'(f. λήξω, ao. ἔληξα) :
   I tr. faire cesser : μένος, IL. 13, 424 ; γόον, ANTH. 7, 549, sa colère, ses gémissements ; avec un double rég. : χεῖρας φόνοιο, OD. 22, 63, écarter ses mains, càd. s’abstenir d’un meurtre ;
   II intr.
      1 cesser, finir, se terminer : οὐ λήξω πρίν, IL. 19, 423, je ne cesserai pas avant que… ; ἐν σοὶ μὲν λήξω, σέο δ' ἄρξομαι, IL. 9, 97, par toi je commencerai, par toi je finirai ; ἡ ἡμέρη ἔληγε, HDT. 9, 52, le jour finissait ; avec une prép. : λ. ἔς τι, HDT. 4, 39, se terminer en qqe ch. ; t. de gr. se terminer, en parl. de la désinence, de la syllabe ou de la voyelle finale, D. THR. 633, 18 ; avec εἰς et l’acc. D. THR. 639, 21 ; DH. 5, 157, etc. ; DYSC. Pron. 272 a, etc. ; abs. ἡ λήγουσα (s.-e. συλλαϐή) DRAC. 15, 21, la syllabe finale ;
      2 cesser, se reposer, se calmer : λήγει μένος ἠελίοιο, HÉS. O. 412, la force du soleil diminue ; λήξαντος οὔρου, PD. P. 4, 292, le vent ayant cessé ; en parl. de la fureur d’Ajax, SOPH. Aj. 258 ; avec un gén. : λήγειν ἔριδος, χόλοιο, φόνοιο, χοροῦ, etc. IL. 1, 319, etc. mettre fin à une querelle, à un accès de colère, à un meurtre, à une danse, etc. ; λ. ἀοιδῆς, HÉS. Th. 48 ; θρήνων, γόων, SOPH. El. 104, 353, cesser un chant, des plaintes, des gémissements ; λ. τοῦ βίου, XÉN. Ap. 8, cesser de vivre, mourir ; avec une prép. : λ. ἀπ' ἔργων, A.RH. 4, 298, se reposer de ses travaux ; avec un part. : ὁπότε λήξειεν ἀείδων, IL. 9, 191, (attendre) qu’il eût cessé de chanter ; οὔποτε λήγει κινούμενον, PLAT. Phædr. 245 c, il ne cesse pas de se mouvoir ; cf. IL. 21, 224 ; ESCHL. Pers. 365, etc.
Pass.-moy. se terminer : βραχείᾳ, GRAMM. (Cram. 2, 313) par une brève.

Étym. p.-ê. p. *σλήγω, d’une R. indo-europ. *sleh₁/h₂g-, être lâche, mou ; cf. λαγών, lat. langueō, autrement p.-ê. pré-grec.

'

Ep. aor. ἔλληξα A.R. 2.84 : — stay, abate, Ἰδομενεὺς δ’ οὐ λῆγε μένος μέγα Il. 13.424, cf. 21.305; λ. γόον AP 7.549 (Leon. Alex., s.v.l.); c. gen., οὐδέ κεν ὣς ἔτι χεῖρας ἐμὰς λήξαιμι φόνοιο would stay my hands from slaughter, Od. 22.63. more freq. intr., leave off, cease, of speaking, etc., οὐ λήξω, πρὶν… Il. 19.423; οὐδέ τ’ ἔληγε θεὸς μέγας 21.248; ἐν σοὶ μὲν λήξω, σέο δ’ ἄρξομαι 9.97, cf. Hes. Op. 368; λ. [ἡ ἀτραπὸς] κατὰ Ἀλπηνὸν πόλιν comes to an end at…, Hdt. 7.216, cf. Th. 7.6; ἡ ἡμέρη ἔληγε Hdt. 9.52, cf. X. An. 7.6.6; of heat, wind, rain, etc., λ. μένος ἠελίοιο Hes. Op. 414; λήξαντος οὔρου Pi. P. 4.292; ψακὰς λ., νότος λ., A. Ag. 1534 (lyr.), S. Aj. 258 (anap.); ἅμα τῷ τοῦ σώματος ἄνθει λήγοντι Pl. Smp. 183e. c. gen., stop, cease from a thing, ἔριδος, χόλοιο, φόνοιο, ἀπατάων, πόνου, χοροῖο, Il. 1.319, 224, 6.107, Od. 13.294, Il. 10.164, 3.394; ἀοιδῆς Hes. Th. 48 (dub.l.); κλαυμάτων A. Pers. 705 (troch.); θρήνων, γόων, S. El. 104 (anap.), 353; ὀδύνης Pl. Phdr. 255d; λ. τοῦ βίου, i.e. to die, X. Ap. 8; φύλλα πτόρθοιο λ. Hes. Op. 421; also λ. ἀπ’ ἔργων A.R. 4.928; c. dat., λ. τῇ αὐθαδίᾳ PTeb. 16.9 (ii BC). c. part., ὁπότε λήξειεν ἀείδων Il. 9.191, cf. Od. 8.87; οὐ πρὶν λήξω… ἐναρίζων Il. 21.224; εὖτ’ ἂν φλέγων… ἥλιος χθόνα λήξῃ A. Pers. 365, cf. 831; τὸ σκέλος ῥίψαντες λήγομεν Ar. Pax 332; λήγει κινούμενον Pl. Phdr. 245c, etc. with Preps., λ. ἔς τι Hdt. 4.39, Plot. 3.2.2; ἐπὶ τῶν ὀνειδῶν App. Hisp. 75 (73).
Gramm., terminate, of a word, εἰς ε λ. A.D. Pron. 11.9, cf. D.T. 639.20; also λήγεσθαι c. dat., μακρᾷ, βραχείᾳ, An.Ox. 2.313.
follow logically, Them. in Ph. 115.5; τὸ λῆγον, opp. τὸ ἡγούμενον, the consequent, opp. antecedent, Chrysipp. Stoic. 2.70, S.E. P. 2.111, 112. of months, = φθίνω, IG 12(3).325.20 (Thera); also περὶ λήγοντα τὸν ἐνιαυτόν D. 24.98; τοῦ χειμῶνος λήγοντος Th. 5.81; so perh. εἰς τὸ λῆγον is to be read for εἰς τὸ λῆγος in Gp. 12.1.4.

