'[ῑ] (f. κρινῶ [ῐ], ao. ἔκρινα [ῑ], pf. κέκρικα [ῐ] ; pass. ao. ἐκρίθην [ῐ], pf. κέκριμαι [ῐ]) :
   I séparer, d’où :
      1 trier : καρπόν τε καὶ ἄχνας, IL. 5, 501, séparer l’épi et la barbe ; ἄνδρας κατὰ φῦλα, IL. 2, 362, séparer les guerriers par tribus ; cf. IL. 6, 118 ; cf. OD. 4, 666, etc. ;
      2 distinguer : τούς τε ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακούς, XÉN. Mem. 3, 1, 9, etc. les bons et les méchants ; τὸ ἀληθές τε καὶ μή, PLAT. Theæt. 150 b, ce qui est vrai et ce qui ne l’est pas ; au pass. ἵνα κρίνονται ἄριστοι, OD. 24, 507, où se distinguent les plus braves ;
      3 choisir : τινὰ ἐκ πάντων, HDT. 6, 129, qqn entre tous ; cf. ESCHL. Eum. 487 ; p. suite, préférer : ἄφθονον ὄλϐον, ESCHL. Ag. 471, un bonheur exempt d’envie ; τινὰ πρό τινος, PLAT. Rsp. 399 e, choisir qqn de préférence à un autre ; cf. PLAT. Phæd. 110 a, etc. ;
      4 t. de physiol. sécréter : τὰ κρινόμενα κάτω, ARSTT. les matières évacuées par le bas ;
   II p. suite :
      1 décider, trancher : νεῖκος, OD. 18, 264, une querelle ; δίκην, HDT. 2, 129 ; ESCHL. Eum. 433, etc. ; κρίσιν, PLAT. Rsp. 360 c, juger un procès ; κρ. περί τινος, PLAT. Ap. 35 d, décider de qqe ch. ; abs. décider (une question, une contestation, etc.) THC. 1, 87 ; 3, 67 ; au pass. ESCHL. Eum. 677 ; impers. κριθησόμενον, ARR. An. 3, 9, 6, une décision étant sur le point d’être prise ; avec un acc. de pers. : κρ. τὰς θεάς, EUR. I.A. 72, juger les déesses, décider leur contestation ; avec une prop. inf. : κρίνω σε νικᾶν, ESCHL. Ch. 903, je décide que c’est toi le vainqueur ; au sens judic. poursuivre en justice, accuser, LYC. 147, 43 ; DÉM. 26, 18, etc. ; κρ. τινὰ προδοσίας, LYC. 164, 7, ou περὶ προδοσίας, ISOCR. Antid. § 137, poursuivre qqn pour trahison ; κρ. θανάτου, XÉN. Cyr. 1, 2, 14, juger une cause capitale ; au pass. κρίνεσθαι κρίσιν θανάτου, DÉM. 535, 10 ou κρίνεσθαι θανάτου, THC. 3, 57 ; ou περὶ θανάτου, DÉM. 53, 27, être jugé pour un crime capital ; ὁ κρίνων, l’accusateur ou le juge, DÉM. 407, 22 ; ὁ κρινόμενος, ESCHN. 49, 30, l’accusé ; p. suite, juger, condamner (c. κατακρίνω) SOPH. Tr. 724 ; DÉM. 413, 16 ; au pass. être condamné, DÉM. 52, 2 ; NT. Matth. 7, 1 ; ὁ κεκριμένος, ESCHN. 49, 30, le condamné ;
      2 décider, résoudre, expliquer, interpréter : ἐνύπνιον, HDT. 1, 120, un songe ; cf. ESCHL. Pr. 485, Ch. 542 ; EUR. Hec. 89 ;
      3 p. ext. juger, estimer, apprécier : κρίνειν μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι πλοῦτον, PLAT. Gorg. 452 c, juger que la fortune est un très grand bien ; d’où, au pass. être jugé, estimé (le meilleur, le plus brave, etc.) SOPH. Ph. 1345 ; abs. être jugé, càd. avoir fait ses preuves : ἀσπὶς πολέμῳ κεκριμένη, ANTH. 9, 42, bouclier éprouvé dans la guerre ;
