ης (ἡ) oubli, IL. 2, 33 ; SOPH. Ph. 878, etc. ; λήθην τινὸς ποιεῖσθαι, HDT. 1, 127 ; SOPH. fr. 237, ou ἐμποιεῖν, PLAT. Phil. 63 e ; ISOCR. 2 d, mettre en oubli, oublier ; εἰς λήθην ἐμϐάλλειν τινά, ESCHN. 83, 21, mettre qqn en oubli ; λήθη λαμϐάνει τινά, THC. 2, 49, ou ἔχει, DÉM. 320, 5, l’oubli envahit qqn, qqn oublie ; λήθη τινὸς ἐγγίγνεταί τινι, XÉN. Mem. 1, 2, 21, l’oubli se fait dans l’esprit (des enseignements qu’on a reçus) ; l’Oubli personnifié, HÉS. Th. 227 ; AR. Ran. 186.

➳ Dor. λάθα [ᾱᾱ] PD. O. 2, 20 ; 7, 45 ; N. 8, 24 ; 10, 24 ; SOPH. O.R. 870.

Étym. λανθάνω.

Dor. λάθα, ἡ, forgetting, forgetfulness, personified in Hes. Th. 227; μηδέ σε λήθη αἱρείτω Il. 2.33; [Περσεφόνη] βροτοῖς παρέχει λήθην, βλάπτουσα νόοιο Thgn. 705; κακοῦ λ. S. Ph. 878, cf. E. Ba. 282, Or. 213; λήθην ποιεύμενος τά μιν ἐόργεε forgetting…, Hdt. 1.127; λ. ποιεῖν τινος S. Fr. 259; Λήθην… κωφήν, ἄναυδον Id. Fr. 670; χρόνος πάντα… ἐς λ. ἄγει Id. Fr. 954; τῶν ἰδίων λ. λαβών Timocl. 6.5, cf. Phld. Rh. 1.254 S. ; τῶν αὑτοῦ κακῶν ἐπάγεσθαι λ. Men. 467; παρέχειν Pl. Phdr. 275a; ἐμποιεῖν Id. Phlb. 63e; λήθην ἐμποιῆσαι τῶν πεπραγμένων Isoc. 1.8; εἰς λήθην ἐμβαλεῖν τινα Aeschin. 3.205; λήθη λαμβάνει, ἔχει τινά, Th. 2.49, D. 18.283; λήθη τινὸς ἐγγίγνεταί τινι X. Mem. 1.2.21; εἰς λ. ἀφιγμένα forgotten, Phld. Ir. p. 19 W. after Hom., of a place of oblivion in the lower world, Λήθης δόμοι Simon. 184.6; τὸ Λήθης πεδίον Ar. Ra. 186; τὸ τῆς Λ. π. Pl. R. 621a, D.H. 8.52; Λ. ὕδωρ Luc. DMort. 13.6, Paus. 9.39.8, Aesop. 168; also, ὁ τῆς Λήθης ποταμός, of the river Λιμαίας in Lusitania, Str. 3.3.4, 5, cf. App. Hisp. 73 (71). (Λήθη as pr. n. of a river is not found.)

ἡ, das Vergessen, die Vergessenheit ; μηδέ σε λήθη αἱρείτω, Il. 2.33 ; Hes. Th. 277 ; τοῦ κακοῦ δοκεῖ λήθη τις εἶναι κἀνάπαυλα, Soph. Phil. 866 ; in dor. Form, οὐδὲ μήποτε λάθα κατακοιμάσῃ (νόμους), O.R. 870 ; ὕπνον τε, λήθην τῶν καθ' ἡμέραν κακῶν, Eur. Bacch. 282 ; λήθην τινὸς ποιεῖσθαι, in Vergessenheit bringen, vergessen, Her. 8.79, wie Pol. 18.16.2 ; τοὺς δὲ καὶ λήθη ἐλάμβανε παραυτίκα ἀναστάντας τῶν πάντων Thuc. 2.49 ; λ. ἔχει τινά, Dem. 18.283 ; Plat. bezeichnet λήθη als μνήμης ἔξοδος, Phil. 33e, oder ἐπιστήμης ἔξοδος u. ἀποβολή, Symp. 208a, Phaed. 75d ; λήθη ἐγγίγνεταί τινί τινος, Xen. Mem. 1.2.21, er vergißt Etwas ; auch μετὰ λήθης ἄτιμα κεῖται, 2.1.33 ; λήθην τινὸς ἐμποιεῖν, in Vergessenheit bringen, vergessen lassen, Isocr. 5.37 ; auch εἰς λήθην τινὰ ἐμβάλλειν, Aesch. 3.205. – Den plur. λῆθαι hat Tim.Locr. 103b ; – ὁ τῆς Λήθης ποταμός, der Fluß Lethe der Unterwelt, s. Λήθη.

λήθη, -ης, ἡ
(< λήθω = λανθάνω) [in LXX: Lev.5:15 (מַעַל), Wis.16:11, Sir.14:7, al. ;]
forgetfulness: λ. λαβεῖν (on the phrase, see Mayor, in l): 2Pe.1:9.†
(AS)