ατος (τὸ) :
   I bien, propriété (meubles ou immeubles) ; dans Hom. touj. au plur. (excepté OD. 15, 19) IL. 3, 72, etc. ; OD. 4, 127, etc. ; ESCHL. Sept. 790 ; SOPH. O.C. 1027 ; XÉN. Cyr. 6, 1, 25 ; Hell. 5, 2, 10 ; en parl. de pers. SOPH. Tr. 245, etc. ; EUR. Rhes. 190 ; XÉN. Œc. 1, 7, etc. ; particul. :
      1 esclaves, EUR. Med. 49 ; XÉN. Vect. 4, 42 ; ARSTT. Pol. 1, 2, 4, etc. ;
      2 bien de campagne, domaine, XÉN. Œc. 20, 23 ; DÉM. 239, 27 ; HDN 2, 6, 5 ; joint à ἀγρούς, IS. 55, 24 ;
   II p. ext. :
      1 chose précieuse, objet désirable, SOPH. Ph. 81, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 5, 12 ; κτῆμα ἐς ἀεί, THC. 1, 22, bien ou trésor pour toujours ; en parl. d’amis, XÉN. Mem. 2, 4, 1 ; 3, 11, 5, etc. ;
      2 en gén. chose, même en mauv. part, PLAT. Leg. 863 b.

Étym. κτάομαι.

ατος, τό, (< κτάομαι) anything gotten, piece of property, possession, sg. once in Hom., μή νύ τι… δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται Od. 15.19; later ταύτας [γυναῖκας] ἐξείλεθ’ αὑτῷ κ. S. Tr. 245; ἡδὺ κ. τῆς νίκης λαβεῖν Id. Ph. 81, cf. OT 549, Ant. 702, E. Or. 230, 703, etc. ; κ. ἐς αἰεί Th. 1.22; ὡς ἡδὺ καὶ μακάριον τὸ κ. Pl. R. 496c, etc. ; of a slave, παλαιὸν οἴκων κ. E. Med. 49, cf. Pl. Phd. 62d, X. Oec. 1.6, Vect. 4.42; κ. ἔμψυχον Arist. Pol. 1253b32; of a calf, J. AJ 6.14.3; κ. πάντων ἐστὶ τιμιώτατον ἀνὴρ φίλος Hdt. 5.24. freq. in pl., possessions, in Hom. of heirlooms, δόμοις ἐν κτήματα κεῖται Il. 9.382, Od. 4.127; also, of all kinds of property, freq. in Od., κ. δαρδάπτουσιν 14.92, cf. 18.144, al. ; διέλαχον… κτημάτων παμπησίαν A. Th. 817, etc. ; Ἔρως ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις who fallest upon wealth, i.e. on the wealthy, S. Ant. 782 codd. (lyr.); sts., χρήματα καὶ κ.
property in money and chattels, Pl. Lg. 728e, cf. Isoc. 1.28; = κτήνη, Pl. Grg. 484c, Phd. 62b; opp. ἀγροί, personal (opp. real) property, Is. 5.43; less freq. of landed property, κ. ἔχων ἐν Βοιωτίᾳ D. 18.41 (sg. as v.l.), Hdn. 2.6.3; later freq. in sg., estate, farm, field, etc., Act. Ap. 5.1, BGU 530.21 (i AD), etc. ; ἀμπελικὸν κ.
vineyard, PRyl. 157.4 (ii AD). in pl., materials, κ. πιλητά Gal. UP 6.4, 7.22.

τό, das Erworbene, der Erwerb, das Eigentum, Besitztum, Vermögen ; μή νύ τι σεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται Od. 15.19 ; sonst bei Hom. nur im plur., gew. = κειμήλια, Schätze, Kostbarkeiten, die man im Hause aufbewahrt ; δόμοις ἐν κτήματα κεῖται Il. 9.382, Od. 4.127 ; übh. das ganze Vermögen, κτήματα δαρδάπτουσιν 14.92 ; διέλαχον σφυρηλάτῳ Σκύθῃ σιδήρῳ κτημάτων παμπησίαν Aesch. Spt. 799 ; παντὸς γένοιτ' ἂν κτήματος κρείσσων φίλος Soph. Phil. 669 ; ὅσῳ κράτιστον κτημάτων εὐβουλία Ant. 1037, öfter ; ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις, 778, von Einigen erklärt = der du die Herden befällst, nach Anderen Ggstz von ἔντ' ἀγρονόμοις αὐλαῖς, der du die Reichen wie die Armen ergreifft ; Eur. u. in Prosa überall ; πολλὰ τάλαντα χρυσίου καὶ ἀργυρίου ἄγων καὶ ἄλλα κτήματα Xen. Cyr. 6.1.25 ; χρημάτων καὶ κτημάτων κτῆσις vrbdt Plat. Legg. V.728e ; von Landgütern braucht es Xen. Oec. 20.23, u. so Sp., z.B. Hdn. 2.6.5. Vom Gesinde, Sklaven, Arist. Pol. 2.4.

κτῆμα, -τος, τό
(< κτάομαι), [in LXX for כֶּרֶם, etc. ;]
a possession, property: Mat.19:22, Mrk.10:22, Act.2:45 5:1.†
(AS)