(f. κρούσω, aor. ἔκρουσα, pf. κέκρουκα ; pass. aor. ἐκρούσθην, pf. κέκρουμαι) :
      1 heurter, choquer : τινὰ σκέλει, HYPÉR. (Bkk. p. 101, 22) heurter qqn de la jambe ; τοῖς ποσὶ τὴν γῆν, ARR. An. 7, 1, 7, frapper la terre de ses pieds ; τὴν θύραν, AR. Eccl. 317 ; XÉN. Conv. 1, 11 ; PLAT. Prot. 310 a, etc. frapper à la porte ;
      2 frapper l’un contre l’autre : ὅπλα πρὸς ἄλληλα, THC. 3, 22, choquer les armes les unes contre les autres ; τὰς ἀσπίδας πρὸς τὰ δόρατα, XÉN. An. 4, 5, 18, les boucliers contre les lances ; χεῖρας, EUR. Suppl. 720, battre des mains, applaudir ;
      3 frapper (avec le plectre) les cordes d’un instrument, d’où jouer d’un instrument à cordes, PLAT. Lys. 209 b, etc. ; p. anal. en parl. d’un instrument à vent : αὐλεῖν κρούων Ἰαστί, COM. (Com. fr. 5, fr. 404), jouer de la flûte sur le mode ionien ; qqf. avec le dat. κρεμϐάλοις, ATH. 636 d, jouer des cymbales ;
      4 heurter ou pousser pour mettre en mouvement : σταθμόν, PHOCYL. 13, donner le coup de pouce au plateau d’une balance, càd. tromper sur le poids ou la mesure ; cf. SOPH. fr. 927 ; t. de mar. πρύμναν, POL. 16, 3, 8, ou κρ. ἐπὶ πρύμναν, APP. Civ. 5, 119, ramener un vaisseau en arrière la poupe en avant au lieu de le retourner du côté de la proue (v. le moyen) ;
      5 heurter (un vase, etc.) avec le doigt pour l’éprouver et le faire résonner ; d’où fig. κρ. τὸ καλόν, PLAT. Hipp. ma. 301 b, éprouver le beau ; κρ. τὸν κόλακα, PLUT. M. 64 d, éprouver le flatteur ;
      6 fig. en parl. de sensations physiques, piquer, chatouiller : κνῖσα κρ. ῥινὸς ὑπεροχὰς ἄκρας, EPHIPP. (ATH. 370 c) l’odeur de la graisse me chatouille jusqu’au fond des narines ;

Moy. (f. κρούσομαι, ao. ἐκρουσάμην) t. de mar. c. à l’act. : κρ. πρύμναν, THC. 1, 51, etc. ; ARR. An. 5, 17, 12, ramener un vaisseau en arrière la poupe en avant ; p. anal. κρ. τὸ πτερόν, EL. N.A. 3, 13, voler en arrière.

fut. -σω E. El. 180; aor. ἔκρουσα X. An. 4.5.18, Hyp. Fr. 201; pf. κέκρουκα Diogenian. 3.38, (ἐκ-) Pl. Phdr. 228e, (προσ-) D. 21.206; — Med., aor. ἐκρουσάμην Th. 7.40; — Pass., aor. ἐκρούσθην Eratosth. Cat. 32; pf. κέκρουμαι (ἀπο-) X. HG 7.4.26, or κέκρουσμαι (ἀπο-) Ar. Ach. 459: — strike, smite, ῥυτῆρι κ. γλουτόν S. Fr. 501; κρούσας δὲ πλευρὰ [τῶν ἵππων] E. Fr. 779.6; τὸν λυχνοῦχον Lys. Fr. 83; τοῖς ποσὶ τὴν γῆν Arr. An. 7.1.5; also εἰς τὴν χεῖρα τοῖς δακτύλοις κ.
with the fingers, D.C. 40.16; metaph, κνῖσα κ. ῥινὸς ὑπεροχάς tickles, Ephipp. 3.3.
strike one against another, strike together, κ. χεῖρας clap the hands, E. Supp. 720; τὰ ὅπλα κρουόμενα πρὸς ἄλληλα Th. 3.22; τὰς ἀσπίδας πρὸς τὰ δόρατα X. An. l.c. ; metaph, ἀλλήλων τοὺς λόγους τοῖς λόγοις ἐκρούομεν ἄν would have knocked their heads together, Pl. Tht. 154e. κ. πόδα (i.e. κ. τὴν γῆν τῷ ποδί), in dancing, E. El. l.c. (lyr.); ἴχνος ἐν γᾷ κ. Id. IA 1043 (lyr.). metaph from tapping an earthen vessel, to try whether it rings sound (cf. κροῦσις 2); examine, try, prove, κρούετε ἀπολαμβάνοντες τὸ καλόν Pl. Hp. Ma. 301b; κἂν διαπειρώμενος κρούσῃς [τὸν κόλακα] Plu. 2.64d.
strike a stringed instrument with a plectron, Simon. 183, Pl. Ly. 209b; generally, play any instrument (v. κροῦμα, κρουματικός), αὐλεῖ… κρούων ἰαστί Com.Adesp. 415; c. dat., κ. κρεμβάλοις, = κρεμβαλίζειν, Ath. 14.636d. κ. τὴν θύραν knock at the door on the outside, Ar. Ec. 317, 990 (with play on signf. 8), X. Smp. 1.11, Pl. Prt. 310b, 314d, etc. ; κόπτειν is better Att. acc. to Phryn. 154; later κ. ἐπὶ τὴν θύραν LXX Jd. 19.22. κ. σταθμὸν ἑτερόζυγον, = κρουσιμετρέω, Ps.-Phoc. 15; ὡς μήτε κρούσῃς μήθ’ ὑπὲρ χεῖλος βάλῃς S. Fr. 796; κρούων γε μὴν αὐτὰς ἐωνούμην Eup. 184. sens. obsc., AB 101, cf. Ar. Ec. 990; κ. πέπλον E. Cyc. 328. Med., κρούεσθαι πρύμναν back water, Th. 1.51, 54, 3.78; αἱ πρύμναν κρουόμεναι νῆες Arr. An. 5.17.7 (also in Act., Plb. 16.3.8); κ. ἐπὶ π. τὴν ναῦν App. BC 5.119; hence κρούεσθαι τὸ πτερόν fly backwards, Ael. NA 3.13; — also in Act., Plot. 2.9.18. κρούειν ἀκράτῳ, v. πατάσσω II. 2. (Cf. Lith. krùšti ΄bruise΄, ΄pound΄, Lett. krausēt ΄thresh΄.)

