κτάομαι-ῶμαι (f. κτήσομαι, ao. ἐκτησάμην, pf. κέκτημαι, d’où sbj. κέκτωμαι, opt. κεκτῄμην, ῇο, ῇτο ; ao. de forme et de sign. pass. ἐκτήθην) :
A act. :
   I acquérir, càd. :
      1 gagner pour soi, se procurer : κτήματα, IL. 9, 400, des richesses ; φίλους, SOPH. Aj. 1360, des amis ; ἑταίρους, EUR. Or. 802 ; PLAT. Gorg. 461 c, des compagnons ; κτήσασθαι βίον ἀπό τινος, HDT. 8, 106, gagner sa vie au moyen de qqe métier ; χάριν ἀπό τινος, SOPH. Tr. 471, ou ἔκ τινος, SOPH. Ph. 1370, ou παρά τινος, XÉN. Conv. 4, 43, gagner la faveur de qqn ; particul. παῖδας ἐκ γυναικός, EUR. I.T. 696 (cf. SOPH. O.R. 1499) avoir des enfants d’une femme ; p. opp. à conserver : πολλάκις δοκεῖ τὸ φυλάξαι τἀγαθὰ τοῦ κτήσασθαι χαλεπώτερον εἶναι, DÉM. 16, 4, souvent il semble que garder son bien soit plus difficile que de l’acquérir ; en mauv. part : κακά, SOPH. El. 1004 ; ξυμφοράς, EUR. Or. 543, s’attirer des maux ; αὑτῷ θάνατον, SOPH. Aj. 968, obtenir la mort (qu’il désirait) ; ὀργὰν θεᾶς, SOPH. Aj. 777, gagner le ressentiment d’une déesse ; τινα πολέμιον, XÉN. An. 5, 5, 17, se faire un ennemi de qqn ;
      2 acquérir pour autrui : τί τινι, OD. 20, 265, qqe ch. pour qqn ; cf. ESCHL. Pers. 755 ; XÉN. Œc. 15, 1 ;
   II au pf. avoir acquis, d’où posséder, acc. IL. 9, 402 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 46 ; PLAT. Phædr. 260 b, etc. ; p. opp. au prés. : ἃ (χρήματα) καὶ κτωμένους εὐφραίνει καὶ κεκτημένους ποιεῖ ζῆν, XÉN. Mem. 1, 6, 3, ces richesses procurent à ceux qui les acquièrent de la joie, à ceux qui les possèdent le moyen de vivre ; joint à ἔχω, SOPH. Ant. 1278 ; PLAT. Rsp. 382 b ; en mauv. part : κεκτ. κακά, EUR. Hel. 272 ; φθόνον, PLAT. Leg. 870 c, avoir gagné, càd. s’être attiré des maux, de l’envie ; p. suite, ὁ κεκτημένος, le maître (litt. celui qui possède) avec le gén. SOPH. Ph. 778 ; AR. Pl. 4, etc. ; qqf. en parl. de l’époux, le maître de la femme, EUR. I.A. 715 ; ἡ κεκτημένη, SOPH. fr. 700 ; AR. Eccl. 1126, la maîtresse ;
B pass. (seul. ao. ἐκτήθην, pf. κέκτημαι, et postér. prés.) être acquis :
      1 être obtenu comme propriété, EUR. Hec. 449 ; DH. 10, 27, etc. ;
      2 d’où être possédé, THC. 1, 123 ; 2, 36.

➳ Prés. ion. κτέομαι, HDT. 3, 98. Impf. ion. 3 sg. ἐκτέετο, HDT. 8, 112. Ao. 2 sg. dor. ἔκτασα [τᾱ] THCR. Idyl. 5, 6 ; 3 duel dor. ἐκτασάσθαν, PD. O. 9, 45 Bgk. Pf. ion. ἔκτημαι, IL. 9, 402 ; ESCHL. Pr. 795 ; AND. 28, 12 ; d’où 3 pl. ἐκτέαται, HDT. 4, 23 ; 6, 52, et inf. ἐκτῆσθαι, PLAT. Phil. 58, etc. Pl.q.pf. poét. κεκτήμην, EUR. I.A. 404 ; ion. ἐκτήμην, HDT. 2, 108. Fut. ant. 2 sg. κεκτήσεαι, EMPÉD. 225 Stein ; rar. ἐκτήσομαι, PLAT. Lach. 192. L’opt. κεκτῴμην non att., Cobet N. L. p. 233.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *tkeh₁-, commander, acquérir ; cf. sscr. kṣáyati.

