(f. έσω, ao. ἐκόρεσα ; pass. ao. ἐκορέσθην, pf. κεκόρεσμαι ; part. pf. act. ion. κεκορηώς au sens pass.) :
   I rassasier : τινά τινι, IL. 13, 831, ou τινος, SOPH. Ph. 1156, qqn de qqe ch. ; κέαρ, ESCHL. Pr. 165, rassasier ou réjouir son cœur ; θυμὸν μολπῇ, A.RH. 3, 897, rassasier ou réjouir son cœur d’un chant ;
   II pass. (ao. ἐκορέσθην) et moy. (ao. ἐκορεσάμην) :
      1 se rassasier, être rassasié (de vin, de nourriture, de viande, etc.) gén. IL. 11, 562 ; 19, 167 ; OD. 14, 28 ; EUR. Hipp. 112, etc. ; dat. THGN. 1269 ; fig. ὕϐρι κεκορημένος, HDT. 3, 80, rassasié d’outrages ; avec un part. κλαίουσα κορέσσατο, OD. 20, 59, elle se rassasia de pleurs ;
      2 avoir le dégoût de, être fatigué de, gén. : ἀέθλων, OD. 23, 350 ; πολέμου, AR. Pax 1283, de luttes, de guerre ; avec un part. IL. 18, 287, être fatigué de, etc. ; part. κεκορηώς, OD. 18, 372 ; NONN. D. 5, 34, rassasié, d’où dégoûté, fatigué de, gén.

➳ Act. fut. poét. κορέσσω, ANTH. 14, 135 ; épq. κορέω, IL. 13, 831 ; 17, 241 ; ao. poét. ἐκόρεσσα, ANTH. 7, 204, etc. Pf.2 part. épq. au sens pass. κεκορηώς, OD. NONN. D. ll. cc. Pass. ao. pass. 3 pl. poét. ἐκόρεσθεν, AR. Pax 1283. Pf. ion. κεκόρημαι, IL. 18, 287 ; OD. 8, 98, etc. Fut. ant. κεκορήσομαι, MAX. π. κατ. 117. — Moy. ao. épq. 3 sg. ἐκορέσσατο, ou κορέσσατο, OD. 20, 59 ; 1 pl. κορεσσάμεθα, IL. 22, 427 ; part. κορεσσάμενος, IL. 19, 167.

Étym. R. indo-europ. *ḱerh₃-, croître ; cf. κόρος¹.

Them. Or. 16.213a; κορεννύω, Gloss. ; κορέω, Nic. Al. 195; κορέσκω, ib. 225, 360, 415; fut. κορέσω Hdt. 1.212; Ep. κορέεις Il. 13.831, κορέει 8.379, 17.241; aor. ἐκόρεσα 16.747, A. Pr. 166 (lyr.); poet. ἐκόρεσσα Theoc. 24.138, AP 7.204 (Agath.); — Med., κορέννυμαι Orph. L. 732, opt. κορέοιτο Nic. Al. 263; aor. ἐκορεσάμην, Ep. ἐκορεσσ-, κορεσσ-, Il. 11.562, Od. 20.59; — Pass., fut. κεκορήσομαι Max. 117; aor. ἐκορέσθην Od. 10.499; Ep. 3 pl. -θεν Ar. Pax 1283 sq. ; pf. κεκόρεσμαι X. Mem. 3.11.3 (nowhere else in early Prose), Plu. Dem. 23, APl. 4.190 (Leon.); Ion. κεκόρημαι Il. 18.287, Hes. Op. 593, Sappho 48, Ar. Pax 1285 (v. infr.); pf. part. Act. (with pass. sense) κεκορηώς, -ότος, Od. 18.372, Nonn. D. 5.34, Coluth. 120; also fut. (in intr. sense) κορήσουσι LXX De. 31.20:
satiate, fill one with a thing, c. dat., κορέεις κύνας ἠδ’ οἰωνοὺς δημῷ καὶ σάρκεσσι Il. 13.831; μολπῇ θυμὸν κ. A.R. 3.897; c gen. rei, κορέσαι στόμα ἐμᾶς σαρκός S. Ph. 1156 (lyr.); c. acc. only, τίς ἂν κορέσειεν ἅπαντας ; Thgn. 229; πρὶν ἂν ἢ κορέσῃ κέαρ A. l.c. ; — Med., satisfy oneself, c. gen., ἐκορέσσατο φορβῆς Il. 11.562; οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς 19.167; ὄφρ’… κρειῶν κορεσαίατο θυμόν might satisfy their desire with flesh, Od. 14.28; metaph, φυλόπιδος κορέσασθαι Il. 13.635; c. part., κορεσσάμεθα κλαίοντε 22.427; ἐκορέσσατο χεῖρας τάμνων δένδρεα 11.87; — Pass., to be glutted, satiated, δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν ἐΐσης Od. 8.98; κεκορήμεθ’ ἀέθλων 23.350; κεκορημένος ἦτορ ἐδωδῆς Hes. Op. 593; βορᾶς κορεσθείς E. Hipp. 112; πολέμου ἐκόρεσθεν Ar. Pax 1283; c. part., κλαίων… κορέσθην Od. 4.541; οὔ πω κεκόρησθε ἐελμένοι ; Il. 18.287; rarely c. dat. rei, κριθαῖσι κορεσθείς Thgn. 1269; πλούτῳ κεκορημένος Id. 751; ὕβρι Hdt. 3.80; abs., dub. in Sappho 48. — Cf. κορίσκομαι. (Cf. Lith. šérti ΄feed΄.)

