'(f. ύσω, ao. ἐκώλυσα, pf. κεκώλυκα) [ῠ prés. et impf. ; ῡ aux autres temps]
   I écarter, détourner :
      1 avec double rég. τινά τινος, XÉN. An. 1, 6, 2, etc. ; τινὰ ἀπό τινος, XÉN. Cyr. 1, 3, 11, etc. qqn de qqn ou de qqe ch. ; τινά τι, SOPH. Ph. 1241, qqn de qqe ch. ; ἃ δ' αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς ἐναντίους κωλύσετε (s.-e. ὠφελεῖσθαι) THC. 6, 91, quant aux avantages que vous retirerez (de cette position) et à ceux dont vous priverez l’ennemi ; τινά avec l’inf. EUR. Alc. 899, etc. ; PLAT. Ap. 39 e, etc. ; avec ὡς ou ὥστε et l’inf. ESCHL. Suppl. 972 ; THC. 7, 36 ; avec μή et l’inf. EUR. Ph. 1268 ; XÉN. Hell. 3, 2, 22 ; avec μὴ οὐ et l’inf. DH. 2, 3 ; avec un part. κ. τινὰ πόλεμον ἐμφύλιον εἰσάγοντα, DH. 7, 25, empêcher qqn d’amener une guerre civile ; au pass. μὴ κωλύωνται περαιούμενοι, THC. 1, 26, de peur qu’ils ne fussent empêchés (par les Corcyréens) de faire la traversée ; avec une prop. relat. : κωλύειν εἴ τις, etc. DÉM. 44, 14, empêcher qqn de, etc. ;
      2 avec un seul rég. : κ. τι, EUR. I.A. 1390 ; XÉN. An. 4, 2, 24, empêcher qqe ch. ; τινά, THC. 1, 35 ; ARSTT. Nic. 3, 5, 7, s’opposer à qqn ;
      3 abs. τὸ κωλῦον, XÉN. An. 4, 5, 20, l’obstacle ; οὐδὲν κωλύει, AR. Eq. 732, etc. il n’y a pas d’empêchement ; τί κωλύει ; PLAT. Euthyphr. 9 d, etc. quel empêchement y a-t-il ? impers. avec un acc. : οὐ γὰρ ἐκεῖνο κωλύει ἐν ταῖς σπονδαῖς οὔτε τόδε, THC. 1, 144, car il n’y a pas plus d’empêchement dans le traité pour ceci que pour cela ; cf. AR. Av. 463 ;
   II défendre, interdire, avec l’inf. XÉN. Conv. 7, 1 ;
   III réprimer, contenir, acc. HDN 3, 11, 6.

➳ [ῡ] ; dev. une voy. qqf. [ῠ] κωλύει [ῠ] AR. Eq. 723 ; mais [ῡ] AR. Av. 463, Lys. 607, Pax 499 ; κώλυεν [ῠ] PD. P. 4, 57.

Étym. inconnue.

'

