(f. réc. κύψω, ao. ἔκυψα, pf. κέκυφα [ῡ]) :
      1 se baisser en avant, IL. 4, 468, etc. ; OD. 11, 585 ; κάτω, AR. Vesp. 279, se pencher en bas ; ἐς τὴν γῆν, HDT. 3, 14 ; AR. fr. 349 ; εἰς γῆν, PLAT. Rsp. 586 a, se pencher à terre ; κέρεα κεκυφότα ἐς τὸ ἔμπροσθεν, HDT. 4, 183, cornes penchées en avant, en parl. de certains bœufs africains ;
      2 baisser la tête ou les yeux par honte, par pudeur, etc. AR. Eq. 1354, Th. 930 ; en parl. d’une personne pensive, EPICRAT. (ATH. 59 e) ;
      3 pour marquer l’ardeur ou l’empressement : κύψας ἐσθίει, AR. Pax 33, il mange la tête sur son assiette, càd. avidement ; θέει κύψας, AR. Ran. 1091, il court tête baissée ;
      4 être incliné vers la terre, en parl. des animaux, p. opp. à l’homme, ARSTT. P.A. 2, 11.

Étym. pré-grec.

fut. κύψω LXX Ps. 9.31 (10.10); aor. ἔκυψα (v. infr.); pf. κέκυφα Hp. Steril. 217: — bend forward, stoop, πλευρά, τά οἱ κύψαντι παρ’ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη Il. 4.468; ἔλαβεν… κύψας ἐκ πεδίοιο 17.621, cf. 21.69; ὁσσάκι γὰρ κύψει’ ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων κτλ. Od. 11.585; κ. ἐστὴν γῆν Hdt. 3.14; κάτω κ. Ar. V. 279 (lyr.), Thphr. Char. 24.8; κεκυφότες εἰς γῆν καὶ εἰς τραπέζας Pl. R. 586a; χαμᾶζε Plu. Ant. 45; freq. in aor. part. with another Verb, ἔθει κύψας ran with the head down, i.e.
at full speed, Ar. Ra. 1091 (anap.); ὁμόσ’ εἶμι κύψας Id. Ec. 863; ἐς τὴν γῆν κύψασα κάτω βαδίζει Id. Fr. 395; κύψας ἐσθίει eats stooping, i.e.
greedily, Id. Pax 33; sens. obsc., Hippon. 22 Diehl.
hang the head from shame, οὗτος, τί κύπτεις ; Ar. Eq. 1354, Th. 930; or sorrow, Amphis 30.6, Euphro 1.27, or thought, Epicr. 11.21, 23 (anap.).
bow down under a burden, D. 18.323. κύψαι, = ἀπάγξασθαι, Archil. 35, cf. Phot. of animals, to be bowed forward, opp. the erect figure of man, Arist. PA 657a15; κέρεα κεκυφότα ἐς τὸ ἔμπροσθε horns bent forward, of certain African oxen, Hdt. 4.183; ἐπὴν ὁ στόμαχος [τῆς ὑστέρης] ἐς τὸν ἀρχὸν κεκύφῃ Hp. l.c.

(vgl. κυβή, κύβδα, κυφός, cubo), perf. κέκυφα, sich vorwärts neigen, bücken, ducken ; ἔλαβεν κύψας ἐκ πεδίοιο Il. 17.621, vgl. 4.468, 21.69 ; vom Tantalus, ὁσσάκι γὰρ κύψειε γέρων πίνειν μενεαίνων Od. 11.584 ; Ar. von Einem, der sich schämt, οὗτος, τί κύπτεις ; was hängst du den Kopf ? Eq. 1351 (vgl. κύψαντες διεφρόντιζον Epicrat. b. Ath. II.59e); ἔθει κύψας Ran. 1089, vgl. Eccl. 863 ; κέρεα κεκυφότα ἐς τὸ ἔμπροσθεν Her. 4.183 ; κεκυφότες εἰς γῆν καὶ εἰς τραπέζας Plat. Rep. IX.568a ; πεφρικὼς καὶ στένων καὶ κύπτων εἰς τὴν γῆν vrbdt Dem. 18.323 ; Arist. part. an. 2.11, von den Tieren, im Ggstz von ὀρθὸν εἶναι ; Sp., wie Plut. Mar. 44 ; – νῶτα κεκυφότα, ein krummgebogener Rücken, Nonn. – Trans., vorwärts, vornüber beugen, im Ggstz von ἀνορθοῦν, Philo.

κύπτω
[in LXX chiefly for קָדַד ;]
to bow the head, stoop down: Mrk.1:7; before κάτω, Jhn.8:6, 8 (cf. ἀνα-, παρα-, συν-κύπτω).†
κατα-κύπτω,
[in LXX: 4Ki.9:32 (שָׁקַף hi.)* ;]
to bend down, stoop: Jhn.8:8 (κάτω κύψας, Rec., WH, mg.).†
(AS)