épq. κάρτος, εος-ους (τὸ) [ᾰ] force, d’où :
   I force du corps, force, vigueur, solidité, IL. 7, 142, etc., en parl. de métaux (fer, etc.) OD. 9, 393 ; κατὰ κράτος, de vive force, THC. 8, 100 ; ISOCR. 65 c, etc., ou de toute sa force, THC. 1, 64 ; XÉN. Cyr. 4, 2, 30 ; PLAT. Leg. 692 d ; DÉM. 913, 15, etc. ; ἀνὰ κράτος, XÉN. Cyr. 1, 4, 23, etc. de vive force ; de toute sa force, XÉN. Cyr. 8, 3, 21 ; πρὸς ἰσχύος κράτος, SOPH. Ph. 594, par la puissance de la force, p. opp. à λόγῳ ;
   II domination, puissance :
      1 en parl. des dieux et des hommes, IL. 2, 118 ; OD. 1, 359 ; PD. O. 6, 162 ; ESCHL. Pr. 525, etc. ;
      2 particul. pouvoir royal, puissance souveraine, HDT. 1, 129, etc. ; ἀρχὴ καὶ κρ. τυραννικόν, SOPH. O.C. 373, commandement et pouvoir d’un roi ; au pl. SOPH. Ant. 166, 173, etc. ;
      3 domination, en gén. autorité souveraine : τῶν Περσῶν, HDT. 3, 69, sur les Perses ; τῆς στρατιῆς, HDT. 9, 42, sur l’armée ; χθονός, sur la terre, ESCHL. Suppl. 425 ; τῆς θαλάσσης, THC. 1, 143, l’empire de la mer ; κρ. ἔχειν ἑαυτοῦ, PLAT. Rsp. 273 a, avoir la puissance sur soi-même ;
   III p. suite, victoire, IL. 1, 509, etc. ; OD. 21, 280 ; joint à νίκη, ESCHL. Suppl. 951 ; SOPH. El. 85 ; PLAT. Leg. 962 a, etc.

Étym. indo-europ. *kret-s-, force ; cf. κρείσσων.

Ion. and Ep. κάρτος, εος, τό, both in Hom. ; Aeol. κρέτος Alc. 25: — strength, might, in Hom. esp. of bodily strength, ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεΐ γε Il. 7.142; ἔχει ἥβης ἄνθος, ὅ τε κ. ἐστὶ μέγιστον 13.484, etc. ; τὸ γὰρ αὖτε σιδήρου γε κ. ἐστίν this (i.e. τὸ βάψαι) is what gives strength to iron, Od. 9.393; generally, δικαία γλῶσσ’ ἔχει κ. μέγα S. Fr. 80; μηχανῆς ἔστω κ. A. Supp. 207; κατὰ κράτος with all one΄s might or strength, πολιορκεῖσθαι Th. 1.64; πολεμεῖν Pl. Lg. 692d; ἐξελέγχεσθαι D. 34.20, etc. ; freq. in phrase αἱρεῖν κατὰ κ. take by storm, Th. 8.100, Isoc. 4.119, etc. ; also ἀνὰ κράτος διώκειν X. Cyr. 1.4.23; ἐλαύνειν Id. An. 1.8.1, etc. ; ἀπὸ κράτους D.S. 17.34; πρὸς ἰσχύος κράτος, opp. λόγῳ, S. Ph. 594. personified, Κ. Βία τε A. Pr. 12; Κ. καὶ Δίκη Id. Ch. 244.
power, τοῦ γὰρ κ. ἐστὶ μέγιστον, of Zeus, Il. 2.118, etc. ; τοῦ γὰρ κ. ἔστ’ ἐνὶ οἴκῳ Od. 1.359, cf. Il. 12.214; Ζηνὸς κ. Pi. O. 6.96, cf. A. Pr. 527 (lyr.); ἐκπίπτειν κράτους, of Zeus, ib. 948; τὸ κ. τοῦ θεοῦ LXX Ps. 61 (62).11, etc. ; pl., ὑποχείριος κράτεσιν ἀρσένων A. Supp. 393 (lyr.), cf. S. Ant. 485; esp. of political power, rule, sovereignty, ὁ μαιόμενος τὸ μέγα κρέτος ὀντρέψει τάχα τὰν πόλιν Alc. l.c. ; τὸ κ. περιθεῖναί τινι Hdt. 1.129; ἐς τὸ πλῆθος φέρειν τὸ κ. Id. 3.81; τὸ πᾶν κ. ἔχειν to be all-powerful, Id. 7.3; ἀρχὴ καὶ κ. τυραννικόν S. OC 373; βασιλεὺς πρῶτος ἐν κράτει Ὀδρυσῶν ἐγένετο in real power, Th. 2.29; later τὸ κ. τῶν Ῥωμαίων POxy. 41i2 (iii/iv AD); in pl., κράτη καὶ θρόνους S. Ant. 173, cf. OT 586, etc. ; θρόνων κράτη sovereign power, Id. Ant. 166. c. gen., power over, τὸ Περσέων κ. ἔχοντα Hdt. 3.69; τὸ κ. εἶχε τῆς στρατιῆς Id. 9.42; πᾶν κ. ἔχων χθονός A. Supp. 425 (lyr.); τῶν ἄλλων δαιμόνων E. Tr. 949; δὸς κ. τῶν σῶν δόμων A. Ch. 480; δωμάτων ἔχειν κ. Ar. Th. 871; τὸ τῆς θαλάσσης κ. Th. 1.143; μετὰ κράτους τῆς γῆς Id. 8.24; ὧν ἂν ᾖ τὸ κ. τῆς γῆς whoever have possession of the land, Id. 4.98; κ. ἔχειν ἑαυτοῦ Pl. Plt. 273a; pl., ἀστραπᾶν κράτη νέμων S. OT 201 (lyr.). of persons, a power, an authority, Ἀχαιῶν δίθρονον κ. A. Ag. 109 (lyr.), cf. 619, Th. 127 (lyr.).
mastery, victory, freq. in Hom., Il. 1.509, 6.387, Od. 21.280; κ. ἄρνυσθαι S. Ph. 838 (lyr.); νίκη καὶ κράτη A. Supp. 951; ἀέθλων κ.
victory in…, Pi. I. 8 (7).4; νίκη καὶ κ. τῶν δρωμένων S. El. 85; κ. ἀριστείας the meed of highest valour, Id. Aj. 443; νίκη καὶ κ. πολεμίων Pl. Lg. 962a; κ. πολέμου καὶ νίκη D. 19.130.
Medic., in pl., ligaments, Hp. Mul. 2.167. = ταρσός, back of the hand, Poll. 2.144.
Pythag. name for ten, Theol.Ar. 59.
This word and its derivs. take two forms, κρατ- and καρτ-; the latter is mostly Ep., as κάρτος, κάρτιστος, καρτύνω, but in κρατερός and καρτερός the reverse holds, v. κρατερός fin. ; κρατέω, κρατύς have no form καρτ. (κρατ- and καρτ- from κṛτ-, weak form of κρετ-, cf. κρέτος, κρέσσων.)

