'(f. κρανῶ [ᾰ], ao. ἔκρανα [ᾱν], pf. inus. ; pass. ao. ἐκράνθην) :
   I tr.
      1 achever, accomplir, réaliser : ἐέλδωρ, IL. 1, 41, etc. ; ἔπος, OD. 20, 115, réaliser un souhait ; ἐφετμάς, IL. 5, 508, accomplir des ordres ; οἵ ῥ' (ὄνειροι) ἔτυμα κραίνουσιν, OD. 19, 567, ceux-là (des songes) accomplissent des choses vraies, càd. qui se réalisent ; abs. p. opp. à concevoir (νοῆσαι) OD. 5, 170 ; en parl. de faits, d’événements, au pass. être accompli, s’accomplir, se réaliser, IL. 9, 626 ; en parl. de malédiction, ESCHL. Pr. 911 ;
      2 p. suite, avoir le pouvoir d’accomplir, càd. être le maître, commander, abs. OD. 8, 391 ; avec le gén. στρατοῦ, χώρας, γῆς, χθονός, SOPH. Aj. 1050 ; O.C. 296, 862, 926, commander à une armée, à un pays ; avec un acc. σκῆπτρα κρ. SOPH. O.C. 449, tenir le sceptre du commandement ;
   II intr. s’accomplir, se terminer, aboutir, HPC. 810 a ; joint à καταλήγω, ESCHL. Ch. 1075.

➳ Poét. et de prose ion. HPC. 810 a. Impf. itér. 3 sg. κραίνεσκε, ORPH. Arg. 477. Ao. épq. impér. κρῆνον, OD. 20, 115, inf. κρῆναι, OD. 5, 170 ; pf. 3 sg. épq. κέκρανται, ESCHL. Suppl. 943, Ch. 871 ; 3 pl. épq. κεκράανται [ρᾱ], OD. 4, 616 ; pl.q.pf. 3 pl. épq. κεκράαντο [ᾱα] OD. 4, 132. Moy. fut. inf. au sens pass. κρανέεσθαι [ᾰ] IL. 9, 626.

Étym. κραιαίνω.

'

Od. 19.567; fut. κρανέω Emp. 111.2; Att. contr. κρανῶ A. Ch. 1075, E. Supp. 375 [κρανῶ in compd. ἐπικρανεῖ A. Ag. 1340 codd., nisi leg. -κράνῃ vel -κραίνει]; aor. ἔκρανα ib. 369; Ep. and Ion. ἔκρηνα, inf. κρῆναι, Od. 5.170, Herod. 7.69 (dub.); — Med., fut. inf. in pass. sense κρανέεσθαι Il. 9.626; aor. ἐπεκρήναντο Q.S. 14.297; — Pass., fut. κρανθήσομαι A. Pr. 911; aor. ἐκράνθην Pi. P. 4.175, E. Hec. 219; κέκρανται 3 sg. pf. Pass., A. Supp. 943, also 3 pl., E. Hipp. 1255 (sed leg. συμφορά). — Hom. (v. infr.) mostly uses the Ep. pres. κραιαίνω, impf. ἐκραίαινεν, aor. imper. κρήηνον, κρηήνατε, inf. κρηῆναι ; 3 sg. pf. Pass. ἐπικεκράανται Od. 4.616; plpf. ἐπικεκράαντο ib. 132; aor. ἐκραάνθην Theoc. 25.196. (Orig. κρααίνω (ἐκράαινεν has Ms. authority in Il. 5.508, ἐπεκράαινε in 2.419, ἐπεκράανε in 3.302; cf. κράανον· τέλεσον Hsch., ἐπικραᾶναι· τῇ κεφαλῇ ἐπινεῦσαι, τελέσαι Id.), contr. κραίνω, κρῆναι, etc. and by distraction κραιαίνω, κρηῆναι, etc. ; κρααίνω from *κρασ-ṇ-yω (< κάρα, κράατα) = κεφαλαιόω ΄achieve΄.):
poet. Verb, accomplish, fulfil, τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ Il. 1.41, 504, cf. Od. 17.242; οἵ μευ φέρτεροί εἰσι νοῆσαί τε κρῆναί τε better than I both to conceive and accomplish, 5.170; κρῆνον νῦν καὶ ἐμοὶ… ἔπος ὅττι κεν εἴπω 20.115; καί τε κραίνουσιν ἕκαστα, of the Thriae, h.Merc. 559; ἐπεὶ μούνῳ σοι ἐγὼ κρανέω τάδε πάντα Emp. l.c. ; μαντεύματα κ.
give true oracles, E. Ion 464 (lyr.); δίκας θνατοῖσι κραίνων B. 12.45; τοῦ δ’ ἐκραίαινεν ἐφετμάς Il. 5.508, cf. Pi. O. 3.11; οἵ ῥ’ ἔτυμα κραίνουσι those dreams come true, Od. 19.567; freq. in A., esp. of Fate, as Pr. 512, al., cf. S. OC 914, Tr. 127 (lyr.), etc. ; — Pass., with fut. Med., to be accomplished, brought to pass, οὐ γάρ μοι δοκέει μύθοιο τελευτὴ τῇδέ γ’ ὁδῷ κρανέεσθαι Il. 9.626; πατρὸς δ’ ἀρὰ… τότ’ ἤδη παντελῶς κρανθήσεται A. Pr. 911, cf. 213; κέκρανται ψῆφος the vote hath been cast, Id. Supp. 943; ψῆφος ἡ κρανθεῖσα E. Hec. 219; λάχη τάδ’ ἐφ’ ἁμὶν ἐκράνθη A. Eu. 347 (lyr.); — for the phrase ἐπὶ χείλεα κεκράαντο, v. ἐπικραίνω ; of a person, ἐκράνθην I was perfected (Sch. ἐπετελέσθην), Pi. Pae. 9.34.
ordain, A. Ag. 369 (lyr.), E. El. 1248, Supp. 139. = τιμᾶν, Hsch. ; so perh. in h.Merc. 427 κραίνων ἀθανάτους τε θεοὺς καὶ γαῖαν ἐρεμνήν, ὡς ἐγένοντο (less prob.
finishing [the tale of] the gods and earth, how they were made). abs., exercise sway, reign, δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον… ἀρχοὶ κραίνουσι Od. 8.391; c. acc. cogn., κ. σκῆπτρα sway the staff of rule, S. OC 449; θέμιστας Orph. A. 1297. after Hom., c. gen., reign over, govern, στρατοῦ, τῆς χώρας, τῆσδε γῆς, χθονός, S. Aj. 1050, OC 296, 862, 926; in later Ep. c. dat., Orph. A. 475; c. acc., κ. Διὸς οἴκους IG 14.433 (Tauromenium); ἐπὶ σπλῆνα κ., of a vein, dominate, Aret. CA 2.2, cf. CD 1.2. intr., come to an end, result in a thing, ποῖ δῆτα κρανεῖ ; A. Ch. 1075 (anap.); of disease, culminate, be at its worst, Aret. SD 2.8, CA 1.1.
Medic., of bones, etc., terminate, ὅπῃ κραίνουσι Hp. Art. 45, cf. Aret. SD 1.7, 8; extend, ἀπὸ ἥπατος ἐς νεφρούς Id. CA 2.6.

