(f. ίσω, att. ιῶ, ao. ἐλάκτισα, pf. λελάκτικα) :
      1 frapper du talon ou du pied, ruer : ποτὶ κέντρον, PD. P. 2, 95 ; πρὸς κέντρα, ESCHL. Ag. 1624 ; EUR. Bacch. 794, ruer contre l’aiguillon ; fig. πρὸς κῦμα, EUR. I.T. 1396, lutter contre le flot ;
      2 frapper du pied : λ. ποσὶ γαῖαν, OD. 18, 99, frapper du pied la terre ; en parl. de chevaux, piaffer, XÉN. Hipp. 1, 4 ; ὑπὸ ἵππου λακτισθείς, XÉN. An. 3, 2, 18, frappé d’un coup de pied de cheval ; λ. θύραν, AR. Nub. 136, donner des coups de pied dans la porte ; fig. φλὸξ αἰθέρα λακτίζοισα καπνῷ, PD. I. 3, 84, flamme qui lance de la fumée vers le ciel ; κραδία φόϐῳ φρένα λακτίζει, ESCHL. Pr. 881, mon cœur bat de frayeur contre l’enveloppe qui l’enserre ; avec idée de mépris : τὰ πεσόντα λακτίσαι, ESCHL. Ag. 885, fouler aux pieds celui qui est renversé ; Δίκας βωμὸν εἰς ἀφάνειαν, ESCHL. Ag. 383, fouler aux pieds l’autel de la Justice ; ἀτίμως λακτιζόμενος, LUC. Tim. 17, foulé aux pieds avec ignominie.

Étym. λάξ.

pf. λελάκτικα Ar. Nu. 136 : — kick with the heel or foot, λ. ποσὶ γαῖαν, of a defeated boxer, Od. 18.99, cf. 22.88; φλὸξ αἰθέρα λακτίζοισα καπνῷ flames lashing heaven with smoke, Pi. I. 4 (3).66; κραδία δὲ φόβῳ φρένα λακτίζει my heart ΄knocks at my ribs’ for fear, A. Pr. 881 (anap.); [ἔρως] λ. κραδίην AP 12.16 (Strat.); τὸν πεσόντα λακτίσαι trample on the fallen, A. Ag. 885; λ. βωμὸν εἰς ἀφάνειαν trample on the altar so as utterly to destroy it, ib. 383 (lyr.); τὴν θύραν λ.
kick at the door, Ar. l.c. ; λ. ἀλλήλους Pl. R. 586b; of horses, λ. τὸ λυποῦν Arist. PA 690a21; ἑαυτόν Pl. Grg. 516a; ὑπὸ ἵππου λακτισθείς X. An. 3.2.18; metaph, λ. πολλὴν χάριν E. Rh. 411; βοῦς ὁ λακτίσας ὑμᾶς, of a clumsy-footed person, Herod. 7.118; — Med. in act. sense, Mim. Oxy. 413.65. abs., kick, struggle, Batr. 90; of horses, X. Eq. Mag. 1.4; freq. in prov. λ. ποτὶ κέντρον, πρὸς κέντρα, kick against the pricks, Pi. P. 2.95, A. Ag. 1624, E. Ba. 795, Act. Ap. 26.14, etc. ; so πρὸς κῦμα λ. E. IT 1396.

mit der Ferse stoßen, mit dem Fuße ausschlagen, λακτίζειν ποσὶ γαῖαν, Od. 18.97 ; zappeln, 22.88 ; τὴν θύραν λελάκτικας Ar. Nub. 135 ; λακτίζοντες καὶ κυρίττοντες ἀλλήλους σιδηροῖς κέρασι καὶ ὁπλαῖς Plat. Rep. IX.596a ; von den Pferden, ausschlagen, Xen. Hipp. 1.4, der auch passiv. sagt ὑπὸ ἵππου λακτισθείς, An. 3.2.18 ; τοῖς ὄπισθεν χρῆται κώλοις λακτίζοντα τὸ λυποῦν Arist. part.anim. 4.10 ; von den mit dem Stachel angetriebenen und dagegen ausschlagenden Tieren ist das sprichwörtliche πρὸς κέντρον λακτίζειν, »gegen den Stachel läken« genommen, von törichtem u. vergeblichem Widerstreben, Pind. P. 2.95 ; Aesch. Ag. 1624 ; Eur. Bacch. 794 u. Sp.; πρὸς κῦμα, Eur. I.T. 1396. – Uebh. von heftigen Bewegungen, φλὸξ αἰθέρα λακτίζοισα καπνῷ, die mit Dampf zum Himmel schlagende Flamme, Pind. I. 3.84 ; κραδία φόβῳ φρένα λακτίζει, das Herz schlägt vor Furcht gegen das Zwerchfell, Aesch. Prom. 883 ; ἔρως λακτίζει κραδίαν Strat. 15 (XII.16). – Uebh. schlagen, mißhandeln, τὸν πεσόντα λακτίσαι πλέον, Aesch. Ag. 859 ; übertr., ἀνδρὶ λακτίζοντι μέγαν Δίκας βωμόν Ag. 373, der gegen den Altar schlägt, ihn frech zertritt od. verhöhnt ; ὧνσὺ λακτίσας πολλὴν χάριν φίλων νοσούντων ὑστερον βοηδρομεῖς Eur. Rhes. 411 ; auch in späterer Prosa, πρὸς ἐνίων ἀτίμως λακτιζόμενος καὶ λαφυσσόμενος Luc. Tim. 17.

λακτίζω
(< λάξ, with the foot),
to kick: Act.26:14.†
(AS)