κυνέη-ῆ, έης-ῆς (ἡ) [ῠ] s.-e. δορά, litt. peau de chien ; particul. :
      1 casque de combattant en peau de chien, ou en cuir quelconque, IL. 10, 257, 261 ; qqf. garni de métal, IL. 3, 316, etc. ; HDT. 2, 151 ; p. ext. casque de métal, OD. 18, 378 ;
      2 chapeau, coiffure de cuir contre le soleil ou la pluie à l’usage des paysans, OD. 24, 231 ;
      3 κυνέη Ἄϊδος, IL. 5, 845 ; ἡ Ἄϊδος κυνῆ, PLAT. Rsp. 612 b ; AR. Ach. 390, nuée très épaisse dont s’enveloppait Athèna pour se rendre invisible.

➳ κυνῆ, CIA. 2, 678, b, 6 (378/366 av. J.C.) v. Meisterh. p. 97, 20.

Étym. fém. de κύνεος.

Aeol. κυνία Alc. 15.2, Att. contr. κυνῆ IG1². 279.62, etc. ; ἡ ; — prop. (sc. δορά) dog΄s skin (so only Anaxandr. 65), used for making soldiers’ caps; hence in Ep., generally, helmet, κ. ταυρείη, κτιδέη, Il. 10.257, 335; κ. χαλκήρης, χαλκοπάρῃος, 3.316, 12.183; κ. χρυσείη 5.743; once of a peasant΄s cap, αἰγείη κ. Od. 24.231; later περὶ τῇσι κεφαλῇσι [εἶχον] ἐκ διφθερέων πεποιημένας κυνέας leathern caps, Hdt. 7.77, cf. Ar. Nu. 268, V. 445; of the πέτασος, ἡλιοστερὴς κυνῆ Θεσσαλίς S. OC 314; Ἀρκὰς κ., = Ἀρκαδικὸς πῖλος, Id. Fr. 272, cf. Paus.Gr. Fr. 72; but usu.
helmet, λάμπραι κ. Alc. l.c. ; κ. ἐπίχρυσος IG1². l.c. ; τὴν κ. ἐοῦσαν χαλκέην Hdt. 2.151; κ. Κορινθίη Id. 4.180; Βοιωτία D. 59.94, Thphr. HP 3.9.6. Ἄϊδος κ. mythical helmet which rendered the wearer invisible, worn by Athena, Il. 5.845; by Perseus, Pherecyd. 11 J., cf. Hes. Sc. 227, Ar. Ach. 390, Pl. R. 612b; Πλούτων κ. ἔχει τοῦ ἀφανοῦς πόλου σύμβολον Porph. ap. Eus. PE 3.11.

ἡ, zsgzn κυνῆ (fem. zu κύνεος, sc. δορά), das Hundsfell. – Gew. die daraus, od. nach Eust. aus Seehundsfell (κυνὸς ποταμίου δορά) gemachte Kopfbedeckung, Sturmhaube, Pickelhaube ; häufig bei Hom., so daß dabei gar nicht mehr an die Abstammung gedacht wird, u. solche Sturmhauben von Rindsleder, ταυρείη, Il. 10.258, Wieselfell, ἰκτιδέη, 335, Ziegenfell, Od. 24.231, wo es die Kappe eines Landmanns bei der Arbeit ist, ja auch ganz aus Erz gemachte erwähnt werden ; κυνέη πάγχαλκος, 18.378, Helm, auch χαλκήρης, χαλκοπάρῃος, εὔχαλκος, χρυσείη, von Leder, mit Erz beschlagen, mit Gold verziert ; andere Prädicate : ἄλοφος, ἄφαλος, τετράφαλος, τετραφάληρος, ἀμφίφαλος, ἵππουρις, ἱπποδάσεια, s. besonders. – Helm ist es nach bei Soph. Aj. 1266, εὔλοφος, wie Eur. Suppl. 717 ; Her. erwähnt κυνέη χαλκέη, 2.151, u. ἐκ διφθερέων πεποιημέναι, 7.77. – Später Reisehut, bes. mit breitem Rande gegen die Sonne, Sonnenhut, ἡλιοστερὴς Θεσσαλίς Soph. O.C. 318, vgl. Ar. Nub. 268, wo er gegen den Regen schützen soll, u. Vesp. 445 ; Βοιωτία Dem. 59.94 ; – κυνέη Ἄϊδος, Il. 5.845, von der Athene aufgesetzt, hatte unsichtbar machende Kraft, wie die Tarnkappe ; vgl. Ar. Ach. 390, Plat. Rep. X.612b.