(seul. prés.) :
      1 frapper, particul. frapper le sol, en parl. d’un cheval au galop, IL. 6, 507 ; 15, 264 ; OPP. C. 1, 279 ;
      2 fig. faire retentir un chant sur la lyre, ANACR. 62, 6.

Étym. cf. κρούω.

only pres. part., of a horse, stamp, strike with the hoof, θείῃ πεδίοιο κροαίνων Il. 6.507 (where Sch. A rejects the expl. ἐπιθυμῶν, quoting Archil. 176, cf. κρυαίνω) ; κροαίνοντες πεδίοισι (v.l. -ίοιο) Opp. C. 1.279; abs., Philostr. Im. 1.30; metaph, luxuriate, wanton, of a rhetorician, Id. VS 1.25.7; also πλήκτρῳ λιγυρὸν μέλος κ.
striking, Anacreont. 58.6.

p. = κρούω, schlagen, stampfen ; vom Rosse, θέει πεδίου κροαίνων, mit den Hufen schlagend rennt es durch die Ebene, Il. 6.507 u. 15.264 ; mit Anspielung auf diese Stellen Philostr. Sophist. 1.25.7, wie Opp. Cyn. 1.279 κροαίνοντες πεδίοιο. – μέλος κροαίνειν, ein Lied auf der Zither schlagen, spielen, Anacr. 59.6.