fut. -ύσω Ar. Nu. 1448; aor. ἐκώλυσα E. Alc. 897 (anap.), Pl. Mx. 244c; pf. κεκώλυκα Din. 1.101, Phld. Rh. 2.63 S. ; — Pass., fut. κωλυθήσομαι LXX Si. 20.2 (1), Luc. VH 2.25; also in med. form -ύσομαι Th. 1.142; aor. ἐκωλύθην Id. 2.64, etc. ; pf. κεκώλυμαι ib. 37. [υ always before a conson. ; common before a vowel, κωλυόμεσθα E. Ion 391, κωλυέτω Id. Ph. 990, κωλυεν Pi. P. 4.33, κώλυει Alc. 55 (= Sappho 22 Lobel), Ar. Eq. (v. infr.), Fr. 100, Anaxil. 25, Men. Epit. 10.]: — hinder, prevent; — Constr. ; c. acc. et inf., κ. ἐκρέειν τὸν Νεῖλον Hdt. 2.20; κώλυεν [μιν] μεῖναι Pi. l.c. ; τί δῆτα καὶ σὲ κωλύει <λαβεῖν> κέρδος ; E. Fr. 794, cf. IT 507, etc. ; ὅς σε κ. τὸ δρᾶν S. Ph. 1241; φεύγειν οὐδεὶς κ. νόμος D. 23.52; with neg. added (rare in Att. Prose), κ. τινὰ μὴ θανεῖν E. Ph. 1268; μὴ προσεύχεσθαι X. HG 3.2.22, etc. ; — Pass., χρημάτων σπάνει Th. 1.142; τοῦ ὕδατος πιεῖν from drinking the water, Pl. R. 621b; κωλυόμεσθα μὴ μαθεῖν E. Ion 391; μὴ οὐ πονηρὸν εἶναι D.H. 2.3. rarely c. part. pro inf., κ. τινὰ πόλεμον εἰσάγοντα Id. 7.25; — Pass., μὴ κωλύωνται περαιούμενοι Th. 1.26. with relat. clause, κωλύειν εἴ τις ἐπαγγέλλεται, = τινὰ μὴ ἐπαγγέλλεσθαι, D. 4.15; ἐκωλύσαμεν, ἵνα γένησθε… J. BJ 6.6.2. c. gen. rei, κ. τινά τινος hinder one from a thing, X. HG 3.2.21, An. 1.6.2, etc. ; κ. τινὰ ἀπό τινος Id. Cyr. 1.3.11, 3.3.51; — Pass., τῆς ὁρμῆς ἐκωλύθησαν Plb. 6.55.3. c. acc. rei, prevent, E. IA 1390 (troch.), X. An. 4.2.24; — Pass., ἐν τούτῳ κεκωλῦσθαι ἐδόκει τὰ πράγματα Th. 2.8, cf. 4.14; ταῦτα… μὴ ἐν ὑμῖν κωλυθῇ Id. 2.64; μηδὲ… δαπάνῃ κεκωλύσθω let there be no hindrance by reason of expense, Id. 1.129.
withhold, τι ἀπό τινος LXX Ge. 23.6, Ev. Luc. 6.29. c. acc. pers., hinder, Th. 1.35; τοὺς δρῶντας μοχθηρά Arist. EN 1113b26. abs., οὐδ’ ὁ κωλύσων παρῆν S. Ant. 261, cf. El. 1197; εἴσ’ οἳ κωλύουσιν Ar. Pax 499; of the tribune΄s intercessio, Plu. TG 10; τὸ κωλῦον hindrance, X. An. 4.5.20, D. 1.12; freq. an inf. may be supplied, εἶτα τίς σε κωλύει (sc. γεωργεῖν); Ar. Fr. 100; αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς πολεμίους κωλύσετε [ὠφελεῖσθαι] Th. 6.91, cf. 2.37 (Pass.). freq. in 3 pers., οὐδὲν κωλύει there is nothing to hinder, c. acc. et inf., ὁμόψηφον τὸν Ἀργεῖον εἶναι κ. οὐδέν Hdt. 7.149; οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν ἐμβαλεῖν ἐς τὸ βάραθρον Ar. Nu. 1448, cf. Pl. Phdr. 268e; ὃν διαμάττειν οὐ κ. Ar. Av. 463; τί κ. ἡμᾶς διελθεῖν ; Pl. Tht. 143a, etc. ; οὐδὲν κ., abs., as a form of assent, be it so, Ar. Eq. 723, 972, Pl. Euthd. 272d, etc. ; τί γὰρ κ. ; Id. Euthphr. 9d, cf. Plt. 292a, al. ; τό γ’ ἐμὸν οὐδὲν κ. Id. Grg. 458d; μὴ τὸ σὸν κωλυέτω E. Ph. 990; οὐ τἀμὰ κωλύσει Plu. 2.151c, etc. ; οὔτε ἐκεῖνο κωλύει ἐν ταῖς σπονδαῖς neither is that any hindrance, Th. 1.144 (wrongly expld. as = κωλύεται by D.H. Amm. 2.7); οὔτε μίαν δυοῖν τὴν αὐτὴν εἶναι κ. nor is there any hindrance to one of two being the same, Arist. Ph. 202b9.

