η, ον [ῐ]
      1 act. qui sert à tondre, à raser, EUR. Or. 966 ;
      2 pass. tondu, rasé, ESCHL. Ch. 178 ; EUR. El. 521, Tr. 279 ; ἡ κ. (s.-e. παρθένος) ANTH. 7, 37, masque de jeune fille à cheveux courts, pour le théâtre.

➳ Fém. -ος, AGATHON (ATH. 528 d).

Étym. κουρά.

η, ον, also ος, ον Agatho 3, cf. II.3; (< κουρά): — of, for cutting hair, σίδαρος E. Or. 966 (nisi cum κάρα jungendum).
II. Pass., shorn off, χαίτη A. Ch. 180; θρίξ E. El. 521, Agatho l.c.
2. shorn, κρᾶτα E. Tr. 279 (lyr.); κ. σχῆμα ἀναλαμβάνειν tonsure, Plu. Pel. 34.
3. as Subst., ἡ κούριμος Tragic mask for mourners, with the hair cut close, AP 7.37 (Diosc.), cf. Poll. 4.140.

1) zum Haar- od. Bartscheren gehörig, abscherend ; σίδηρος, das Schermesser, Eur. Or. 955.
2) abgeschoren, abgeschnitten ; ἔπεμψε χαίτην κουρίμην χάριν πατρός Aesch. Ch. 178, wie θρίξ Eur. El. 521 ; ἄρασσε κρᾶτα κούριμον Troad. 279 ; κούριμον σχῆμα, Ansehen eines Geschorenen, Plut. Pelop. 34.
3) ἡ κούριμος, sc. παρθένος, eine tragische Jungfrauenmaske mit abgeschnittenem Haar, Diosc. 28 (VII.37), vgl. Poll. 4.138, 140, od. die abgeschnittene Locke.