξι τοῦ δειλαίου τὴν γαστέρα, Ael. H.A. 4.45 u. a.Sp. Von Menschen, schlemmen, prassen, wie Ath. VIII.362a es erkl., τὸ δαψιλῶς καὶ ἐπὶ πολὺ λαπάττειν καὶ ἐκκενοῦν, also auch verprassen, vertun. – Med., πρὶν λαφύξασθαι γάνος, Lycophr. 321. Vgl. auch λαφυγμός.