      4 en gén. adjuger, SOPH. Aj. 442 ; d’où décider, résoudre : ποιεῖν τι, NT. 1Cor. 2, 2, de faire qqe ch. ; au pass. πράσσειν τὸ κριθέν, POL. 5, 52, 6, faire ce qui a été décidé ;
      5 t. de méd. juger, càd. faire entrer dans la phase décisive ou critique, HPC. Aph. 1253 ; au pass. DS. 19, 24 ; ἔς τ' ἂν νοῦσος κριθῇ, HPC. 40, 32, jusqu’à ce que la maladie soit jugée, càd. jusqu’au moment critique ; p. suite, au part. pf. pass. : οὖρος κεκριμένος, IL. 14, 19, vent déterminé, càd. vent qui souffle dans une direction déterminée (cf. εὐκρινής) ;
      6 mettre en jugement, d’où interroger, questionner, SOPH. Tr. 195, 388 ; joint à ἐξελέγχω, SOPH. Ant. 399 ; à ἐξετάζω, SOPH. Aj. 586 ;

Moy. κρίνομαι [ῑ] (f. κρινοῦμαι [ῐ], ao. ἐκρινάμην [ῑ], pf. κέκριμαι [ῐ]) décider pour soi, d’où :
      1 décider, trancher une contestation pour soi : Ἄρηϊ, IL. 2, 385, décider sa querelle par un combat ; Τιτήνεσσι, HÉS. Th. 882, décider une querelle avec les Titans, lutter contre les Titans ; περί τινος, HDT. 3, 120, disputer sur qqe ch. ; particul. au sens judic. : δίκῃ, THC. 4, 122, décider sa querelle par un procès ;
      2 juger, interpréter : ὀνείρους, IL. 5, 150, des songes.

➳ Pass. ao. poét. κρίθην, PD. P. 8, 84 ; 3 pl. épq. ἔκριθεν, A.RH. 4, 1462, ou κρίθεν, PD. P. 4, 168 ; autre ao. épq. inf. κρινθήμεναι, A.RH. 2, 148 ; part. κρινθείς, IL. 13, 129 ; OD. 8, 48.

Étym. R. indo-europ. *kre(h₁-)i-, séparer, trier, cribler ; cf. lat. cernō, crībrum.

'

[ῑ], Ep. 3 sg. ind. κρίνησι (δια-) f.l. in Theoc. 25.46; fut. κρινῶ, Ep., Ion. κρινέω (δια-) Il. 2.387; aor. ἔκρινα Od. 18.264, etc. ; pf. κέκρικα Pl. Lg. 734c, etc. ; — Med., fut. κρινοῦμαι E. Med. 609, but in pass. sense, Pl. Grg. 521e; aor. ἐκρινάμην Il. 9.521, etc. ; — Pass., fut. κριθήσομαι A. Eu. 677, Antipho 6.37, etc. ; aor. ἐκρίθην [ι] Pi. N. 7.7, etc. ; 3 pl. κρίθεν Id. P. 4.168, ἔκριθεν A.R. 4.1462; Ep. opt. κρινθεῖτε (δια-) Il. 3.102, part. κρινθείς 13.129, Od. 8.48, inf. κρινθήμεναι A.R. 2.148; pf. κέκριμαι Pi. O. 2.30, And. 4.35, etc. ; inf. κεκρίσθαι (ἀπο-) Pl. Men. 75c; — Aeol. κρίννω dub. in IG 12(2).278 (Mytil.); aor. ἔκριννε ib. 6.28 (Mytil., ἐπ-); inf. κρίνναι ib. 526b15; — Thess. pres. inf. κρεννέμεν ib. 9 (2).517.14 (Larissa):
separate, put asunder, distinguish, ὅτε τε ξανθὴ Δημήτηρ κρίνῃ… καρπόν τε καὶ ἄχνας Il. 5.501, etc. ; κρῖν’ ἄνδρας κατὰ φῦλα 2.362. cf. 446; ἥλιος ἠὼ καὶ δύσιν ἔκρινεν Emp. 154.1; κ. τὸ ἀληθές τε καὶ μή Pl. Tht. 150b; τούς τε ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακούς X. Mem. 3.1.9, etc. ; — also Med., ἀντία δ’ ἐκρίναντο δέμας καὶ σήματ’ ἔθεντο χωρὶς ἀπ’ ἀλλήλων Parm. 8.55; — Pass., κρινόμενον πῦρ Emp. 62.2.