Ion. κτέομαι, only as v.l. in Hdt. 8.112; fut. κτήσομαι Archil. 6.4, Thgn. 200, A. Eu. 289, Th. 6.30, Pl. R. 417a, etc. (in pass. sense, Plot. 2.9.15, s.v.l.); κεκτήσομαι A. Th. 1022, E. Ba. 514, Pl. Grg. 467a (ἐκτήσομαι in La. 192e, and prob. in Emp. 110.4); aor. ἐκτησάμην, Ep. κτ-, Od. 14.4, Pi. Pae. 2.59, etc. ; pf. κέκτημαι Hes. Op. 437, etc., ἔκτημαι Il. 9.402, A. Pr. 795, Hdt. 2.44, and sts. in Pl. (κεκτῄμεθα and ἐκτῆσθαι in following lines, R. 505b, ἐκτῆσθαι τοῦ κεκτῆσθαι ἕνεκα Tht. 198d); Ion. 3 pl. ἐκτέαται Hdt. 4.23; subj. κέκτωμαι Isoc. 3.49, Pl. Lg. 936b; opt. κεκτῄμην, ῇτο, ib. 731c, 742e, κεκτῴμην E. Heracl. 282 codd. ; plpf. ἐκεκτήμην And. 1.74, 4.41, Lys. 2.17, etc. ; poet. κεκτήμην E. IA 404; Ion. 3 pl. ἔκτηντο Hdt. 2.108; Att. 1 pl. ἐκτήμεθα f.l. in And. 3.37; for fut. and aor. Pass., v. infr. III.
pres., impf., fut., and aor., procure for oneself, get, acquire, κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς Il. 9.400, etc. ; [οἰκῆας] Od. l.c. ; γῆν A. Eu. l.c., cf. Pers. 770; of horses, win (as a prize), Pi. N. 9.52; κτήσασθαι βίον ἀπό τινος to get one΄s living from a thing, Hdt. 8.106; win favour, and the like, χάριν ἀπό τινος, ἔκ τινος, S. Tr. 471, Ph. 1370; παρά τινος X. Smp. 4.43; τὴν εὔνοιαν τὴν παρὰ τῶν Ἑλλήνων Isoc. 5.68; κ. φίλους, ἑταίρους, S. Aj. 1360, E. Or. 804 (troch.); κτήσασθαι παῖδας ἐξ ὁμοσπόρου Id. IT 696, cf. S. OT 1499, Hdt. 8.105; παῖδας ἐς δόμους κτήσασθαι E. Fr. 491, cf. Supp. 225; πολλάκις δοκεῖ τὸ φυλάξαι τἀγαθὰ τοῦ κτήσασθαι χαλεπώτερον εἶναι D. 1.23. of consequences, bring upon oneself, αὑτῷ θάνατον S. Aj. 968; incur, θεᾶς ὀργήν ib. 777; κακά Id. El. 1004; ξυμφοράς E. Or. 543; ἔχθραν πρός τινα Th. 1.42; δυσσέβειαν κ.
get a name for impiety, S. Ant. 924; κακὸν λόγον πρὸς ἀστῶν E. Heracl. 166, cf. IT 676; ἐκ τῶν πόνων τὰς ἀρετὰς κ. Th. 1.123. κ. τινὰς πολεμίους make them so, X. An. 5.55.17; οὔ ποτ’ εὔνουν τὴν ἐμὴν κτήσῃ φρένα S. Ph. 1281.
