ά, όν [ῡ] glorieux, illustre, primit. seul. fém., ép. d’Hèra, IL. 18, 184 ; de Lèto, OD. 11, 580 ; d’Athèna, HH. 28, 1 ; rar. d’une femme mortelle, OD. 15, 26 ; masc. HH. Merc. 461 ; en parl. d’un homme, XÉN. Ap. 29 ; en parl. d’un cheval, fier, glorieux, XÉN. Eq. 10, 16.

• Cp. -ότερος, XÉNOPHAN. (ATH. 414 a).

Étym. κῦδος ; v. κυδίων, κύδιστος.

ά, όν, (κῦδος) = κυδάλιμος, in Hom. always in fem., as epith. of Hera and Leto, Διὸς κυδρὴ παράκοιτις Il. 18.184, Od. 11.580; of Pallas, h.Hom. 28.1; Δίκη Hes. Op. 257 (v.l. κυδνή)· θεαί, of the Nymphs, A. Fr. 168 (hex.); rarely of a mortal woman, Od. 15.26; masc. first in h.Merc. 461, Alcm. 9; of a man, X. Ap. 29; of a horse, κυδρῷ τῷ σχήματι φέρεται Id. Eq. 10.16; κυδρότερον πίνειν to drink more lustily, Ion Eleg. 2.10. — Poet. word, used once in Trag., and twice by X. — Besides regul. Comp. κυδρότερος Xenoph. 2.6, B. 1.54, we find κυδίων, ιστος (v. κύδιστος), also κυδέστερος Plb. 3.96.7; Sup. κυδίστατος Nic. Th. 3; κυδότερος, -ότατος EM 543.29.

[ῡ], = κυδάλιμος, ruhmvoll, hochgeehrt ; bei Hom. heißt so Leto, Διὸς κυδρὴ παράκοιτις, Od. 11.579, wie Here, Il. 18.184 ; von der sterblichen Frau Od. 15.26, wie sonst αἰδοίη ; Hes., s. κυδνός, als v.l. ; das masc. erst H.h. Merc. 461 ; – κυδρότερος, Xenophan. bei Ath. X.414a, wie Ion XI.463d. S. oben κύδιστος, κυδίων. – In Prosa nur Xen. Eq. 10.16, κυδρῷ σχήματι.