pick out, choose, ἐν δ’ ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν Il. 1.309; ἐκ Λυκίης… φῶτας ἀρίστους 6.188, cf. Od. 4.666, 9.90, 195, 14.217, etc. ; κ. τινὰ ἐκ πάντων Hdt. 6.129; κρίνασα δ’ ἀστῶν… τὰ βέλτατα A. Eu. 487; δίδωμί σοι κρίναντι χρῆσθαι S. OC 641, etc. ; — Med., κρίνασθαι ἀρίστους to choose the best, Il. 9.521, cf. 19.193, Od. 4.408, 530, etc. ; — Pass., to be chosen out, distinguished, ἵνα τε κρίνονται ἄριστοι 24.507; esp. in partt., κεκριμένος picked out, chosen, Il. 10.417, Od. 13.182, al., Hdt. 3.31; κρινθείς Il. 13.129, Od. 8.48; ἀρετᾷ κριθείς distinguished for…, Pi. N. 7.7; κριθέντων ἐν τοῖς ἱερέοις approved…, GDI 2049.15 (Delph.); ἀσπίδα… κεκριμένην ὕδατι καὶ πολέμῳ proved by sea and land, AP 9.42 (Leon.); ἐν ζῶσι κεκριμένα numbered among…, cj. in E. Supp. 969 (lyr.); εἰς τοὺς ἐφήβους κριθείς Luc. Am. 2.
decide disputes, κρίνων νείκεα πολλά Od. 12.440; ἔκριναν μέγα νεῖκος… πολέμοιο 18.264; c. acc. cogn., οἳ… σκολιὰς κρίνωσι θέμιστας judge crooked judgements, Il. 16.387; κ. δίκας Hdt. 2.129; κρῖνε δ’ εὐθεῖαν δίκην A. Eu. 433, etc. ; πρώτας δίκας κρίνοντες αἵματος ib. 682; κρινεῖ δὲ δὴ τίς ταῦτα ; Ar. Ra. 805; κ. κρίσιν Pl. R. 360e; ἄριστα κ. Th. 6.39; κρίνουσι βοῇ καὶ οὐ ψήφῳ they decide the question…, Id. 1.87; μίσει πλέον ἢ δίκῃ κ. Id. 3.67; τὸ δίκαιον κ. Isoc. 14.10; τῷ τοῦτο κρίνεις ; by what do you form this judgement ? Ar. Pl. 48; κ. περί τινος Pi. N. 5.40, Pl. Ap. 35d, Arist. Rh. 1391b9, etc. ; — Pass., ἀγὼν κριθήσεται A. Eu. 677; κἂν ἰσόψηφος κριθῇ (sc. ἡ δίκη) ib. 741; impers., κριθησόμενον a decision being about to be taken, Arr. An. 3.9.6.
decide a contest, e.g. for a prize, ἀγῶνα κ. Ar. Ra. 873; ἔργον ἐν κύβοις Ἄρης κρινεῖ A. Th. 414; c. acc. pers., κ. τὰς θεάς decide their contest, i.e.