(verwandt mit κρότος),
1) schlagen, anschlagen, klopfen, stoßen ; nach B.A. 101 eigtl. von leiser Berührung, aber im gew. Gebrauche für κόπτειν ; bes. τὰς θύρας, was die Atticisten tadeln, obgleich es sich auch bei Attikern findet ; Ar. Eccl. 317 ; Plat. Prot. 310a u. öfter ; Xen. Symp. 1.11 ; Posidipp. bei Poll. 10.22 ; auch A., wie Matth. 7.7, vgl. Lobeck zu Phryn. 177 ; auch im obszönen Sinne sagt eine Frau ὅταν γε κρούσῃς τὴν ἐμὴν θύραν Ar. Eccl. 990 ; so auch bei Sp.; nach B.A. a.a.O. κατὰ τοῦ κακεμφάτου ἐν τῇ συνηθείᾳ τὸ κροῦσαι κεῖται ἀντὶ τοῦ συγγενέσθαι. – Bes. ein Saiteninstrument mit dem Plektron schlagen, κρούειν τῷ πλήκτρῳ, Plat. Lys. 209b ; πλῆκτρον ἔχει φόρμιγγος, ἔχει καὶ πλῆκτρον ἔρωτος, κρούει δ' ἀμφοτέροις καὶ φρένα καὶ κιθάρην, von einer Zitherspielerin gesagt, Paul.Sil. 55 (Plan. 278); so auch A.; auch κρεμβάλοις κρούειν, = κρεμβαλίζω, Ath. XIV.636d ; u. αὐλὸν κρούειν, s. Jacobs A.P. p. 664. – Vom Tanze, κρούειν τοῖς ποσὶ τὴν γῆν Arr. An. 7.1.7 ; ähnl. Πιερίδες ἐν δαιτὶ θεῶν χρυσεοσάνδαλον ἴχνος ἐνγᾷ κρούουσαι Eur. I.A. 1043 ; χορευέτω κρούουσα πόδα Herc.Fur. 1304 ; – auch χεῖρας, die Hände zusammenschlagen, klatschen, Suppl. 742 ; – ähnl. ὅπως τὰ ὅπλα μὴ κρουόμενα πρὸς ἄλληλα αἴσθησιν παρέχοι, die aneinanderschlagenden Waffen, Thuc. 3.22 ; τὰς ἀσπίδας πρὸς τὰ δόρατα ἔκρουσαν Xen. An. 4.5.18, vgl. 6.1.10 ; – übh. stoßen, drängen, λόγους λόγοις Plat. Theaet. 154e ; πέπλον Eur. Cycl. 328, mit schmutziger Nebenbdtg ; – κέραμον κρούειν, an ein irdenes Gefäß klopfen, um zu untersuchen, ob es einen Sprung hat, dah. übh. untersuchen, τὸ καλόν Plat. Hipp. mai. 301b, u. Plut. – Uebh. treffen, κνῖσα κρούει ῥινὸς ἄκρας Ephipp. bei Ath. IX.370c.
2) wie κρουσιμετρέω, betrügen, vom Messen des Getreides hergenommen oder vom Wägen, Harp.; Phocylid. 5.13 sagt κρούειν σταθμὸν ἑτερόζυγον. – Med., πρύμναν κρούεσθαι, sich langsam mit dem Schiffe zurückziehen, ohne es umzuwenden, vgl. Schol. Ar. Vesp. 397 ; Thuc. 1.50, 3.78 u. Sp., die auch das activum so brauchen, wie Pol. 16.3.8 ; κρούεσθαι ἐπὶ πρύμναν, App. B.C. 5.119 ; κρούεσθαι τὸ πτερόν, zurückfliegen, Ael. N.A. 3.13.

Κρούω
[in LXX: before ἐπί Jdg.19:22, Sng.5:2 (דָּפַק) ;]
with, accusative, τ. αὐλαίαν, Jdth.14:14 * ;]
to strike, knock: at a door (Κόπτειν, in Att..), Mat.7:7-8, Luk.11:9-10 12:36, Act.12:16, Rev.3:20; with accusative, τ. θύραν, Luk.13:25, Act.12:13.†
(AS)