α, ον [ᾰ]
   I velu, càd. dont la toison, les poils, les cheveux sont abondants et touffus, en parl. de brebis, IL. 24, 125 ; OD. 9, 433 ; de bêtes sauvages, SOPH. Ph. 184 ; de chevaux, XÉN. Eq. 2, 4 ; en parl. des cheveux de l’homme, PLAT. Tim. 76 c, etc. ; particul. des poils sur la poitrine, ce qui était, aux temps héroïques, un signe de force, IL. 1, 189 ; 2, 851 ; 16, 554 ; p. anal. λάσιαι φρένες, A. ÉTOL. (ATH. 699 c) esprit résolu ;
   II p. anal. :
      1 touffu, en parl. d’arbres, de végétation, THCR. Idyl. 25, 134, etc. ; NIC. Th. 69, etc. ;
      2 couvert de bois, de plantations, en parl. d’un pays, XÉN. Hell. 4, 2, 19, etc. ; PLAT. Crat. 420 c, etc. ; avec le gén. : ὕλη λάσιος πιτύων, LUC. Pr. 12, bois touffu de pins ; subst. τὰ λάσια, XÉN. Cyr. 1, 4, 16, etc. pays couvert d’une végétation touffue.

• Cp. -ώτερος, THCR. Idyl. 11, 50 ; • Sup. -ώτατος, XÉN. Eq. 2, 4 ; DC. 39, 44.

➳ Fém. -ος, LUC. Pr. 12 ; V.H. 2, 42.

α, ον, later also ος, ον Luc. Prom. 12, etc. (cf. λάσειος) : — shaggy, woolly, of sheep, Il. 24.125, Od. 9.433; λ. θῆρες, of sheep and goats, opp. deer (< στικτοὶ θ.), S. Ph. 184 (lyr.); μέλισσαι Theoc. 22.42; τὰ λασιώτατα, of horses, X. Eq. 2.4; in men, λ. κῆρ was in the heroic age a mark of strength, Il. 2.851, 16.554, cf. Pl. Tht. 194e; ἐν… στήθεσσιν λασίοισι, of Achilles, Il. 1.189; τὸ στῆθος ἐπαινεῖν χρὴ τετράγωνόν τε ἐὸν καὶ λ. Hp. Prorrh. 2.7; whereas afterwards a hairy breast was looked upon as a sign of dissoluteness or coarseness, Ar. Nu. 349; or of intrigue and cunning, Ἀγαθοκλεῖος λάσιαι φρένες ἤλασαν ἔξω πατρίδος Alex. Aetol. 5; also λ. κεφαλή Pl. Ti. 76c; περὶ ὦτα λ. Id. Phdr. 253e; λ. τὰ σκέλη Luc. DDeor. 4.1; λ. ὀφρύς Theoc. 11.31; μηρῶν τρίχες AP 11.326 (Autom.); τὸ λ.
hairiness, Luc. DMar. 1.1. Adv. τῶν ὀφρύων λασίως ἔχειν Philostr. VS 2.1.7. generally, bushy, overgrown, αἴης λάσιον μένος Emp. 27.2; χωρίον X. HG 4.2.19, cf. Pl. Cra. 420e; δρυμός Theoc. 25.134; δρῦς Id. 26.3; ἐκ τῶν λ. τὰ θηρία ἐξελᾶν X. Cyr. 1.4.16; διὰ τῶν λ. ἐπιγενόμενοι Id. An. 6.4.26; c. dat., overgrown with…, γῆ ὕλαις λάσιος Luc. Prom. l.c.

(mit λαῖνα, lana, verwandt, vgl. δασύς), att. 2 Endgn, dichtbehaart, rauch, zottig, wollig, ὄϊς, Il. 24.125, Od. 9.433, wie Theocr. 12.4 ; θῆρες Soph. Phil. 184. – Von Menschen, λάσια στήθεα, Il. 1.189, λάσιον κῆρ, 2.851, 16.554, zottige Brust, u. danach gebildet auch zottiges Herz, als Zeichen trotzigen, männlichen Mutes ; vgl. Plat. Theaet. 194a ; ὡς λάσιαι φρένες ἤλασαν ἔξω Alex.Aet. bei Ath. XV.699c, wo es denn auch als Zeichen der Klugheit u. Verschlagenheit gilt. – Im eigtl. Sinne, κεφαλή, Plat. Tim. 76c ; περὶ ὦτα λάσιος Phaedr. 253e ; Sp., λάσιος τὰ σκέλη Luc. D.D. 4.1 ; λάσιος γένυν Flacc. 2 (XII.25); ὀφρύς Theocr. 11.31, wie Sosipat. 3 (V.56); χαίτη Ap.Rh. 4.1605 ; τρίχες Automed. 2 (XI.326). – Auch übertr., wie δασύς, dicht bewachsen, dicht belaubt, ἄγκη δύσπορα καὶ λάσια Plat. Cratyl. 420e ; χωρίον Xen. Hell. 4.2.19 ; im Ggsztz von ἐργάσιμον, Cyr. 1.4.16 ; ἡ γῆ λάσιος ὑλαις, Luc. Prom. 12 ; häufig bei sp.D., λασίοισιν ἐπὶ δρυὸς ἀκρεμόνεσσιν Ap.Rh. 2.1270 ; δρυμός Theocr. 25.134 ; φύλλα Nic. Th. 69 ; – τὰ λασιώτατα τῶν ὀρῶν DC. 39.44.