(f. λάψω, ao. ἔλαψα, pf. λέλαφα [λᾰφ]) :
      1 lécher avec la langue, laper : avec γλώσσῃσιν, IL. 16, 161 ; ou τῇ γλώσσῃ λ. EL. N.A. 6, 53 ; abs. ARSTT. H.A. 8, 6 ; PLUT. M. 971 a, etc. ; d’où boire avidement, αἷμα, AR. fr. 492 ; οἶνον, ATH. 443, du sang, du vin ;
      2 vider, épuiser, ATH. 363 a (dout. conj. λαπάττειν) ;

Moy. laper, PHÉRÉCR. (ATH. 485 a).

Étym. onomatopée, p.-ê. pré-grec.

fut. -ψω Il. 16.161, (ἀπο-) Ar. Nu. 811; aor. ἔλαψα Epic.Alex.Adesp. 1.10, LXX Jd. 7.5, (ἐξ-) Ar. Ach. 1229; pf. λέλαφα Id. Fr. 598; — Med., fut. λάψομαι (ἐκ-) Id. Pax 885; aor. ἐλαψάμην Pherecr. 95 : — lap with the tongue, of wolves, λάψοντες γλώσσῃσιν… μέλαν ὕδωρ Il. l.c., cf. LXX l.c., Plu. 2.971a; πίνει τὰ καρχαρόδοντα λάπτοντα Arist. HA 595a7; τῇ γλώττῃ λ. Ael. NA 6.53; cf. κάπτω.
drink greedily, αἷμα λέλαφας Ar. Fr. l.c., cf. Epic.Alex.Adesp. l.c. ; οἶνον Ath. 10.443e; — also in Med., λεπαστὴν λαψαμένοις gulp down, Pherecr. l.c. — In Ath. 8.363a λαπάττειν shd. be restored for λάπτειν, unless it was an error of the writer, as in Eust. 1413.3.

(VL. erkl. τῇ γλώττῃ πιεῖν), schlappen, mit hohler Zunge lecken u. saufen, wie Hunde u. Katzen, Arist. A.H. 8.6 u. Ael. N.A. 6.53 ; so von Wölfen, λάψοντες γλώσσῃσιν ὕδωρ, Il. 16.161 ; vom Hunde, τὸ αἷμα λάπτουσι προθύμως, Plut. Sol. an. 16. – Uebh. gierig trinken, schlürfen, τὸ δ' αἷμα λέλαφας τοὐμόν, Ar. bei Ath. XI.485e, der es ἀθρόως πιεῖν erklärt, u. med., λεπαστήν, austrinken, XI.485a, aus Pherecr.; Sp. sagten auch λάπτειν τινός. – Auch = λαπάζειν, ausleeren, soll es gebraucht sein, vgl. Ath. VIII.363a, wenn nicht mit Dindorf λαπάπτειν zu lesen ist.

1. to lap with the tongue , of wolves, (Iliad by Homer)
2. to drink greedily, suck in , (Lucian) (ML)