(ΚΡαΣ), fut. κρανῶ, aor. ἔκρηνα, ἔκρᾱνε, Eur. Ion 572 (s. auch κραιαίνω), – vollenden, vollführen, erfüllen, bewirken ; ἐέλδωρ Il. 1.504 ; οἵ μευ φέρτεροί εἰσι νοῆσαί τε κρῆναί τε, besser, fähiger, Etwas zu erdenken und es auch auszuführen, Od. 5.170 ; ἔτυμα κραίνειν 19.567, von Träumen, einen wahrhaften Ausgang bringen ; κρῆνον ἔπος, ὅττι κεν εἴπω 20.115 ; ἐφετμάς, die Befehle ausführen, Il. 5.508, wie Pind. Ol. 3.11 ; γάμου τελευτήν P. 9.68 ; auch im pass., κλέος ἐκράνθη 4.125 ; οὔ μοι δοκέει τῇδέ γ' ὁδῷ κρανέεσθαι, in passiv. Bdtg, auf diesem Wege scheint es mir nicht ausgeführt werden zu können, Il. 9.626 ; von silbernen Gefäßen heißt es χρυσῷ δ' ἐπὶ χείλεα κεκράανται (κεκράαντο), mit Gold sind (waren) die Ränder daran vollendet, gearbeitet, so daß damit bezeichnet wird, daß mit der Vergoldung der Ränder die ganze Arbeit fertig war, Od. 4.132, 616, 15.116. – Oft bei den Tragg.; πύργοις δ' ἀπειλεῖ δείν' ἃ μὴ κραίνοι τύχη Aesch. Spt. 408, vgl. Suppl. 531 ; u. so bes. von den Göttern und dem Schicksale, die Etwas zu Ende führen, in Erfüllung gehen lassen, ἀρὰ Κρόνου τότ' ἤδη παντελῶς κρανθήσεται Prom. 911 ; ὑπόσχεσιν, das Versprechen erfüllen, Suppl. 363 ; μία ψῆφος κέκρανται 921, wie κρανθεῖσα ψῆφος Eur. Hec. 223 ; κέκρανται συμφοραὶ νέων κακῶν Hipp. 1255. – Daher = der Fürst sein, der Alles vollzieht, vollstreckt, obwalten, gebieten, δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες ἀρχοὶ κραίνουσι Od. 8.390 ; θρόνους καὶ σκῆπτρα κραίνειν καὶ τυραννεύειν χθονός Soph. O.C. 405 ; c. gen., ὁ κραίνων τῆσδε τῆς χώρας 297, öfter ; ὃς κραίνει στρατοῦ Aj. 1029 ; einzeln bei sp.D., die es mit dem dat. vrbdn, vgl. Hermann Orph. p. XIX. – Intr., sich endigen, auslaufen in Etwas, Hippocr., wie man auch Aesch. Ch. 1071 erklärt, ποῖ δῆτα κρανεῖ, ποῖ καταλήξει μένος ἄτης.