ης (ἡ) poignée, manche :
      1 manche de rame, OD. 9, 489 ; 10, 129 ; PD. P. 4, 357, etc. ; d’où rame (ἐρετμός surt. poét.) : κώπῃσιν ἅλα τύπτειν, OD. 12, 214, frapper la mer avec les rames ; κώπην ἐλαύνειν, PLUT. Arist. 10, M. 440 a, manœuvrer la rame ; κώπας ἀναφέρειν, THC. 2, 84, soulever les rames hors de l’eau ; σὺν κώπᾳ χιλιοναύτᾳ, EUR. I.T. 140, avec une flotte de mille marins ;
      2 garde d’une épée, IL. 1, 219 ; OD. 8, 403, etc. ; SOPH. Ph. 1255 ;
      3 bout intact d’un tison, EUR. Cycl. 484 ;
      4 anneau d’une clé, OD. 21, 7 ;
      5 manivelle de meule, AGATHARCH. M. rubr. p. 23 ; LUC. As. 42, d’où meule, DS. 3, 13.

➳ Dor. κώπα [ᾱ] PD. P. 10, 79 ; EUR. Alc. 44, etc.

Étym. R. indo-europ. *k(e)h₂p-, prendre, tenir ; cf. κάπτω, lat. capiō, capulus.

ἡ, handle (v. fin.); esp.
handle of an oar, Hsch. ; hence, the oar itself (not in Il.), ἐμβαλέειν κώπῃς Od. 9.489; κώπῃσιν ἁλὸς ῥηγμῖνα… τύπτετε 12.214, cf. Sappho 120, etc. ; οἱ τὰς κ. ξύοντες Thphr. HP 5.1.6, cf. κωποξύστης· κώπαν σχάσον, metaph, ΄stay thy hand΄, Pi. P. 10.51; νερτέρᾳ προσήμενος κώπῃ, = θαλαμίτης, metaph, of a man of low rank, A. Ag. 1618; πομπίμοις κώπαις ἐρέσσων S. Tr. 561; παραπέμπειν ἐφ’ ἕνδεκα κώπαις, prov. of dub. origin, meaning ΄to escort with all the honours΄, Ar. Eq. 546, cf. Eust. 1540.44, Suid. s.v. ἐφ’ ἕνδεκα· κώπαισι πλεῖν take to the oars, when the wind fails, Men. 241; κώπαις ποιεῖσθαι τὸν πλοῦν Arist. IA 710a19; poet., to express ships, κλεινᾷ σὺν κώπᾳ, of Agamemnon΄s fleet, E. IT 140 (lyr.), cf. Hel. 1272, 1452 (lyr.).
handle of a sword, hilt, ἐπ’ ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα Il. 1.219, cf. Od. 8.403; ξίφεος δ’ ἐπεμαίετο κώπην 11.531; χεῖρα κώπης ἐπιψαύουσαν S. Ph. 1255; φάσγανον κώπης λαβών E. Hec. 543.
handle of a key, κώπη δ’ ἐλέφαντος ἐπῆεν Od. 21.7.
haft of a torch, E. Cyc. 484 (anap.).
handle or spoke by which a mill is turned, PSI 5.530.10 (iii BC), Agatharch. 26, PRyl. 167.11 (i AD), Luc. Asin. 42.
haft of a whip, Hsch. s.v. Κερκυραία μάστιξ. pl., spars or bars used in building-operations, IG1². 313.135. (Cf. Lat. cap-io, Engl. haft, etc.)

ἡ (wahrscheinlich von *κάπω, κάπτω, capio), eigtl. ein Griff, Handgriff, Stiel, an dem man ein Werkzeug hält ; bes.
   a) der Rudergriff, wie man ἐμβαλέειν κώπῃς fassen kann, Od. 9.489, 10.129 ; Pind. P. 4.201 (vgl. ἐμβάλλω); – das Ruder selbst ; Od. 12.214 ; πᾶς ἀνὴρ κώπης ἄναξ Aesch. Pers. 370 ; übertr., νερτέρᾳ προσήμενος κώπῃ, von niederm Stande, Ag. 1601 ; οὔτε πομπίμοις κώπαις ἐρέσσων Soph. Trach. 558 ; oft bei Eur. u. Ar.; in Prosa, Thuc. 2.84 u. 80. Vgl. noch ταρρός.
   b) der Schwertgriff, das Degengefäß ; ἐπ' ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα Il. 1.219 ; ξίφεος δ' ἐπεμαίετο κώπην Od. 11.530, öfter ; χεῖρα δεξιὰν ὁρᾷς κώπης ἐπιψαύουσαν Soph. Phil. 1239 ; φάσγανον κώπης λαβών Eur. Hec. 543 ; nach B.A. 1096 in dieser Bdtg eigtl. corcyräisch.
   c) der Griff am Schlüssel, von Elfenbein Od. 21.7.
   d) allgemeiner ; δαλοῦ κώπη Eur. Cycl. 482 ; – bei der Handmühle die Kurbel, der Griff, mit dem sie gedreht wird, DS. 3.13 ; vgl. Schol. Theocr. 4.58. – Der Griff an der Peitsche, Hesych.

1. any handle:
2. the handle of an oar , and generally an oar , (Odyssey by Homer), attic; νερτέρᾳ προσήμενος κώπῃ, = θαλαμίτης, metaphorically of a man of low rank, (Aeschulus Tragicus); παραπέμπειν ἐφ᾽ ἕνδεκα κώπαις, a proverb of dubious origin, meaning 'to escort with all the honours, ' (Aristophanes Comicus):—;poetry to express ships, σὺν κώπᾳ χιλιοναύτᾳ, of Agamemnon's fleet, (Euripides)
3. the handle of a sword, the haft, hilt , Lat. capulus, (Homer)
4. the handle of a key , (Odyssey by Homer)
5. the haft of a torch , (Euripides) (ML)