'(f. λίσομαι, ao. ἐλισάμην) [ῐ]
demander avec instance, prier, supplier :
      1 abs. IL. 1, 502 ; OD. 3, 98, etc. ; dans ce cas, le nom de la pers. ou de la ch. au nom de qui l’on prie se met au gén. avec ὑπέρ ou πρός, ou au gén. sans prépos. : ὑπὲρ ψυχῆς, IL. 22, 338, demander sur ton âme, sur ta vie ; πρὸς Διός, PD. fr. 90 (60) ; SOPH. El. 428, etc. au nom de Zeus ; Ζηνὸς ἠδὲ Θέμιστος, OD. 2, 68, par Zeus et Thémis ;
      2 avec l’acc. de la pers. que l’on prie : τινα, IL. 1, 15 ; OD. 11, 35 ; AR. Pax 382, etc. supplier qqn ; τινὰ ὑπέρ τινος, IL. 24, 467, qqn au nom de qqn ; avec un inf. : τινὰ μένειν, IL. 1, 174, prier qqn de rester ; πρός νυν θεῶν σε λίσσομαι ἐμοὶ πιθέσθαι, SOPH. El. 428, au nom des dieux, je te supplie de m’écouter ; μὴ προδοῦναι λίσσεται, EUR. Alc. 202, il la prie de ne le point abandonner ; avec l’acc. de la ch. demandée : θάνατον, IL. 16, 47, demander la mort par ses prières ;
      3 avec deux acc. : τινά τι, OD. 2, 210, demander qqe ch. à qqn ;
      4 avec ὅπως et un mode subord. : λ. τινα ὅπως νημερτέα εἴπῃ, OD. 3, 19, prier qqn de dire la vérité ; ou avec ἵνα, OD. 3, 327 ;
      5 avec une prop. inf. IL. 9, 511 ; OD. 8, 30 ;
      6 entre parenthèses : μὴ πρόλειπε, λίσσομαι, πάτερ, ESCHL. Suppl. 748, ne m’abandonne pas, mon père, je t’en prie ; μή, λίσσομαί σ', αὔδα τάδε, SOPH. Aj. 368, ne dis pas cela, je t’en prie, etc.

➳ Prés. ind. 2 sg. λίσσεαι, OD. 4, 347 ; sbj. 2 sg. λίσσηαι, OD. 12, 53 ; impér. 2 sg. λίσσεο, IL. 24, 467. Impf. itér. 3 sg. λισσέσκετο, IL. 9, 451. Fut. poét. λίσσομαι, BION 12, 3. Ao. ἐλλισσάμην, OD. 11, 35 ; ORPH. Arg. 969.

Étym. incert. ; cf. λιτή.

'

Hom., Lyr., Trag. ; Ep. Iterat. λισσέσκετο Il. 9.451; aor.1 ἐλισάμην, Ep. ἐλλισάμην Od. 11.35; imper. λίσαι Il. 1.394; subj. 2 sg. λίσῃ Od. 10.526; aor.2 inf. λιτέσθαι Il. 16.47; opt. λιτοίμην Od. 14.406. (For pres. λίτομαι, v. sub voce) : — beg, pray, either abs. or c. acc. pers., λισσομένη προσέειπε Δία Il. 1.502; εὐχωλῇσι λιτῇσί τε ἔθνεα νεκρῶν ἐλλισάμην Od. 11.35, etc. ; the thing by which one prays is found with ὑπέρ, λ. ὑπὲρ τοκέων, ὑπὲρ ψυχῆς καὶ γούνων, Il. 15.660, 22.338; λ. τινὰ ὑπὲρ πατρὸς καὶ μητέρος 24.467; or simply in gen., λ. Ζηνὸς ἠδὲ Θέμιστος Od. 2.68; λ. τινὰ γούνων Il. 9.451, Od. 22.337 (for which in Il. 6.45 we have λαβὼν ἐλλίσσετο γούνων, cf. Od. 6.142; τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων Il. 21.71; ἥπτετο χείρεσι γούνων ἱέμενος λίσσεσθ’ 20.469); also in Trag., πρὸ… τέκνων σε λ. E. Tr. 1045 (v. infr.); an inf. is freq. added, as οὐδέ σ’ ἔγωγε λίσσομαι εἵνεκ’ ἐμεῖο μένειν I do not pray thee to remain, Il. 1.174, cf. 283, B. 10.69, Pi. P. 4.207; πρός νυν θεῶν σε λ. ἐμοὶ πιθέσθαι S. El. 428; καὶ μὴ προδοῦναι λ.
prays her not to abandon him, E. Alc. 202; more rarely with an acc. and inf. added, λίσσονται Δία… Ἄτην ἅμ’ ἕπεσθαι they pray Zeus that Ate may follow, Il. 9.511, cf. Od. 8.30; sts. folld. by ὅπως, λίσσεσθαί μιν, ὅπως νημερτέα εἴπῃ entreat him to say the truth, 3.19; or by ἵνα, ib. 327; in Trag. parenth., μὴ πρόλειπε, λ., πάτερ A. Supp. 748; μή, λίσσομαί σ΄, αὔδα τάδε S. Aj. 368, cf. OT 650 (lyr.), Ar. Pax 382. c. acc. rei, beg or pray for, οἷ αὐτῷ θάνατον καὶ κῆρα λιτέσθαι Il. 16.47; c. dupl. acc. pers. et rei, ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας ἔτι λίσσομαι this I beg of you no more, Od. 2.210, cf. 4.347. in Hom. freq. c. dat. modi, ἐπέεσσι Il. 21.98, al. ; εὐχῇσι Od. 10.526; εὐχωλῆσι λιτῆσί τε ἐλλισάμην 11.35. — Rare in Prose, as Hdt. 1.24, LXX Jb. 17.2, Luc. Syr. D. 18; in Pl. R. 366a there is a ref. to Il. 9.501. [The λ- freq. makes position in Ep., Il. 1.394, al. ; written λλ after the augm., v. supr.]

