α, ον [ῠ]
      1 qui occupe le sommet ou la première place, d’où subst. ὁ κορυφαῖος, le chef, HDT. 3, 82, 159, etc. ; particul. le chef d’un chœur, le coryphée, POSIDON. (ATH. 152 b) ; DÉM. 533, 25 ; ARSTT. Pol. 3, 4 ; οἱ κορυφαῖοι, POL. 28, 4, 6, les chefs d’un parti (litt. ceux qui sont à la tête) ; τὸ κορυφαῖον, le haut, le sommet, le point culminant (d’un toit, etc.) APD. 47, 27 ; fig. τὰ κ. τῆς νίκης, HDN 8, 3, le couronnement de la victoire ;
      2 surmonté d’une houppe : ὁ κ. πῖλος, PLUT. Marc. 5, le bonnet à houppe (des Flamines, lat. apex).

• Sup. -ότατος, PLUT. M. 1115 e ; LUC. H. conscr. 34, etc.

Étym. κορυφή.

ὁ, head man, chief, leader, αὐτὸς ἕκαστος βουλόμενος κ. εἶναι Hdt. 3.82; τῶν ἀνδρῶν τοὺς κ. ib. 159, cf. 6.23, 98, Pl. Tht. 173c; οἱ κ.
party-leaders, Plb. 28.4.6, cf. Phld. Sto. Herc. 339.11; in the Drama, leader of the chorus, ἡγεμὼν τῆς φυλῆς κ. D. 21.60 codd., cf. Arist. Pol. 1277a11, Posidon. 15J., etc. ; κ. ἑστηκώς standing at the head of the row, Ar. Pl. 953. as Adj., at the top, ὁ κ. πῖλος the apex of the Roman flamen, Plu. Marc.. 5; τὰ κ. τῆς νίκης the crowning fruits of…, Hdn. 8.3.5; κ. τέλος τῶν πραγμάτων Id. 7.5.2; τοῦ λαμπροῦ κορυφαῖον (sc. αἴτιον) Phld. Po. 2.41. epith. of Zeus, CIG 4458.4 (Seleucia in Pieria); of the Roman Jupiter Capitolinus, Paus. 2.4.5; Sup. κορυφαιότατος in later Gr., κ. ἀρχαί CIG 3885 (Eumeneia), cf. Plu. 2.1115b, Luc. Sol. 5, Hist. Conscr. 34.

obenan, and er Spitze stehend, ὁ κορυφαῖος, der Oberste, der Anführer ; αὐτὸς ἕκαστος βουλόμενος κορ. εἶναι Her. 3.82, vgl. 159, 6.98 ; so Plat. Theaet. 173c ; die Parteihäupter, Pol. 28.4.6 u. a.Sp., die auch den superl. bilden, περιπατητικῶν ὁ κορυφαιότατος Plut. adv. Col. 14 ; Luc. Soloec. 5 tadelt den Ausdruck τῶν φίλων ὁ κορυφαιότατος, vgl. aber paras. 42, Alex. 30 u. Lobeck zu Phryn. p. 69. – Bes. der Chorführer, Vorsänger, Vortänzer des Chors, Arist. Polit. 3.4, Posidon. bei Ath. IV.152b ; vgl. Ar. Plut. 954 u. Schol.; Dem. 21.60 sagt Ἀριστείδης καὶ γέρων ἐστὶν ἤδη καὶ ἴσως ἥττων χορευτής· ἦν δέ ποθ' ἡγεμὼν τῆς φυλῆς κορυφαῖος ; unterschieden von den Choregen ; Arist. mund. 6 M. καθάπερ ἐν χορῷ κορυφαίου κατάρξαντος συνεπηχεῖ πᾶς ὁ χορός. – Als Beiname des Zeus (Jupiter capitolinus) u. der Artemis erwähnt bei Paus. 2.4.5, 28.2.