ου (τὸ) :
   I membre d’homme ou d’animal, particul. jambe, ESCHL. Pr. 323 ; SOPH. O.C. 183, etc. ; au pl. les jambes, ESCHL. Pr. 81, etc. ; SOPH. O.C. 19 ; en parl. d’animaux, PLAT. Tim. 91 e ; ARSTT. H.A. 2, 1, 8, etc. ; p. ext. les bras et les jambes, les extrémités, PLAT. Tim. 76 e ;
   II p. anal. :
      1 branches d’une plante, ANTH. 7, 315 ;
      2 bras d’une fronde, ANTH. 7, 172 ;
      3 l’une des deux moitiés de la carrière, ESCHL. Ag. 344 ;
      4 partie d’une tige de roseau, d’un nœud à un autre, CORN. 30 ;
      5 t. de rhét. membre d’une période, ARSTT. Rhet. 3, 9, 13 ; D. PHAL. § 34 ;
      6 vers d’une strophe, DH. Comp. 19, 22, etc. ;
      7 côté d’une construction, d’une figure de mathématiques, HDT. 2, 126, etc. ; PLAT. Leg. 947 e ;
      8 t. d’anat. le côlon ou gros intestin, DIOSC. 1, 176 ; GAL. 2, 238.

τό, limb, member of a body, esp.
leg, A. Pr. 325, S. OC 183 (lyr.), Ph. 42, etc. ; δρομάδι κ. E. Hel. 1301 (lyr.); κ. ταχύπουν Id. Ba. 168 (lyr.); mostly in pl., A. Pr. 81, S. OC 19; χεῖρες καὶ κῶλα E. Ph. 1185; generally, of arms and legs, and of animals, fore and hind legs, τὰ ἐμπρόσθια κ. Pl. Ti. 91e; τὰ ἔμπροσθεν καὶ τὰ ὄπισθεν κ. Arist. HA 498a3, cf. PA 690a20, etc. ; δέρμα, τρίχας, ὄνυχάς τε ἐπ’ ἄκροις τοῖς κώλοις ἔφυσαν Pl. Ti. 76e. = κωλῆ 1, A. Pr. 496. of plants, limb, arm, σκολιῆς ἄγρια κ. βάτου AP 7.315 (Zenod. or Rhian.); in pl., also, internodes of the νάρθηξ, Corn. ND 30. generally, member, of a building, side or front, of a square or triangular building, Hdt. 2.126, 134, 4.62, 108, Pl. Lg. 947e.
upright of a ladder, Apollod. Poliorc. 182.5, al.
limb or lap of the race-course, διαύλου θάτερον κ. A. Ag. 344. Rhet., member or clause of a περίοδος, Arist. Rh. 1409b13, Phld. Rh. 1.165 S., D.H. Comp. 22, Quint. 9.4.22, Demetr. Eloc. 1, Hermog. Id. 1.3, 2.3; στίξομεν κατὰ κῶλον Castor in Rh. 3.721 W. ; διελὼν πρὸς κῶλον, of Origen in his Hexapla, Eus. PE 6.16. in verse, metrical unit containing fewer than three συζυγίαι without catalexis, Heph. Poëm. 1; element of a στροφή, D.H. Comp. 19, etc. ῥινοῦ ἐΰστροφα κ., poet. for a sling, AP 7.172 (Antip.Sid.). incorrect form for κόλον, Isid. Etym. 4.7.38, etc. ; cf. κωλικός.

τό (verwandt mit κολοσσός, auch σκέλος ?),
1) das Glied des menschlichen oder tierischen Leibes, bes. Hände u. Füße ; πρὸς κέντρα κῶλον ἐκτενεῖς, = λακτίζω, Aesch. Prom. 323 ; κνίσσῃ τε κῶλα συγκαλυπτά, Schenkel, 494 ; μεθῆκεν αὑτοῦ κῶλα Ag. 1358, er ließ die Glieder sinken, vgl. Eum. 350 ; von Füßen, wie Soph. κῶλα κάμψον τοῦδ' ἐπ' ἀξέστου πέτρου, O.C. 19, u. von Philoktet, νοσῶν ἀνὴρ κῶλον παλαιᾷ κηρί Phil. 42 ; Eur. öfter, wie προβὰς κῶλον δεξιόν Phoen. 1412 ; auch κῶλον ἄγει ταχύπουν, Bacch. 168, u. δρομάδι κώλῳ ἐσύθη, Hel. 1317 ; sp.D., wie Opp. Cyn. 3.506, σκολιῆς ἄγρια κῶλα βάτου Zenodot. ep. (VII.315); Plat. sagt δέρμα, τρίχας, ὄνυχάς τε ἐπ' ἄκροις τοῖς κώλοις ἔφυσαν, von Händen u. Füßen, Tim. 76e ; τὰ ἐμπρόσθια κῶλα 91e ; vgl. Arist. part. an. 4.10, incess. an. 13. – Beinknochen, Ath. IV.182e ; vgl. Poll. 2.193. – Auch ein Darm, Schol. Ar. Nub. 552, Arist. part. an. 3.14 ; Poll. 2.209, jetzt richtig κόλον, wie κωλικός.
2) übertr.;
   a) Glied eines Satzes, einer Periode ; Arist. rhet. 3.9 ; Rhett.
   b) Seite einer Figur, eines Körpers, auch Flügel eines Gebäudes, z.B. von den Pyramiden, Her. 2.126, 4.62 ; einer Mauer, 4.108 ; πέριξ δένδρων ἄλσος περιφυτεύσουσι πλὴν κώλου ἑνός Plat. Legg. XII.947e. – Auch in der Rennbahn, die eine Hälfte von der Schranke bis ans Ziel, oder zurück, δεῖ κάμψαι διαύλου θάτερον κῶλον πάλιν Aesch. Ag. 335. – Bei Antip.Sid. 105 (VII.172) ist ῥινοῦ ἐΰστροφα κῶλα Umschreibung der Schleuder. – Auch die Ranken des Weins heißen κῶλα σταχύων, Schol. Theocr. 10.46, κῶλα νάρθηκος, die Glieder des Rohrs von einem Knoten zum andern, Cornut.

κῶλον, -ου, τό
a limb, member of a body,
[but in LXX (Lev.26:30, Num.14:29, 32-33, 1Ki.17:46, Isa.66:24*) for פֶּגֶר ;]
hence, carcase: Heb.3:17 (LXX).†
(AS)