(mit κόλος zusammenhangend, eigtl. verkürzen), verhindern, abhalten, hemmen ; κώλυεν μεῖναι Pind. P. 4.33 ; Soph. οὐδ' ὁ κωλύσων πάρα, El. 1188, wie Ant. 261 ; u. so auch bei Folgdn oft absolut, wo aus dem Zusammenhange leicht ein inf. zu ergänzen ist, vgl. Plat. Legg. XII.955a, Xen. An. 7.2.15 ; auch mit doppeltem accus., ὅς σε κωλύσει τὸ δρᾶν Soph. Phil. 1225, der dich am Tun hindere, dich hindern wird es zu tun, vgl. Xen. Mem. 4.5.4 ; gew. c. inf., χάριν δοῦναι τήνδε κωλύει τί σε ; Eur. I.T. 507 ; Alc. 899 ; εἰ πρὸς θεοῦ κωλυόμεσθα μὴ μαθεῖν Ion 391, wie Phoen. 1274 ; οὐδὲν κωλύει, es steht Nichts im Wege, Ar. Eq. 720, 967 ; οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν ἐμβαλεῖν εἰς τὸ βάραθρον Nub. 1431, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει, von meiner Seite steht Nichts im Wege, meinetwegen mag es geschehen, kräftige Einwilligungsformel, Plat. Gorg. 458d ; oft τί κωλύει ; was hindert, d.i. warum sollte man nicht ? warum nicht ? Theaet. 143a, Phaed. 77b ; mit folgdm μή, κωλύουσαι μήτε αὐτοῖς ἐναντιοῦσθαι μηδένα εἰς μηδέν Legg. III.694d ; pass., αὐτὸς τοῦ ὕδατος κωλυθῆναι πιεῖν Rep. X.621b ; auch καὶ ἐν τούτῳ κεκωλῦσθαι ἐδόκει ἕκαστος, Thuc. 4.14, wie νῦν τε μὴ ἐν ὑμῖν κωλυθῇ 2.64, daß es nicht bei euch auf Hindernisse stößt ; κωλύσομαι passivisch 1.142 ; – τινά τινος, Jem. woran verhindern, z.B. κωλύσεις τοῦ καίειν ἐπιόντας Xen. An. 1.6.2, vgl. Hell. 3.2.21 ; κωλῦσαι τῆς εἰσόδου τὸν Ἀντίγονον Pol. 2.52.9 ; auch pass., οἱ πολέμιοι τῆς ὁρμῆς ἐκωλύθησαν 6.55.3 ; Sp., wie NT ; – κωλύω ἀπὸ σοῦ, ich halte von dir ab, Xen. Cyr. 1.3.11, vgl. 3.3.51. – Τὸ κωλῦον, das Hindernis, Xen. An. 4.5.20, Dion.Hal. 7.58 u. öfter. – Adj. verb. κωλυτέον, Xen. Hier. 8.9 u. 80., zu verhindern, u. κωλυτός, Sp.
[Υ wird im praes. u. imperf. kurz (Pind. a.a.O., Ar. Eq. 723, 972), aber gew. lang gebraucht, κωλυόμεσθα im Anfange des Trimeters, Eur. Ion 391, Phoen. 997, Ar. Av. 463 u. sonst].

κωλύω
(< κόλος), [in LXX for כָּלָא, מָנַע, etc. ;]
to hinder, re­strain, forbid, withhold: with accusative and inf., Mat.19:14, Luk.23:2, Act.8:36 16:6 24:23, 1Th.2:16, Heb.7:23; inf. om., Mrk.9:38-39 10:14, Luk.9:49-50 11:52 18:16, Act.11:17, Rom.1:13, 3Jn.10; accusative om., 1Ti.4:3; with accusative of person(s) and genitive of thing(s), Act.27:43; with accusative of thing(s), 1Co.14:39, 2Pe.2:16; id. before τοῦ μή, Act.10:47; id. before ἀπό (like Heb. מִן כָּלָא, Gen.23:6, al.), Luk.6:29 (cf. δια-κωλύω).†
(AS)