judge them, E. IA 72; — Pass., Id. Supp. 601 (lyr.); αἱ μάχαι κρίνονται ταῖς ψυχαῖς X. Cyr. 3.3.19; — Med. and Pass., of persons, have a contest decided, come to issue, κρινώμεθ’ Ἄρηϊ Il. 2.385, cf. 18.209; ὁπότε μνηστῆρσι καὶ ἡμῖν… μένος κρίνηται Ἄρηος Od. 16.269; βίηφι κ. Hes. Th. 882; dispute, contend, Ar. Nu. 66; περὶ ἀρετῆς Hdt. 3.120; οὐ κρινοῦμαι… σοι τὰ πλείονα E. Med. 609; δίκῃ περί τινος κρίνεσθαι Th. 4.122; κρίνεσθαι μετά τινος v.l. in LXX Jd. 8.1, Jb. 9.3; πολλαῖς μάχαις κριθείς Nic.Dam. 20 J. ; compete in games, c. acc. cogn., κριθέντα Πύθια JRS 3.295 (Antioch. Pisid.); pf. part., decided, clear, strong, κεκριμένος οὖρος Il. 14.19; πόνοι κεκρ.
decided, ended, Pi. N. 4.1.
win a battle, τὴν μάχην Ἀννίβας ἔκρινε Plb. 3.117.11.
adjudge, κράτος τινί S. Aj. 443; — Pass., τοῖς οὔτε νόστος… κρίθη Pi. P. 8.84; τὰ κριθησόμενα the sum adjudged to be paid, PLips. 38.13 (iv AD). abs., judge, give judgement, ἄκουσον… καὶ κρῖνον Ar. Fr. 473; ἀδίκως κ. Pherecr. 96, cf. Men. Mon. 287, 576.
Medic., bring to a crisis, τὸ θερμὸν φίλιόν [ἐστι] καὶ κρῖνον Hp. Aph. 5.22; κ. τὰ νοσήματα Gal. Nat. Fac. 1.13, al. ; — Pass., of a sick person, come to a crisis, ἐκρίθη εἰκοσταῖος Hp. Epid. 1.15 (also impers. in Act., ἔκρινε τούτοισιν ἑνδεκαταίοισιν the crisis came…, ib. 18); τοῦ πάθους κριθέντος D.S. 19.24.
judge of, estimate, πρὸς ἐμαυτὸν κρίνων [αὐτόν] judging of him by myself, D. 21.154; πρὸς ἀργύριον τὴν εὐδαιμονίαν κ. Isoc. 4.76; — Pass., ἴσον παρ’ ἐμοὶ κέκριται Hdt. 7.16. α’ ; εὔνοιακαιρῷ κρίνεται Men. 691.
expound, interpret in a particular way, τὸ ἐνύπνιον ταύτῃ ἔκριναν Hdt. 1.120, cf. 7.19, A. Pr. 485, etc. ; — in Med., ὁ γέρων ἐκρίνατ’ ὀνείρους Il. 5.150. c. acc. et inf., decide or judge that…, Hdt. 1.30, 214, Pl. Tht. 170d, etc. ; κρίνω σὲ νικᾶν A. Ch. 903; so, with the inf. omitted, ἀνδρῶν πρῶτον κ. τινά S. OT 34; Ἔρωτα δ’ ὅστις μὴ θεὸν κρίνει μέγαν E. Fr. 269; τὴν πόλιν ἀθλιωτάτην ἔκρινας Pl. R. 578b; ἐκ τῶν λόγων μὴ κρῖνε… σοφόν Philem. 228; — Pass., Ἑλλήνων ἕνα κριθέντ’ ἄριστον S. Ph. 1345, cf. Th. 2.40, etc.
decide in favour of, prefer, choose, κρίνω δ’ ἄφθονον ὄλβον A. Ag. 471, cf. Supp. 396 (both lyr.); τὴν ἐλπίδα τῆς τύχης πάρος S. Tr. 724; τινὰ πρό τινος Pl. R. 399e, cf. Phlb. 57e; τι πρός τι Id. Phd. 110a (Pass.); εἴ σφε κρίνειεν Πάρις E. Tr. 928, cf. Ar. Av. 1103, Ec. 1155; choose between, δύ’ ἔσθ’ ἃ κρῖναι τὸν γαμεῖν μέλλοντα δεῖ, ἤτοι προσηνῆ γ’ ὄψιν ἢ χρηστὸν τρόπον Men. 584. c. inf. only, determine to do a thing, UPZ 42.37 (ii BC), Ep. Tit. 3.12, 1 Ep. Cor. 2.2, etc. ; ζῆν μεθ’ ὧν κρίνῃ τις ἄν (sc. ζῆν) with whom he chooses to live, Men. 506; but τὸ βιάζεσθαι οὐκ ἔκρινε D.S. 15.32.
