(seul. prés. et ao. ἔκυσα [ῡ] ; les autres temps sont ceux de κυέω) :
      1 intr. être grosse ou enceinte, THGN. 39, 1081 ; ORACL. (HDT. 5, 92) ; ἔκ τινος, LUC. Tox. 15, des œuvres de qqn ; d’où act. porter dans son sein, acc. ARSTT. H.A. 5, 11, 4 ; au pass. être conçu dans le sein de la mère, ARSTT. Probl. 1, 9, 2 ; fig. en parl. de l’esprit, concevoir, acc. XÉN. Cyr. 5, 4, 35 ;
      2 tr. à l’ao. féconder, acc. : ὄμϐρος ἔκυσε γαῖαν, ESCHL. fr. 41, la pluie féconda la terre ;

Moy. (ao. part. κυσαμένη) :
      1 intr. être enceinte, HH. 26, 4 ; HÉS. Th. 125 ;
      2 tr. enfanter, EUPH. fr. 86.

Étym. κυέω.

post-Hom. form of κυέω (aor.1 in Ep., v. infr. II); in pres. and impf., of females, conceive, Λάβδα κύει τέξει δὲ κτλ. Orac. ap. Hdt. 5.92. β΄, cf. Ar. Fr. 609, Pl. Lg. 789e, etc. ; κύω μῆνα ὄγδοον ἤδη Luc. DMeretr. 2.1; κ. ἀπό τινος Id. Gall. 19; metaph, κύει πόλις ἥδε Thgn. 39. rarely c. acc., to be pregnant with, οὐδὲ κύουσι πολλὰ κυήματα Arist. HA 543b22; παιδίον Luc. DMeretr. 2.4; metaph, ἡ ψυχή μου ἀεὶ τοῦτο κύουσα (al. κυοῦσα) διῆγεν X. Cyr. 5.44.35; — Pass., to be borne in the womb, τὰ κυόμενα παιδία Arist. Pr. 860a21, Jul. Or. 2.99c.
II. in aor. Act. ἔκυσα, causal, of the male, impregnate, metaph, ὄμβρος ἔκυσε γαῖαν A. Fr. 44.4; — aor. Med. ἐκυσάμην, of the female, conceive, οὓς τέκε κυσαμένη Hes. Th. 125, cf. 405, h.Hom. 1.4; Ζηνί by Zeus, Asius Fr. Ep. 1.3 K. ; ὅσσους… Τυφάονι κύσατο Κητώ Euph. 112. — The forms κυέω and κύω seem synonymous, but κυέω (κυῶ) is the better-attested form in Att. Prose (κύοντα only v.l. in Pl. Tht. 151b, κύοντες is read in Arist. HA 544a23 (v.l. κύονες, ποιοῦντες), κύοντα ib. 585a3, κυόμενα (v.l. -ούμενα) Pr. l.c., κυόμενον (v.l. -ούμενον) GA 730b4, but κυοῦντες HA 610b3; ἐκύομεν LXX Is. 59.13). — The pres. κύω has ῠ in verse, but forms of κῠέω can be restored by altering the accent. — The causal sense belongs only to the aor. ἔκυσα.

eigtl. in sich aufnehmen, in sich enthalten, bes. von schwangeren Frauen u. trächtigen Tieren, die Leibesfrucht tragen, auch empfangen, schwanger gehen ; Λάβδα κύει, τέξει δὲ ὀλοοίτροχον, Orak. bei Her. 5.92.2, wie Theogn. 39, 1081 ; Bion. 6.17 ; Plat. κύουσα, Legg. VII.789e u. 792e (sonst immer κυέω); Callias bei Ath. X.454a ; κύειν, Andoc. 1.125 ; ἔκ τινος, Lys. 13.42 ; Arist. u. Sp.; häufig mit der v.l. κυέω, vgl. Lobeck zu Soph. Aj. p. 182 ff, u. App. ad Paralip. p. 556 ; auch übertr., ἡ ψυχή μου διῆγε τοῦτο κύουσα, ἆρά ποτε ἔσται ἀποτίσασθαι, ging schwanger mit dem Gedanken, Xen. Cyr. 5.4.35 ; fut. u. die anderen tempp. von κυέω, nur aor. med. κυσσαμένη, in der Bdtg des act., nachdem sie empfangen hatte, schwanger geworden, Hes. Th. 125, 405 ; richtiger würde κυσαμένη geschrieben, vgl. Buttmanns Gr. Gr.; – ἔκυσε, befruchtete, Aesch. Tr. Ath. XIII.600a. – Die Unterscheidung zwischen κύω, befruchten, schwängern, u. κυέω, gebären, findet sich nicht bestätigt. – Vgl. auch κυνέω.

1. in present and imperfect, of females, to conceive , (Oracle quoted in Herdotus Historicus), etc.
2. rarely with accusative to be pregnant with a child, (Xenophon Historicus)
3. in aor1 ἔκυ_σα, Causal, of the male, to impregnate , and middle ἐκυ_σάμην, of the female, to conceive , (Hesiod) (ML)