adv., avec le pied : λ. ἐν στήθεσσι βαίνειν, IL. 6, 65, poser le pied sur la poitrine (d’un ennemi renversé) ; joint à ποδί, IL. 10, 158, etc. λ. πατεῖν, ESCHL. Eum. 110, fouler aux pieds ; λ. ἐπιϐαίνειν τινί, THGN. 815, 847 ; λ. ἐπορούειν, τύπτειν, A.RH. 2, 106 ; 4, 1446, mettre le pied sur qqn, piétiner sur lui.

➳ Surt. poét. et en prose réc. LUC. As. 31, etc.

Étym. Orig. inconnue, p.-ê. pré-grec ; dissimilation de *κλάξ, cf. lat. calx, dout. ; cf. ὀδάξ, πύξ, γνύξ.

Adv.
with the foot, λ. ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος Il. 6.65, cf. 16.503; λ. προσβάς 5.620, 16.863; λ. ποδὶ κινήσας 10.158, Od. 15.45; λ. ἔνθορεν 17.233; λ. δ’ ἐφ’ ὁρκίοις ἔβη Archil. Supp. 2.13; so later βοῦς μοι ἐπὶ γλώσσης κρατερῷ ποδὶ λ. ἐπιβαίνων Thgn. 815; λ. ἐπίβα δήμῳ Id. 847; λ. πατεῖσθαι (cf. λάγδην) to be trodden under foot, A. Eu. 110, Ch. 644 (lyr.); ἀθέῳ ποδὶ λ. ἀτίσαι Id. Eu. 542 (lyr.); λ. ἐπορούσας πλῆξε A.R. 2.106; παίει τε λ. πύξ Philem. 1.6 D. ; also in late Prose, Luc. Asin. 31, al. ; — for the form cf. γνύξ, πύξ, ὀδάξ.

mit der Ferse, mit dem Fuße hinten ausschlagend, stoßend, λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος, Il. 6.65, 16.503, λὰξ ἔνθορεν, Od. 17.233, u. milder, λὰξ ποδὶ κινήσας, Il. 10.157, Od. 15.44, durch einen Stoß mit dem Fuße ; Theogn. 815 u. a. D.; bei B.A. 106 wird λὰξ βῆναι, πατῆσαι für attisch erkl.; vgl. noch Aesch. πάντα ταῦτα λὰξ ὁρῶ πατούμενα, Eum. 110, wie Ch. 633 ; μηδέ νιν ἀθέῳ ποδὶ λὰξ ἀτίσῃς Eum. 513 ; öfter bei Sp., λὰξ κινεῖν πρός τινα, Luc. Asin. 31 ; sprichwörtlich πὺξ καὶ λάξ, mit Hand u. Fuß, mit allen Kräften. Viele Alte nahmen es als subst., Hesych. erkl. λάκτισμα, Schol. Ap.Rh. 2.106 ὁ ὑπὸ τοὺς δακτύλους τοῦ ποδὸς ψόφος (τόπος); aber Apoll.Dysc. adv. 551.13 verwirft diese Annahme.