[ᾰ] être le plus fort, l’emporter sur, exceller, PD. fr. 172 ; XÉN. Cyr. 1, 5, 1 ; ARSTT. Probl. 63, 18, 6 ; PLUT. Eum. 18 ; τινί, XÉN. Mem. 1, 4, 14 ; ἔν τινι, XÉN. Mem. 2, 6, 26 ; τι, XÉN. Cyr. 1, 5, 1, en qqe ch. ; τινός, AND. 25, 37 ; ISOCR. 193 b, sur qqn ; abs. ὁ κρατιστεύων, le conquérant, le vainqueur (p. opp. à ὁ ἡττηθείς) ARSTT. H.A. 9, 8, 7.

Étym. κράτιστος.

to be mightiest, best, most excellent, ὁ κρατιστεύων λόγος Pi. Fr. 180; ὦ κρατιστεύων κατ’ ὄμμα, of the Sun, S. Tr. 102 (lyr.); ὁ κ.
the conqueror, opp. ὁ ἡττηθείς, Arist. HA 614a4; τὰ κ. J. BJ 1.2.8.
to be superior, τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ X. Mem. 1.4.14; ἔν τινι ib. 2.6.26; τἆλλα Id. Cyr. 1.5.1. c. gen. pers., πάντων And. 3.18; τῶν ἡλικιωτῶν κ. ἐν τοῖς ἀγῶσι to be first of them, Isoc. 9.22.

der Beste sein, sich als den Stärksten zeigen, übertreffen ; λόγος κρατιστεύων Pind. frg. 172 ; ὦ κρατιστεύων κατ' ὄμμα wird Helios angeredet Soph. Trach. 102, d.i. der am besten sieht, Schol. νικῶν πάντας τοὺς θεοὺς κατὰ τὸ ὀπτικόν ; in Prosa, Andoc. 3.18 ; τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ κρατιστεύοντες Xen. Mem. 1.4.14 ; ἔν τινι, 2.6.26 ; καὶ τἆλλα κρατιστεύοντα αὐτὸν ἑώρων περὶ ἅπαντα ἑαυτῶν, daß er sie in allem Uebrigen übertreffe, Cyr. 1.5.1 ; Strab. 6.4.1 E. vrbdt κρατιστεύει ἐν ἀρετῇ τε καὶ μεγέθει τὰ περιεστῶτα.