όνος (ἡ) [ᾰ]
      1 cavité, creux : κρημνοῦ, PLUT. Arat. 22, d’un précipice ; κοίλη λ. EUB. 3, 226 Meineke creux d’une coupe ; au plur. λ. φαρέτρης, ANTH. 6, 326, creux d’un carquois ;
      2 particul. creux de chaque côté du corps sous les côtes, d’où creux des flancs, flanc, en parl. de l’homme, HPC. 543, 45 ; EUR. Hec. 559 ; ARSTT. H.A. 1, 13, 1, etc. ; au pl. les flancs, BATR. 225 ; EUR. I.T. 298, etc. ; AR. Ran. 662 ; en parl. d’animaux, EUR. El. 826 ; XÉN. Cyn. 4, 1 ; 5, 10, etc. ; p. anal. flanc d’une montagne, DH. 3, 24, etc. ; côtés d’un tombeau, ANTH. App. 104, etc.

➳ ὁ λ. HPC. 543, 45.

Étym. p.-ê. emprunt à un substrat pré-indo-europ. ; on pose *λαγος de *slago- « lâche, mou », cf. λήγω avec alternance vocalique, λαγγάζω, λαγαρός, λαγώς, λάγνος, angl. slack.

όνος, ἡ, also ὁ, Hp. Int. 25, Aret. SD 2.11; (< λαγαρός) : — the hollow on each side below the ribs, flank, Hp. l.c., Ar. V. 1193, Chaerem. 14.3, Arist. HA 493a18, al. ; freq. in pl. λαγόνες, flanks, Batr. 222, E. IT 298, Ar. Ra. 662, etc. ; λαγόνων ὀστᾶ iliac bones, Gal. 2.507, cf. 772; prop. of men, but also of animals, E. El. 826, X. Cyn. 4.1, 5.10, Theoc. 25.246; θύννου λαγόνες Antiph. 132.5 (anap.). pl., in later Greek, womb, Naumach. ap. Stob. 4.22.32, λύσις αἰνίγματος ap. Arg. E. Ph. metaph, any hollow, κοίλη λ.
hollow of a cup, Eub. 43; λαγόνεσσι φαρέτρης AP 6.326 (Leon. Alex.); πρός τινι λ. τοῦ κρημνοῦ Plu. Arat. 22; esp. of a mountain, flank, D.H. 3.24, 9.23, Cleom. 1.8, Call. Fr. 185 (pl.); bank of a river, λαιᾷ ποταμοῦ… λαγόνι AP 6.287 (Antip.); sides of a grave, IG 14.2001; χθόνιαι ib. 7.117 (Megara).

όνος, ἡ, seltner ὁ, Lobeck zu Soph. Aj. 667, jeder hohle, leere Raum, σχίσμα γῆς, Hes.; ὄρους, Dion.Hal. 3.24 ; vgl. Plut. Arat. 22 (nach Ath. VIII.363a ἀπὸ τοῦ λαγαροῦ); bes. wie λάπαρα u. κενεών, der vertiefte, hohle Teil des Leibes zwischen Kreuz, Rippen u. Hüften, die Weichen, Dünnen, vgl. Arist. H.A. 1.13 g.E.; selten im sing., wie Eur. Hec. 559 ; gew. plur., παίει σιδήρῳ λαγόνας I.T. 298 ; τὰς λαγόνας σπόδει, Ar. Ran. 662 ; sp.D.; ὑπὸ λαγόνας τε καὶ ἰξύν, Theocr. 25.246 ; bes. von Hasen u. Hunden, Xen. Cyn. 4.1, 5.10 u. A.; – τὸν λαγόνων μόχθον, von der Frau, Agath. 83 (VII.574). Uebh. Raum, Bauch eines Gefäßes, λαγόνες φαρέτρης, Leon.Alex. 11 (VI.326). Vom Töpfer sagt Eubul. bei Ath. XI.471e ἔτευξε κοίλης λαγόνος εὐρύνας βάθος. – Bes. auch von dem Grabe, τύμβος – λαγόνεσσι Σεβήραν – ἔχων Ep.adesp. 748 (APP 104); Gregor. oft (VIII.197 ff.).