ου (ὁ) [ῠ] bruit produit par un choc, d’où bruit retentissant, en parl. d’une troupe de chevaux, IL. 10, 532, 535, etc. ou d’hommes, OD. 16, 6, etc. ; du tonnerre, IL. 15, 379 ; ESCHL. Pr. 923, etc. ; d’un bruit de voix, SOPH. O.C. 1500, etc. ; du bruit des coups sur la poitrine dans les lamentations funèbres, EUR. Suppl. 87 ; rar. en prose, THC. 7, 70 ; XÉN. Cyr. 7, 1, 35 ; PLAT. Criti. 117 e.

Étym. pré-grec ; cf. γδοῦπος, δοῦπος.

[ῠ] ὁ, crash, bang, din, κ. θεῶν ἔριδι ξυνιόντων Il. 20.66, cf. 12.338, A. Th. 100, etc. ; of thunder, S. OC 1463 (lyr.), A. Pr. 923; of the trampling of feet, περί τε κ. ἦλθε ποδοῖιν Od. 16.6, cf. S. Ph. 202; rattling of chariots or sound of horses’ feet, Il. 10.535, al., S. El. 714, Ar. Eq. 552 (lyr.); of a storm, A. Ag. 1533 (lyr.); noise made by one knocking at the door, Id. Ch. 653; ὀξύχειρ κ., of the beating of breasts by mourners, ib. 23; στέρνων κ. E. Supp. 87; in pl., κ. χερῶν Id. Ph. 1351 (lyr.); of the sound of many voices, S. OC 1500; of gates shutting, Aen.Tact. 20.4; κτύπου ἀχὼ χάλυβος A. Pr. 133 (lyr.); rarely of musical sound, σαλπίγγων κ. B. Fr. 3.9. — Rare in Prose, Th. 7.70, Pl. Criti. 117e, X. Cyr. 7.1.35, Aen.Tact. l.c.

ὁ, wie κτύπημα, jedes durch Schlagen, Stoßen, Stampfen hervorgebrachte Geräusch, Lärm, z.B. des auftretenden Fußes, ὑπὸ δὲ κτύπος ὤρνυτο ποσσὶν ἀνδρῶν Il. 19.363, wie Od. 16.6 ; vgl. Soph. Phil. 202 ; vom Pferdegetrappel u. Gerassel der Wagen, ἵππων, Il. 10.535, 17.175 ; vgl. Soph. πᾶς ἐμεστώθη δρόμος κτύπου κροτητῶν ἀρμάτων, El. 704 ; vom Schlachtgetöse, Il. 12.338 ; κτύπος Διός, der Donner, 15.379, wie Aesch. Prom. 925 ; μέγας ἐρείπετο κτύπος Soph. O.C. 1463 ; ἀσπίδων Aesch. Spt. 96, öfter ; Geschrei, Soph. O.C. 1496 ; seltener in Prosa, Plat. Critia. 117e.
Bei Aesch. Ch. 23, χοὰς προπομπὸς ὀξύχειρι σὺν κτύπῳ, das mit Schlagen der Brust verbundene Wehklagen, wie στέρνων κτύπος Eur. Suppl. 87, vgl. Phoen. 1360.