κράσ·πεδον, ου (τὸ) extrémité d’une chose, d’où :
      1 bordure, frange d’un vêtement, particul. frange inférieure, THCR. Idyl. 2, 53 ; CHAMÆL. (ATH. 374 a) ; ATH. 159 d ; au pl. EUR. Med. 524 ; AR. Vesp. 475 ;
      2 bord extrême, lisière, frontière d’un pays, d’un rivage, SOPH. fr. 536 ; EUR. Thes. fr. 8 ; ANTH. 7, 78 ;
      3 crête d’une montagne, XÉN. Hell. 4, 6, 8 ;
      4 lisière d’un camp, EUR. Suppl. 661 ;
      5 aile d’une armée, XÉN. Hell. 3, 2, 16 ;
      6 maladie de la luette, ARÉT. Cur. m. acut. 1.

Étym. inconnue.

τό, edge, border, skirt, esp. of cloth, Theoc. 2.53; of the fringe or tassel worn by Jews, Ev. Matt. 9.20; mostly in pl., ἄκροισι λαίφους κρασπέδοις (v. ἄκρος 1.2b) E. Med. 524; κράσπεδα στεμμάτων Ar. V. 475, cf. Diph. 43.30; χρυσᾶ κ. Chamael. ap. Ath. 9.374a, Chrysipp. Stoic. 3.36, 37. metaph, mostly in pl., skirts or edge of a country, S. Fr. 602, E. Fr. 381; of a mountain, X. HG 4.6.8; πρὸς κρασπέδοισι στρατοπέδου on the skirts of the army, E. Supp. 661; τοὺς πελταστὰς ἐπὶ τὰ κ. ἑκατέρωθεν καθίστασθαι X. HG 3.2.16; also in sg., Τιμολέοντα ὥσπερ ἐκ κ. τινὸς λεπτοῦ τῆς πολίχνης τῇ Σικελίᾳ προσηρτημένον Plu. Tim. 11; κ. αἰγιαλοῦ AP 7.78 (Dionys. Cyzic.).
Medic., affection of the uvula, fimbria, Aret. SA 1.8.

τό, das Aeußerste an einer Sache, der Saum, Rand, bes. am Kleide ; ἄκροισι λαίφους κρασπέδοις Eur. Med. 524 ; στεμμάτων Ar. Vesp. 476 ; πορφυρίδα ἠμφιεσμένον ἔχουσαν χρυσᾶ κράσπεδα Ath. IV.159d ; Theocr. 2.53 u. Sp., wie Plut. adv. Stoic. 21 ; auch von Bergen, ὑποκαταβαίνοντες ἐς τὰ κράσπεδα τῶν ὀρῶν Xen. Hell. 4.6.8 ; αἰγιαλοῦ Dionys. 10 (VII.78). – Beim Heere der Flügel ; στρατοπέδου Eur. Suppl. 683 ; τοὺς πελταστὰς ἐπὶ τὰ κράσπεδα ἑκατέρωθεν καθίστασθαι Xen. Hell. 3.2.16. – Die Ableitung ist dunkel. Vgl. κροσσαί.

κράσπεδον, -ου, τό
[in LXX: Num.15:38-39 (צִיצִת) Deu.22:12, Zec.8:23 (כָּנָף)* ;]
__1. in cl., an edge, border.
__2. In LXX (see supr.) and NT, a tassel or corner: Mat.9:20 14:36 23:5, Mrk.6:56, Luk.8:44.†
(AS)