τό (vgl. κράς),
1) Stärke, Kraft, bes. Leibesstärke ; τὸν Λυκόοργος ἔπεφνε δόλῳ οὔ τι κράτεΐ γε Il. 7.142 ; ἔχει ἥβης ἄνθος, ὅ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον 13.484, so vom Adler 24.293, von Polyphem Od. 1.70. Auch von Sachen, z.B. Feste, Härtigkeit des Eisens, Od. 9.394. – Gewalt, Κύθηρα ἑλεῖν κατὰ κράτος, mit Gewalt, mit Sturm nehmen, Isocr. 4.119 ; κατὰ κράτος ἡ Ποτίδαια ἐπολιορκεῖτο, mit aller Macht, Thuc. 1.64 ; auch πολεμεῖν τινι κατὰ κρ., Plat. Legg. III.692d ; – φεύγειν κ. κρ., wie auch wir sagen »aus Leibeskräften«, Xen. Cyr. 4.2.30 ; ἐλαύνειν, im Galopp reiten, An. 1.8.1, re Eq. 8.10 ; ἐξελέγχεσθαι Dem. 34.20, u. A. – Xen. Cyr. 1.4.23 u. Sp. brauchen so auch ἀνὰ κράτος. – Τὰ κράτη, Gewalttaten, Soph. Ant. 481.
2) Gewalt, Herrschaft ; τοῦ γὰρ κράτος ἔστ' ἐνὶ οἴκῳ Od. 1.359 ; αἰτουμένῳ μοι δὸς κράτος τῶν σῶν δόμων Aesch. Ch. 473 ; πᾶν κράτος ἔχων χθονός Suppi. 420 ; ἀρχῆς λαβέσθαι καὶ κράτους τυραννικοῦ vrbdt Soph. O.C. 374 ; auch im plur., τά γ' αὔθ' ἕξει κράτη O.R. 586, wie κράτη δὴ πάντα καὶ θρόνους ἔχω Ant. 173 ; vgl. Aesch. Ch. 1 u. Ar. Ran. 1127 ; in Prosa, τὸ γὰρ κράτος εἶχε τῆς στρατιῆς Her. 9.42, vgl. 3.81 ; τῆς θαλάσσης κράτος, Oberbefehl zur See, Thuc. 1.143.
3) Obergewalt, Oberhand, Sieg ; θεὸς δώσει κράτος ᾧ κ' ἐθέλῃσιν Od. 21.280, vgl. Il. 11.753, öfter ; Hes. Sc. 328 ; so auch die Tragg., Aesch. Ag. 917, Suppl. 1054, εἴη δὲ νίκη καὶ κράτη τοῖς ἄρσεσιν 929 ; οἷς ἂν σὺ προσθῇ, τοῖσδ' ἔφασκ' εἶναι κράτος Soph. O.C. 1332 ; γυναιξὶν ἀρσένων ἔσται κράτος Eur. Hel. 877 ; auch in Prosa, νίκην καὶ κράτος τῶν πολεμίων Plat. Legg. XII.962a, wie κράτος πολέμου καὶ νίκην αὐτοῖς διδόναι Dem. 19.130.

κράτος, -εος (-ους), τό
[in LXX chiefly for עֹז, Job.12:16, Psa.90:11 al. ;]
__1. strength, esp. as in Hom., of bodily strength.
__2. power, might: Heb.2:14; τὸ κ. τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, Eph.1:19 6:10 (Isa.40:26, Da TH Dan.4:27); τ. δόςης αὐτοῦ, Col.1:11; κατὰ κράτος, mightily, Act.19:20; a mighty deed, an act of power, Luk.1:51; in doxologies, 1Ti.6:16, 1Pe.4:11 5:11, Ju 25, Rev.1:6 5:13.†
(AS)