ου (ὁ) :
   I couche, d’où :
      1 lit, OD. 3, 334, etc. ;
      2 étable, ARAT. 1116 ;
      3 bergerie, LGS 1, 8 ;
   II action d’aller se coucher, OD. 14, 455 ; d’où sommeil, OD. 19, 515 ; HÉS. O. 572 ; κοῖτον ποιέεσθαι, HDT. 7, 17, se coucher ; κοῖτον ἰαύειν, EUR. Rhes. 740, dormir un somme.

Étym. κοίτη.

ὁ, (κεῖμαι) resting-place, bed, κοίτοιο μεδώμεθα Od. 3.334, cf. 2.358; οἱ δ’ ἐπὶ κοῖτον ἐσσεύοντο 14.455; στυγερὸς δ’ ὑπεδέξατο κ., of birds, 22.470; stall, fold, Arat. 1116; ἀπάγειν ἐπὶ κοῖτον pen, Longus 1.8.
sleep, ἐπὴν νὺξ ἔλθῃ, ἕλῃσί τε κ. ἅπαντας Od. 19.515; κοίτοιο ὥρη bed-time, ib. 510; ἐπ’ ἠόα κ.
lying abed till dawn, Hes. Op. 574; τὸν ὑπασπίδιον κοῖτον ἰαύειν sleep under arms, E. Rh. 740 (lyr.); κ. ποιεεσθαι go to bed, Hdt. 7.17; ἐς κ. παρεῖναι Id. 1.9.

ὁ, = κοίτη, Lager, Bett, Schlafengehen ; κοίτοιο μεδώμεθα Od. 3.333 ; οἱ δ' ἐπὶ κοῖτον ἐσσεύοντο 14.455, vgl. 19.510 ; der Schlaf, αὐτὰρ ἐπὴν νὺξ ἔλθῃ ἕλῃσί τε κοῖτος ἕκαστον 515, wie Hes. O. 572 ; Pind. P. 2.36 ; κοῖτον ἰαύει Eur. Rhes. 740 ; κοῖτον ποιεῖσθαι, sich zu Bette legen, Her. 7.17 ; παρέσται ἐς κοῖτον 7.9 ; sp.D.