seltener λίτομαι, λισσέσκετο, Il. 9.451, fut. λίσομαι, λίσῃ, Od. 10.526, aor. ἐλισάμην, ep. ἐλλισάμην, imperat. λίσσαι, Hom.; auch aor.2 ἐλιτόμην, inf. λιτέσθαι, Il. 16.47, λιτοίμην, Od. 14.406;
bitten, flehen, λισσομένη προσέειπε Δία, Il. 1.502, ὑπὲρ τεκέων, ὑπὲρ ψυχῆς καὶ γούνων, ὑπὲρ θυέων καὶ δαίμονος, bei den Eltern, bei dem Leben u. den Knien, bei den Opfern u. dem Gotte flehen, beschwören, Il. 15.660, 22.338, Od. 15.261, u. ohne die Präposition, Ζηνὸς ἠδὲ Θέμιστος, beim Zeus u. der Themis flehen, 2.68 ; – τινά, Einen anflehen, beschwören, ἐλίσσετο πάντας Ἀχαιούς, Il. 1.15 u. öfter, u. wie oben λίσσεσθαί τινα ὑπὲρ πατρὸς καὶ μητέρος, 24.467, u. λίσσεσθαί τινα γούνων, 9.451, bei den Knien, wofür häufiger λαβὸν ἐλλίσσετο γούνων gesagt wird, bei den Knien fassend, bat er ; mit dem dat. instrum., ἐπεὶ εὐχωλῇσι λιτῇσί τε ἔθνεα νεκρῶν ἐλλισάμην, Od. 11.35, wie 10.526, auch mit einem inf., οὐδέ σ' ἔγωγε λίσσομαι εἵνεκ' ἐμεῖο μένειν, ich flehe dich nicht an, meinetwegen zu bleiben, Il. 1.174, 283, Od. 21.278 u. sonst ; auch ohne accus., Il. 8.372, 19.304 ; selten folgt acc. c. inf., λίσσονται δ' ἄρα ταίγε Δία – τῷ ἄτην ἅμ' ἕπεσθαι, 9.511, vgl. Od. 8.30, u. ὅπως, λίσσεσθαί μιν, ὅπως νημερτέα εἴπῃ, bitte ihn, daß er die Wahrheit sage, Od. 3.19, 327, 8.344. – Auch mit dem acc. der Sache u. dem dat. der Person, οἷ αὐτῷ θάνατον καὶ Κῆρα λιτέσθαι, sich selbst Tod u. Verderben erflehen, Il. 16.47, u. mit doppeltem accus., ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας ἔτι λίσσομαι, darum flehe ich euch nicht mehr an, Od. 2.210, vgl. 4.347, 17.138. – Absolut braucht es Pind., λίσσομαι, νεῦσον, ἵκεο, P. 1.74, N. 3.18, aber auch δεσπόταν λίσσοντο ἐκφυγεῖν, P. 4.207), wie Aesch. μόνην δὲ μὴ πρόλειπε, λίσσομαι, πάτερ, Suppl. 729, u. Soph. El. 1372, O.R. 650, der auch ἱκέσιός σε λίσσομαι sagt, Ant. 1215, vgl. Aj. 361 ; c. inf., O.C. 1556 ; πρός νυν θεῶν σε λίσσομαι ἐμοὶ πιθέσθαι El. 420, wie Eur. λίσσου τοὺς κρατοῦντας οἰκτεῖραι θεούς, Alc. 252 ; auch πρὸ κείνων καὶ τέκνων σε λίσσομαι, Troad. 1045. Auch bei sp.D., θεοὺς λίσσεσθαι, Ap.Rh. 2.336. – Selten in Prosa, wie Her. 1.24 ; Plat. Rep. II.366a u. Sp., wie Luc. D. Syr. 18. – Vgl. λίπτω, λιλαίομαι, λιταίνω, λιτανεύω. – Die Erkl. des Hesych. λίσσεται, μαίνεται geht wohl auf λύσσομαι, eine Nebenform zu λυσσάω.

1. to beg, pray, entreat, beseech , either absolute or with accusative pers., (Homer); that by which one prays, in genitive, λ. τινα γούνων (Iliad by Homer); λ. Ζηνός (Odyssey by Homer):—;an infinitive is often added, οὐδέ ς᾽ ἔγωγε λίσσομαι μένειν I do not pray thee to remain, (Iliad by Homer)
2. with accusative rei, to beg or pray for , οἷ αὐτῶι θάνατον λιτέσθαι (Iliad by Homer): with double accusative of persons or things, ταῦτα μὲν οὐχ ὑμέας ἔτι λίσσομαι this I beg of you no more, (Odyssey by Homer) (ML)