(ao. ἐκροτάλισα) [ᾰ]
      1 faire résonner en heurtant, acc. IL. 11, 160 ;
      2 faire résonner des castagnettes ou cliquettes, HDT. 2, 60 ;
      3 claquer des mains, applaudir, ALCIPHR. 2, 4 ; ATH. 395 a, etc. ; au pass. être applaudi, ATH. 159 e.

Étym. κρόταλον.

use rattles or castanets, τινὲς τῶν γυναικῶν, κρόταλα ἔχουσαι, κροταλίζουσι Hdt. 2.60; hence ἵπποι κείν’ ὄχεα κροτάλιζον rattled them along, Il. 11.160. later, clap, applaud, Anaxil. 2, D.Chr. 31.162, Alciphr. 2.4; — Pass., Ath. 4.159e, 11.503f.

klappern od. rasseln lassen ; ἵπποι κείν' ὄχεα κροτάλιζον Il. 11.159, die Rosse rasselten mit den leeren Wagen daher. – Die Schellen, Becken aneinander schlagen, Her. 2.60 u. Sp. – Uebh. klatschen, Beifall klatschen, wie κροτέω, μετὰ χαρᾶς Ath. IX.395a, u. pass., κροταλιζομένου ποτέ τινος τῶν αὐλητῶν XIV.631f. ὑπὸ πάντων κροταλισθείς XI.503f ; auch a.Sp.