procure or get for another, ἐμοὶ δ’ ἐκτήσατο κεῖνος Od. 20.265; μέγαν τέκνοις πλοῦτον ἐκτήσω A. Pers. 755 (troch.), cf. X. Oec. 15.1. in pf. and plpf. with fut. κεκτήσομαι, to have acquired, i.e.
possess, hold (opp. χρῆσθαι, Pl. Euthd. 280d), οὐδ’ ὅσα φασὶν Ἴλιον ἐκτῆσθαι Il. 9.402, cf. X. Cyr. 8.3.46, Pl. Phdr. 260b; ὅπλα μὴ ἐκτῆσθαι Hdt. 1.155, cf. S. Ph. 778; στρατὸν πλεῖστον ἐκτημένοι Hdt. 7.161; κοινὸν ὄμμ’ ἐκτημέναι A. Pr. 795; φωνὴν βάρβαρον κεκτ. Id. Ag. 1051; κεκτ. τινὰ σύμμαχον E. Ba. 1343; κ. κάλλος X. Smp. 1.8; ἀρετήν Pl. Prt. 340e; τέχνην Lys. 24.6; ποίησιν to be master of it, Pl. Lg. 829c; dub. in aor., ἀγορὰς κτησάμενοι having market-places, Hdt. 1.153 (leg. στησάμενοι); with impers. subject, πραγμάτων ἀγῶνας κεκτημένων involving effort, Epicur. Sent. 21; — the diff. between pres. and pf. appears from X. Mem. 1.6.3, ἃ [χρήματα] καὶ κτωμένους εὐφραίνει καὶ κεκτημένους… ποιεῖ ζῆν ; later, pres. in pf. sense, Ev. Luc. 18.12. of evils, ἄγος κεκτήσεται θεῶν A. Th. 1022; κακά E. Hel. 272; φθόνον Pl. Lg. 870c.
have in store, opp. ἔχω, have in hand, ready for use, ἔχων τε καὶ κεκτημένος… κακά S. Ant. 1278; ἔχειν τε καὶ κεκτῆσθαι τὸ ψεῦδος Pl. R. 382b. cf. Tht. 197b, 198d, Cra. 393b; κ. ἱμάτιον own, opp. ἔχειν (wear), Id. Tht. 197b. abs., to be a property-owner, τῶν ἐκτημένων ἐν τῇ χώρᾳ SIG 633.73 (Milet., ii BC), cf. 888.15 (iii AD). ὁ κεκτημένος owner, master (esp. of slaves), as Subst., Ar. Pl. 4, etc. ; οἱ κ. A. Supp. 337; of a husband, E. IA 715; ἡ κεκτημένη my mistress, S. Fr. 762, Ar. Ec. 1126, Men. Pk. 61, al., cf. Phryn.Com. 48. aor.1 Pass. ἐκτήθην in pass. sense, to be gotten, ἃ ἐκτήθη Th. 1.123, 2.36; to be obtained as property, δουλόσυνος πρὸς οἶκον κτηθεῖσα E. Hec. 449 (lyr.), cf. D.H. 10.27, etc. ; fut. κτηθήσομαι LXX Je. 39 (32).43. (Act. κτάω very late, PLond. 1.77 (vi AD).)

