κυέω-ῶ (f. ήσω et ήσομαι, ao. ἐκύησα, pf. κεκύηκα) :
      1 être ou devenir enceinte, être ou devenir grosse, PLAT. Conv. 209 a, etc. ; ARSTT. H.A. 7, 4 ;
      2 tr. porter dans son sein, acc. IL. 19, 117 ; 23, 266 ; d’où enfanter, acc. PLAT. Conv. 203 c ; fig. PLAT. Conv. 206 c, etc. ; au pass. être dans le sein de la mère, PLAT. Leg. 789 a ; etc. ; en parl. de fruits, être formé, TH. H.P. 4, 2, 4 ;

Moy. (ao. ἐκυησάμην) porter dans son sein, HIM. Or. 7, 4, p. 516 ; d’où enfanter, EUPH. fr. p. 150 ; OPP. C. 3, 22.

Étym. R. indo-europ. *ḱeuh₁-, enfler ; cf. κύριος, sscr. śváyati, être ou devenir fort.

older and more Att. form of κύω, Il. 23.266, etc. (Aeol. (?) part. fem. κύεσσα Hsch. ; Arc. κύενσα IG 5(2).514.12 (Lycosura); Coan κυεῦσα Schwyzer 251 B 3, written κυεοσα ib. A 61 (iv/iii BC)); impf. 3 sg. ἐκύει Il. 19.117; fut. κυήσω Hp. Mul. 1.17, Steril. 214, κυήσομαι v.l. in Mul. 1.76; aor. ἐκύησα Ar. Th. 641, Pl. Smp. 203c, etc. ; pf. κεκύηκα Philem. 107, D.C. 45.1, S.E. P. 2.106; — Med., v. infr. ; — Pass., fut. -ηθήσομαι Gal. UP 16.10; aor. ἐκυήθην Plu. 2.567f; pf. κεκύηται Porph. Abst. 1.54: — bear in the womb, be pregnant with, ἐκύει φίλον υἱόν Il. 19.117; of a mare, βρέφος ἡμίονον κυέουσα 23.266; metaph, of the soul, κυοῦσι γὰρ πάντες… καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν ψυχήν Pl. Smp. 206c; ἐκύησε τὸν Ἔρωτα ib. 203c; ἃ κυεῖ περὶ ἐπιστήμης [the thoughts] with which he is in travail…, Id. Tht. 184b, cf. 210b; ἂ τῇ ψυχῇ προσήκει καὶ κυῆσαι καὶ κυεῖν (v.l. τεκεῖν) both to have conceived and to bring forth, Id. Smp. 209a; — Pass., of the embryo or foetus, Id. Lg. 789a, Epin. 973d, Arist. GA 777a23; of fruits, to be formed, Thphr. HP 4.2.4; — Med., bring forth, Opp. C. 3.22; ἡ κεκυημένη, Lat. foeta, Et.Gud. s.v. κοκίας ; metaph, τὰς εὐτυχεῖς ὠδῖνας κυησαμένη Him. Or. 7.4. in Botany, produce flowers, Thphr. HP 6.4.8. abs., to be big or pregnant, conceive, ἐκύησε Hdt. 5.41; στεριφὴ γάρ εἰμι κοὐκ ἐκύησα πώποτε Ar. Th. 641, cf. Lys. 745, Men. Sam. 303, etc. ; κυέουσαν ἐκ τοῦ προτέρου ἀνδρός Hdt. 6.68, cf. And. 1.125, Lys. 13.42; γυνὴ κυεῖ δέκα μῆνας ; Men. 413; πενθ’ ἕτη ἐκύησε IG4²(1).121.3 (Epid.). (Cf. κύω, Skt. śváyati ΄swell΄, Lat. inciens ΄pregnant΄.)

(vgl. κύω), κεκύηκα, DC. 45.1, eine Leibesfrucht tragen, sowohl von schwangeren Frauen, ἐκύει φίλον υἱόν, Il. 19.117, als von trächtigen Tieren, βρέφος ἡμίονον, von einer Stute, 23.266 ; – empfangen, ἐκύησε τὸν Ἔρωτα Plat. Symp. 203c, vgl. 209a ; Hippocr.; schwanger werden, sein, στερίφη γάρ εἰμι κοὐκ ἐκύησα πώποτε Ar. Th. 641, wie Lys. 745, 752 ; Dem. 43.75 ; Arist. H.A. 7.4 u. Sp.; – bei Plat. übertr., ἦ οὖν ἔτι κυοῦμέν τι καὶ ὠδίνομεν περὶ ἐπιστήμης, Theaet. 210b, vgl. Symp. 206c, 209a ; – auch pass., im Mutterleibe getragen werden, Legg. VII.789 a.
Med. gebären, κυήσατο Opp. Cyn. 3.22 ; μέχρι τῶν κυουμένων, bis zur Geburt, Arist. gen. anim. 4.5.