ῆρος (ὁ) :
   I vase à feu où l’on brûlait des torches de résine ou du bois sec pour s’éclairer, OD. 18, 307, 343 ; 19, 63 ;
   II postér. tout ce qui éclaire :
      1 flambeau, ESCHL. Ag. 22 ; fig. en parl. du soleil, au pl. EUR. Rhes. 60 ; des étoiles MAN. 4, 426 ;
      2 lampe, EUR. I.A. 34 ; XÉN. Conv. 5, 2 ;
      3 lanterne, EN. TACT. Pol. 22, 9 ; ARSTT. H.A. 4, 5, 8 ; EMPÉD. 84, 3 Diels.

Étym. λάμπω.

ῆρος, ὁ, (< λάμπω) stand or grate for pine and other wood used for lighting rooms, Od. 18.307 sq., 343, 19.63; ὦ χαῖρε, λ. νυκτός thou that lightest up the night, of a beacon-fire, A. Ag. 22; ἕσπεροι λαμπτῆρες the evening watch-fires, S. Aj. 286; ἡλίου λαμπτῆρες E. Rh. 60. epith. of Dionysus, Paus. 7.27.3.
lantern, E. IA 34 (anap.), Hp. Int. 26, X. Smp. 5.2, Aen.Tact. 22.21, PCornell 1.85; λ. ἀντιπεφραγμένος, of a horn-lantern, Philist. 15, cf. Emp. 84.3; λ. μὴ ἔχοντι τὸ κύκλῳ δέρμα Arist. HA 531a5.

ῆρος, ὁ, Leuchter ; in der ältesten Zeit eine Art Feuergeschirr, auf welches man dürres Holz u. Kiehn häufte u. zur Erleuchtung des Gemaches anzündete, Od. 18.306, 343, 19.63 ; vgl. Hesych. Später Leuchter, von B.A. 50 von λυχνοῦχος u. φανός unterschieden, als χαλκοῦν ἢ σιδηροῦν ἢ ξύλινον λαμπάδιον ὅμοιον, ἔχον θρυαλλίδα. So Eur. I.A. 34, σὺ δὲ λαμπτῆρος φάος ἀμπετάσας δέλτον γράφεις. Bei Xen. Symp. 5.2 dasselbe, was §.9 λύχνος heißt ; Fackel, Sp., wie bei Aesch. Ag. 23 λ. νυκτός das Fackelzeichen ist. Bei Empedocl. 276 Laterne, s. ἀμουργός, u. vgl. Arist. H.A. 4.5.
Uebertr., ἕσπεροι λαμπτῆρες οὐκέτ' ᾖθον, von den Sternen, Soph. Aj. 279 ; ἡλίου λαμπτῆρες Eur. Rhes. 60 u. sp.D.

1. a stand or grate for pine and other wood used for lighting rooms , (Odyssey by Homer); ὧ χαῖρε, λ. νυκτός thou that lightest up the night, of the beacon-fire, (Aeschulus Tragicus); ἕσπεροι λαμπτῆρες the evening watch-fires , (Sophocles Tragicus)
2. generally, = λαμπάς 1 (Euripides) (ML)