ion. κτέομαι, Her. 8.112, wie conj. κτέωμαι, 3.98 ; perf. κέκτημαι, auch ἐκτῆσθαι, Il. 9.402, u. gew. bei Her., ἐκτέαται, 4.23, 174 ; auch Aesch. ἐκτημέναι, Prom. 797, u. als v.l. Plat. Prot. 340e, u. sonst an einzelnen Stellen ; dazu conj. κεκτῆται, Xen. Symp. 1.8, Plat. Legg. XI.736.b, κεκτῆσθε, Isocr. 3.49 ; opt. κεκτῴμην, Eur. Heracl. 283, oder κεκτῇτο, Plat. Legg. V.742e;
sich erwerben, sich verschaffen, in seinen Besitz bringen ; κτήμασι τέρπεσθαι, τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς Il. 9.400, vgl. Od. 14.14 ; selten = einem Andern Etwas erwerben, τινί τι, 20.265 ; φιάλας ἵπποι κτησάμεναι Pind. N. 9.52 ; μέγαν τέκνοις πλοῦτον ἐκτήσω σὺν αἰχμῇ Aesch. Pers. 741 ; κτήσεται δ' ἄνευ δορὸς αὐτόν τε καὶ γῆν Eum. 289 ; παῖδας ἔκ τινος Eur. I.T. 696 ; vgl. Soph. O.R. 1499 ; auch κακά, El. 992, wie Eur. Med. 1047 ; ξυμφοράς Or. 542 ; θεᾶς ὀργήν, sich den Zorn zuziehen, Soph. Aj. 764 ; τὴν δυσσέβειαν εὐσεβοῦσ' ἐκτησάμην, ich zog mir den Vorwurf der Gottlosigkeit zu, Ant. 915, womit Eur. Med. 218 zu vgl., ἐκτέετο χρήματα Her. 8.112 ; ἀπολαύουσι τάχιστα διὰ.τὸ ἀεὶ κτᾶσθαι, weil sie immer auf Erwerb bedacht sind, Thuc. 1.70 ; εὔνοιαν, ἔχθραν, 1.42, ἑταίρους, Plat. Gorg. 461c, wie τινὰ πολέμιον, sich Jemanden zum Feinde machen, Xen. An. 5.5.17 ; Folgende überall ; τὶ πρός τινος, Eur. Heracl. 167, ἔκ τινος, Xen. Cyr. 8.2.22 ; παρά τινος, Hier. 1.13 ; Dem. 18.94 ; auch κτήσει τὴν παρὰ τῶν Ἑλλήνων εὔνοιαν, Isocr. 5.68. – Perf. κέκτημαι, sich erworben haben, dah. besitzen, haben, φωνὴν βάρβαρον κεκτημένη Aesch. Ag. 1021 ; dazu fut. κεκτήσεται, er wird besitzen, haben, Prom. 1008 ; ἔχων τε καὶ κεκτημένος vrbdt Soph. Ant. 1265, wie Plat. Rep. II.382b ; unterschieden aber Theaet. 199a ; οὔ τι γὰρ κεκτήμεθα ἡμέτερον αὐτὸ τὸ σῶμα, πλὴν ἐνοικῆσαι βίον Eur. Suppl. 534, λαβὼν ταῦτα, κέκτησο καὶ χρῶ, ὥσπερ βούλει Xen. Cyr. 8.3.46 ; Plat. u. A. ὁ κεκτημένος, der Herr. – Aor. pass. in passiver Bdtg, ἃ ἐκτήθη Thuc. 1.123, Eur. Hec. 449 u. Sp., wie Dion.Hal. 10.27 ; so auch κεκτημένος in passiver Bdtg, Thuc. 7.70, wie Plat. Legg. XII.965 ; sehr späte Schriftsteller brauchen so das praes., vgl. Schäfer Schol. Par. Ap.Rh. 1.895. – Adj. verb. κτητέον χρυσὸν καὶ ἐλέφαντα Plat. Rep. II.373a ; κτητός s. unten.

κτάομαι, -ῶμαι
[in LXX chiefly for קָנָה ;]
in pres., impf., fut. and aor., to procure for oneself, get, gain, acquire (the pf. and plpf., to have acquired, hence to possess, do not occur in NT): with accusative of thing(s), Mat.10:9, Luk.18:12, Act.8:20; with genitive pret., Act.22:28; ἐκ with genitive pret., Act.1:18; τ,ψυχὰς ὑμῶν (MM, xvi), Luk.21:19; τ. ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι, 1Th.4:4 (where if σ. = body, κ. must = pf., κέκτημαι; see MM, xvi; M, Th., in l; Field, Notes, 72 f. But σ. is most freq. taken as = wife; see Thayer, see word; Lft., Notes, 53 ff.; ICC, in l).†
(AS)