form a judgement of a thing, μὴ κρῖν’ ὁρῶν τὸ κάλλος Men. Mon. 333. in Trag., question, αὐτὸν… ἅπας λεὼς κρίνει παραστάς S. Tr. 195; εἴ νιν πρὸς βίαν κρίνειν θέλοις ib. 388; καὶ κρῖνε κἀξέλεγχ’ Id. Ant. 399; μὴ κρῖνε, μὴ ΄ξέταζε Id. Aj. 586; σέ τοι, σὲ κρίνω Id. El. 1445.
bring to trial, accuse, D. 2.29, 18.15, 19.233; κ. θανάτου judge (in matters) of life and death, X. Cyr. 1.2.14; κ. τινὰ προδοσίας Lycurg. 113; περὶ προδοσίας Isoc. 15.129; κ. τινὰ κακώσεως ἐπαρχίας, Lat. repetundarum, Plu. Caes. 4; — Pass., to be brought to trial, Th. 6.29; θανάτου (δίκῃ add. cod. B) Id. 3.57; Λεωκράτους τοῦ κρινομένου Lycurg. 1; κρίνομαι πρὸς Σωφρόνην ; Men. Epit. 529; τρὶς κρίνεται παρ’ ὑμῖν περὶ θανάτου D. 4.47; ἐκρίνετο τὴν περὶ Ὠρωποῦ κρίσιν θανάτου Id. 21.64; c. gen. criminis, κρίνεσθαι δώρων Lys. 27.3; κ. ἐπ’ ἀδικήματι Plu. 2.241e; abs., ὁ κεκριμένος Aeschin. 2.159.
pass sentence upon, condemn, D. 19.232; — Pass., to be judged, condemned, κακούργου… ἐστι κριθέντ’ ἀποθανεῖν Id. 4.47; μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε Ev. Matt. 7.1; τὰ κεκριμένα the judgement of a court, PRyl. 76.8 (ii AD). (κρῐν-jω, ἐκρῐ-ν-σα, cf. Lat. cerno (from *crĭ-n-), crībrum (from *crei-dhrom).)

fut. κρινῶ, perf. κέκρικα, z.B. Plat. Legg. V.734c, pass. κέκριμαι, aor. pass. ἐκρίθην, poetisch κρινθείς, Il. 13.129, Od. 8.48 (vgl. cerno);
1) scheiden, trennen, sondern, sichten ; ἀνδρῶν λικμώντων, ὅτε τε ξανθὴ Δημήτηρ κρίνει καρπόν τε καὶ ἄχνας Il. 5.500 ; vgl. κρῖν' ἄνδρας κατὰ φῦλα 2.363 ; ordnen, βασιλῆες θῦνον κρίνοντες 2.446. – Daher auswählen, die Besten aussondern ; ἐς δ' ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν Il. 1.309 ; ὁπότε κρίνοιμι λόχονδε ἄνδρας ἀριστῆας Od. 14.217 ; auch im med., κρίνασθαι ἀρίστους, sich die Besten auslesen, Il. 9.521 ; so öfter κεκριμένος, κρινθείς ; κρίνασα δ' ἀστῶν τὰ βέλτατα Aesch. Eum. 465 ; τούτων σοι δίδωμι κρίναντι χρῆσθαι Soph. O.C. 647 ; κρίνειν τινὰ ἐκ πάντων Her. 6.129 ; κατ' ἀνδραγαθίην ἐκρίνετο ib. 128 ; τούς τε ἀγαθοὺς καὶ τοὺς κακούς Xen. Mem. 3.1.9 ; τὸ ἀληθές τε καὶ μή, das Wahre vom Falschen unterscheiden, Plat. Theaet. 150b. – Daher