[ῡ], fut. κορέσω, κορῶ (ὅς κε τάχα Τρώων κορέει κύνας Il. 17.241, wie 8.379, 13.831), aor. ἐκόρεσα, perf. pass. κεκόρεσμαι, ep. κεκόρημαι, auch Ar. Pax 1251 in einer Nachahmung des Hom. und Heraclit. bei Clem.Al., u. diesem in der Bedeutung gleich κεκορηότε Od. 18.372;
sättigen, satt machen ; τινὰ δημῷ καὶ σάρκεσσι Il. 8.379, wie μολπῇ θυμὸν κορέσωμεν Ap.Rh. 3.897 ; übertr., πρὶν ἂν κορέσῃ κέαρ Aesch. Prom. 165. – Auch c. gen., κορέσαι στόμα ἐμᾶς σαρκός Soph. Phil. 1141. – Häufiger im med. u. pass. sich sättigen, satt werden, τινός, z.B. οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς Il. 19.167, δαιτὸς κεκορήμεθα θυμὸν ἐΐσης Od. 8.98, öfter, wie Hes. κεκορημένον ἦτορ ἐδωδῆς O. 591 ; βορῆς Panyas. bei Ath. II.37b ; βορᾶς κορεσθείς Eur. Hipp. 112. – Auch übertr., φυλόπιδος κορέσασθαι, sich am Kampfe sättigen, des Kampfes satt bekommen, Il. 13.635, κεκορήμεθ' ἀέθλων Od. 23.350, u. öfter c. partic., ἐπεὶ κλαίουσα κορέσσατο ὃν κατὰ θυμόν, da sie sich am Weinen gesättigt, satt geweint hatte, 20.59, ἐπεὶ κλαίων τε κυλινδόμενός τ' ἐκορέσθην 4.541, vgl. Il. 18.287, 22.427 ; ἐκορέσσατο χεῖρας τάμνων, er bekam das Holzhauen an seinen Händen satt. 11.87 ; – ὕβρεϊ κεκορημένος, voll Uebermut, Her. 3.80 ; κεκορεσμένος Xen. Mem. 3.11.13. Sonst nur noch in sp. Prosa, z.B. Plut. Dem. 23 ; ὁ δῆμος κεκόρεστο Hdn. 1.13.10 ; ἐκορέσθησαν φιλοῦντες Luc. D.Mer. 3.2 ; πῶλος κορεσθεὶς τοῦ μητρῴου γάλακτος Ael. V.H. 9.4.

κορέννυμι
(< κόρος, surfeit), [in Symmachus.: Psa.22:27, Al, Psa.103:5 * ;]
to satisfy: pass., τροφῆς, Act.27:38; metaph., of spiritual things, 1Co.4:8.†
(AS)