ου (τὸ) [ῠ]
   I coupe, particul. :
      1 vase à boire, IL. 3, 248, etc. ; ION (ATH. 301 f) ;
      2 vase à traire le lait, Q. SM. 6, 345 ;
   II au plur. chez les Syracusains, miettes de pain sur la table après un repas, PHILÉT. (ATH. 483 a).

Étym. pré-grec.

τό, (ἀτὸ τῆς κυφότητος Ath. 11.482e) big-bellied drinking-vessel, beaker, goblet, freq. in Hom., χρύσεια κύπελλα Il. 3.248; κύπελλα οἴνου 4.345; κύπελλα καὶ μεσομφάλους Ion Trag. 20 (lyr.); also of a milk-vessel, Q.S. 6.345.
at Syracuse, in pl., fragments of bread left on table, Philet. ap. Ath. 11.483a.

τό (eigtl. dim. von κύπη), eine Art Becher, Pokal, ohne Henkel, noch Hesych.; vgl. Ath. XI c. 65 p. 482e ff., der es von κυφός ableitet ; Il. 1.596 ; χρύσεια, 3.248 u. öfter ; κύπελλα οἴνου πινέμεναι, ib. 345 u. öfter ; Ion bei Ath. XI.501f u. sp.D.; Milchgefäß, Qu.Sm. 6.345. – Nach Ath. XI.483a bei den Syrakusiern τὰ τῆς μάζης καὶ τῶν ἄρτων ἐπὶ τῆς τραπέζης καταλείμματα.