2) Streitigkeiten entscheiden, schlichten, den Ausschlag geben ; νείκεα κρίνειν, Händel schlichten, Od. 12.440 ; νεῖκος πολέμου κρίνειν 18.264 ; σκολιὰς θέμιστας κρίνειν, krumme, ungerechte Richtersprüche fallen, Il. 16.387, wie κρῖνε δ' εὐθεῖαν δίκην Aesch. Eum. 411 ; ἔργον δ' ἐν κύβοις Ἄρης κρινεῖ Spt. 396 ; öfter δίκην κρίνειν, einen Prozeß aburteilen, entscheiden ; πῶς ἀγὼν κριθήσεται Eum. 647, wie κρίνειν ἀγῶνα Ar. Ran. 873 ; τοῦτο γὰρ τύχη κρινεῖ Soph. Ant. 328 ; auch in Prosa von Prozessen, τὸ δικαστήριον ὅπερ ἂν τὴν δίκην κρίνῃ Plat. Legg. IX.877b ; auch τὴν κρίσιν αὐτοῖν τοῦ βίου κρῖναι ὀρθῶς, Rep. II.360d. wie κρίσεις κρίνειν Dem. 24.151 ; – beurteilen, τὰς θεάς, d.i. zwischen ihnen entscheiden, Eur. I.A. 72 ; προς ἀργύριον τὴν εὐδαιμονίαν, nach dem Gelde, Isocr. 4.76 ; – urteilen, κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἰναν πλοῦτον Plat. Gorg. 452c ; ὃν ἂν κρίνω ἐρρωμενέστατον εἶναι, nach meinem Urteil jedesmal den stärksten, Phaed. 100a, wie τὴν πόλιν τῶν πόλεων ἀθλιωτάτην ἔκρινας, den Staat für den unglücklichsten erklären, Rep. IX.578b, öfter ; vgl. Soph. ἀνδρῶν σε πρῶτον κρίνοντες, O.R. 34 ; pass., Ἑλλήνων ἕνα κριθέντ' ἄριστον Phil. 1329 ; – κρίνω σε νικᾶν, ich erkläre dich für den Sieger, Aesch. Ch. 890 ; so besonders in den Wettkämpfen, entscheiden, wer Sieger ist, κρίνειν ἐμέ, κρίνειν τοὺς χοροὺς ὀρθῶς ἀεί Ar. Eccl. 1155 ff. – Daher auch vorziehen, κρίνω δ' ἄφθονον ὄλβον Aesch. Ag. 458, eigtl. ich entscheide mich für ein solches Glück ; vgl. κρῖνε σέβας τὸ πρὸς θεῶν Suppl. 39 ; mit πρό, κρίνοντες τὸν Ἀπόλλω πρὸ μαρσύου Plat. Rep. III.399e, wie Soph. Phil. 57 ; τὰ ὑφ' ὑμῶν κριθέντα, das von euch Gebilligte, wofür ihr euch entscheidet, Isocr. 4.46 ; κεκριμένος, probatus, Leon.Alex. (IX.42); vgl. Her. 3.31.
Pass. u. med. 1) von den streitenden Parteien (vgl. Luc. Anach. 19 ἀποδίδοται λόγος ἑκατέρῳ τῶν κρινομένων), mit einander rechten, streiten, einen Streit unter sich ausmachen ; ὥς κε πανημέριοι στυγερῷ κρινώμεθ' Ἄρηϊ Il. 2.385 ; ὁπότε μνηστῆρσι καὶ ἡμῖν μένος κρίνηται Ἄρηος Od. 16.269 ; Τιτήνεσσι κρίναντο, sie kämpften mit den Titanen, Hes. Th. 882 ; οὐ κρινοῦμαι τῶνδέ σοι τὰ πλείονα, ich werde nicht mit dir mehr rechten, Eur. Med. 596 ; τέως μὲν οὖν ἐκρινόμεθ', εἶτα τῷ χρόνῳ συνέβημεν Ar. Nub. 66 ; δίκῃ κρίνεσθαι Thuc. 4.122 ; περὶ τῆς ἀρετῆς Her. 3.120.
