(f. ανῶ, ao. ἐκύμανα [μᾱ], pf. inus.) [ῡ]
A intr. :
   I s’enfler, se soulever, en parl. de la mer, IL. 14, 229 ; OD. 4, 425, etc. ;
   II p. anal. :
      1 être agité comme des vagues houleuses, en parl. d’une armée, PLUT. Pomp. 69 ;
      2 p. assimilat. au mouvement des vagues, onduler, en parl. de la marche de la chenille ou de certains insectes, ARSTT. H.A. 5, 19, 9, etc. ;
      3 être gonflé de sève, être dans sa force, en parl. de la fleur de la jeunesse, PD. P. 4, 158 ;
      4 se gonfler (de désir, de colère, de haine, etc.) en parl. de l’âme, PLAT. Leg. 930 a ; EL. N.A. 7, 15 ; d’où être impétueux, violent, en parl. de l’ardeur d’un combat, PLUT. Per. 29 ; de paroles, ESCHL. Sept. 443 ;
   III être enceinte, grosse, avec l’acc. γαστέρα, OPP. C. 1, 358 ; au pass. avec γαστήρ pour sujet, NONN. D. 8, 7 ;
B tr. enfler, soulever, en parl. de la mer, LUC. D. mar. 7, 1 ; au pass. être soulevé, agité, PLUT. Ant. 65 ; fig. soulever la colère, exciter le désir, A. PL. 196 ; au pass. PD. (ATH. 564 e).

Étym. κῦμα.

fut. κυμανῶ Xuthus ap. Arist. Ph. 216b25; aor. ἐκύμηνα Arr. An. 2.10.3; aor.1 Pass. ἐκυμάνθην Plu. Ant. 65; (< κῦμα): — rise in waves, swell, ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα over the billowy sea, Il. 14.229, cf. Od. 4.425, 570, etc. ; of a pot, boil, Call. Fr. anon. 41; κ. ἄνω καὶ κάτω Pl. Phd. 112b; κυμανεῖ τὸ ὅλον Xuthus l.c. ; κ. τῇ πορείᾳ undulate, of caterpillars, Arist. HA 551b7; τὰ ἄποδα… κυμαίνοντα προέρχεται Id. IA 709a24; of a line of soldiers, Plu. Pomp. 69, cf. Arr. An. l.c. metaph, of restless passion, swell, seethe, κυμαίνοντ’ ἔπη A. Th. 443; ἄνθος ἥβας κυμαίνει Pi. P. 4.158; αἱ ψυχαὶ κ. μειζόνως, with passion, Pl. Lg. 930a; κ. ἐκ τῆς ἐπιθυμίας Ael. NA 7.15; ἐς τὴν ὁμιλίαν ib. 15.9. trans., toss on the waves, τὸ δέπας Pherecyd. 18 (a) J. ; agitate, τὴν θάλατταν Luc. DMar. 7.1; οἴστρῳ κ. θεούς APl. 4.196 (Alc. Mess.); — Pass., to be agitated, τὸ πέλαγος κ. Hp. Flat. 3, Plu. Ant. l.c., cf. Oppian. H. 4.676; πόθῳ Pi. Fr. 123.3; vibrate, Nicom. Harm. 3. (κῦμα II) to swell, to be pregnant, κ. γαστέρα Opp. C. 1.359; κύστιδα ib. 4.443; μαζοὶ… γάλα κυμαίνουσι Marc.Sid. 91; — Med., Σεμέλης κυμαίνετο γαστήρ Nonn. D. 8.7.

[ῡ], wallen, wogen, Wellen schlagen ; πόντος κυμαίνων Il. 14.229, Od. 4.425 u. öfter ; κυμαίνει τὸ ὑγρὸν ἄνω καὶ κάτω Plat. Phaed. 112b ; Sp. auch trans., θάλατταν, in Wellen aufregen, Luc. D.Mar. 7.1 ; u. pass., μεγάλῳ πνεύματι κυμανθὲν τὸ πέλαγος, das in Wogen aufgeregte Meer, Plut. Anton. 66. – Oft übertr. von leidenschaftlichen Gemütszuständen, aufwallen, aufbrausen ; ὃς μὴ πόθῳ κυμαίνεται Pind. frg. 88 ; vgl. οἴστρῳ θεοὺς κυμήνας Alcaeus 11 (Plan. 196); Pind. sagt auch σὸν ἄνθος ἥβας ἄρτι κυμαίνει, die Jugendblüte schäumt, wallt auf, P. 4.158 ; πέμπει γεγωνὰ Ζηνὶ κυμαίνοντ' ἔπη, gleichsam eine Flut von Worten, Aesch. Spt. 425 ; κυμαίνουσα ἐκ τῆς ἐπιθυμίας Ael. H.A. 7.15, öfter ; vom Haß, Plat. Legg. XI.930a. – Anschwellen, κυμαίνετο γαστήρ Nonn. D. 8.7 ; vgl. Opp. C. 1.358 ; κυστίδα, eine volle Blase haben, 4.443 ; – vom Heere, aus der geraden Linie herauskommen, Plut. Pomp. 69, Arr. An. 2.10.4.

1. to rise in waves or billows, to swell , (Homer)
2. metaphorically of passion, to swell, seethe , (Pindar)
3. transitive to agitate , (Lucian) (ML)