(vgl. λέγω, legen), aufhören lassen, besänftigen, beruhigen ; μένος, den Zorn stillen, Il. 13.424 ; οὐδὲ Σκάμανδρος ἔληγε τὸ ὃν μένος, ἀλλ' ἔτι μᾶλλον χώετο, 21.305 ; auch τινά τινος, οὐδέ κεν ἃς ἔτι χεῖρας ἐμὰς λήξαιμι φόνοιο, die Hände vom Morden aufhören lassen, Od. 22.63. – Gew. intr., aufhören, Ggstz von ἄρχομαι, Il. 9.97 ; ἀρχομένου δὲ πίθου καὶ λήγοντος κορέσασθαι, Hes. O. 366, wie Theocr. 17.1 u. in Prosa, ἕωθεν ἀρξάμενοι ἀκούειν τῶν προσιόντων οὐκ ἐλήξαμεν πρόσθεν ἑσπέρας, Xen. Cyr. 7.5.42 ; sich legen, nachlassen, abstehen von Etwas, oft absolut, Il. 21.248, λήξαντος οὔρου Pind. P. 4.292, ψεκὰς δὲ λήγει Aesch. Ag. 1516, ὀξὺς νότος ἃς λήγει Soph. Aj. 251, πόνου λήξαντος Phil. 634, öfter, ἅμα τῷ τοῦ σώματος ἄνθει λήγοντι Plat. Symp. 183e ; ἡ ἡμέρα οὕτως ἔληξε Xen. An. 7.6.6, u. sonst ; εἴς τι, Her. 4.39. – Häufiger c. gen., οὐδ' Ἀγαμέμνων λῆγ' ἔριδος, Il. 1.319, er ließ nicht ab vom Streite, hörte nicht auf zu streiten, öfter χόλοιο, φόνοιο u. ä.; κλαυμάτων λήξασα τῶνδε, Aesch. Pers. 691 ; ἐξ ὅτου νέας τροφῆς ἔληξε, Soph. O.C. 340 ; ὕπνου, μόχθου, Eur. Rhes. 71, El. 340 ; in Prosa sehr geläufig, τῆς ὀδύνης, ἔρωτος, Plat. Phaedr. 240e, 255d ; τῶν πόνων, Isocr. 1.14 ; Sp., wie Pol. τῆς ἐπιβολῆς, 4.82.2. – Auch c. partic., Τρῶας δ' οὐ πρὶν λήξω ὑπερφιάλους ἐναρίζων, Il. 21.224, ich werde nicht eher aufhören zu töten, vgl. 9.191, Od. 8.87 ; εὖτ' ἂν φλέγων ἀκτῖσιν ἥλιος χθόνα λήξῃ, Aesch. Pers. 357 ; οὐ λήξω τοὺς βόσκοντας θεραπεύων, Eur. Ion 182 ; οὔποτε λήγει κινούμενον, Plat. Phaedr. 245c ; Xen. Ages. 11.2 u. Sp.