   2) ὀνείρους κρίνασθαι, Träume auslegen, deuten, Il. 5.150.
   3) bei den Attikern geradezu = zur Verantwortung ziehen, anklagen ; κατηγορεῖ μὲν ἐμοῦ, κρίνει δὲ τουτονί Dem. 18.15, u. öfter, wie bei den andern Rednern ; so heißen die Richter περὶ προδοσίας κρίνοντες Lycurg. 137, aber der Ankläger ὁ τὸν προδόντα κρίνων, ib. 1, wie ὁ κρινόμενος der Angeklagte, 13.20, oft ; so Plut. αὐτὸν ἔκρινε κακώσεως ἐπαρχίας, repetundarum accusavit, Caes. 4 ; pass., ἀπ' εἰς ἀγγελίας κρίνεσθαι Aesch. 3.52 ; κρίνεσθαι τὴν ἐπὶ θανάτῳ, auf Tod u. Leben angeklagt werden, Ath. XIII.590d ; κρίνεσθαι θανάτου Thuc. 3.57, wie Pol. θανάτου δὲ κρίνει μόνος ὁ δῆμος, 6.4.7 ; auch ὅτ' ἐκρίνετο τὴν περὶ Ὠρωποῦ κρίσιν θανάτου, Dem. 21.64, als ihm der CapitalProzeß gemacht wurde ; ὁ κρινόμενος, der Angeklagte. – Auch = Strafe zuerkennen, verurteilen, bes. Sp. – Allgem. = untersuchen, fragen ; neben ἐξετάζω, Soph. Aj. 586, Ant. 349. – Das adj. verb. s. κριτός.

κρίνω,
[in LXX chiefly for שׁפט, also for ריב ,דּין, etc. ;]
__1. to separate, select, choose (cl.; in LXX: 2Ma.13:15).
__2. to approve, esteem: Rom.14:5.
__3. to be of opinion, judge, think: Luk.7:43, 1Co.11:13; before τοῦτο ὅτι, 2Co.5:14; with accusative and inf., Act.16:15; with accusative and pred., Act.13:46 26:8.
__4. to decide, determine, decree: with accusative, Act.16:4, Rom.14:13, 1Co.7:37, 2Co.2:1; with inf. (Field, Notes, 167), Act.20:16 25:25, 1Co.2:2 5:3, Tit.3:12 (cf. 1Ma.11:33, Wis.8:9, al.); with accusative and inf., Act.21:25 27:1.
__5. to judge, adjudge, pronounce judgment: absol., Jhn.8:16, 26; before κατά, with accusative, Jhn.7:24 8:15; κρίσιν κ., Jhn.7:24; τ. δίκαιον, Luk.12:57 (Deiss., LAE, 118); in forensic sense, Jhn.18:31, Act.23:3, al.; pass., Rom.3:4 (LXX); of God's judgment, Jhn.5:30 8:50, Rom.2:16 3:6, 2Ti.4:1, 1Pe.4:5, al.
__6. = κατακρίνω, to condemn (cl.): Act.13:27; of God's judgment, Jhn.3:18 5:22 12:47, 48, Act.7:7, Rom.2:12, 1Co.11:32, Heb.10:30' (LXX), Jas.5:9, Rev.19:2, al.
__7. As in LXX (for שׁפט), to rule, govern ( 4Ki.15:5, Psa.2:10, al.): Mat.19:28, Luk.22:30, 1Co.6:3.
__8. to bring to trial (cl.); mid., to go to law: with dative of person(s), Mat.5:40; before μετά, with genitive of person(s) (of the opponent), ἐπί, with genitive (of the judge), 1Co.6:1, 6 (cf. ἀνα-, ἀπο-, ἀντ-απο- (-μαι), δια-, ἐν-, ἐπι-, κατα-, συν-, ὑπο- (-μαι), συν-υπο- (-μαι)).
SYN.: see: δικάστης. (AS)