ίδος (ἡ) [ᾰῐδ]
      1 déchirure, ESCHL. Pers. 125, Suppl. 131, etc. ; particul. déchirure du sol, DS. 13, 99 ;
      2 morceau déchiré, lambeau : λακίδες ἐσθημάτων, ESCHL. Pers. 835, etc. ; πέπλων, AR. Ach. 423, vêtements ou manteaux déchirés ; en parl. d’épaves d’un navire, DS. 14, 72.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *lh₂k-, déchirer ; cf. lat. lacerō.

ίδος, ἡ, rent, rending, Alc. 18.8 (pl.); μὴ… ἐν πέπλοις πέσῃ λ. A. Pers. 125 (lyr.); ἐμπίτνω ξὺν λακίδι λίνοισι Id. Supp. 131 (lyr.), cf. 903; freq. in pl., λακίδες ἐσθημάτων, ὑφασμάτων, Id. Pers. 835, Ch. 28 (lyr.); λακίδες πέπλων ragged robes, tatters, Ar. Ach. 423; in late Prose, of the rent or gap made in a ship by the enemy΄s beak, D.S. 13.99, 14.72.

ίδος, ἡ, Fetzen, Lappen, Lumpen, ὑφασμάτων, Aesch. Ch. 28 ; λακίδες ἀμφὶ σώματι – ποικίλων ἐσθημάτων Pers. 821 ; das Zerreißen, λακὶς χιτῶνος ἔργον οὐ κατοικτιεῖ Suppl. 880, vgl. 113 ; βυσσίνοις δ' ἐν πέπλοις πέσῃ λακίς Pers. 123. – Auch in späterer Prosa, von Schiffstrümmern, DS. 14.72 ; Erdriß, 13.99.