οῦ (ὁ) [ῐ]
      1 poussière qui s’élève de terre, HDT. 8, 65 ; THC. 4, 34 ; PLAT. Rsp. 496 d ; PLUT. Fab. 16, M. 97 b ; p. anal. cendre qui vole, THC. 4, 34 ;
      2 fig. être vil et méprisable, DÉM. 547 ; ANAXANDR. (ATH. 242 f) ; ARISTOPHON (ATH. 238 d).

Étym. κόνις, ὄρνυμι.

ὁ, (< κόνις, ὄρνυμι) dust raised or stirred up, cloud of dust, Hdt. 8.65; ὁ κ. δῆλος αὐτῶν ὡς ὁμοῦ προσκειμένων Ar. Eq. 245, cf. Th. 4.44; κ. τῆς ὕλης νεωστὶ κεκαυμένης, i.e.
a cloud of woodashes, ib. 34; κ. καὶ ζάλη Pl. R. 496d; in pl., Diocl. Fr. 147. generally, dirt, sweepings, σαρώματα… σὺν τῷ κ. Wilcken Chr. 198.16 (iii BC). metaph, dirty fellow, χαίρει τις αὐχμῶν ἢ ῥυπῶν, κ. ἀναπέφηνεν Anaxandr. 34.6, cf. Aristopho 10.8; Εὐκτήμων ὁ κ. D. 21.103.

ὁ, aufgeregter Staub, Staubwirbel, Staubwolke ; ἰδεῖν κονιορτὸν χωρέοντα ἀπὸ Ἐλευσῖνος Her. 8.65 ; ἐν χειμῶνι κονιορτοῦ καὶ ζάλης ὑπὸ πνεύματος φερομένου Plat. Rep. IV.496d ; Sp., wie Pol. 5.85.1. – Auch = Asche, wie man es Thuc. 4.34, ὁ κον. τῆς ὕλης νεωστὶ κεκαυμένης ἐχώρει πολὺς ἄνω, unnötigerweise erkl. – In Athen auch ein Schimpfwort für einen schmutzigen Menschen, Dem. 21.103 ; vgl. Anaxandrid. bei Ath. VI.242f. χαίρει τις αὐχμῶν ἢ ῥυπῶν ; κονιορτὸς ἀναπέφηνεν.

κονιορτός, -οῦ, ὁ
(< κόνις or κονία, dust, ὄρνυμι, to stir up), [in LXX for אָבָק, etc. ;]
in cl., dust stirred up (Exo.9:9, Isa.5:24); in NT, simply dust: Mat.10:14, Luk.9:5 10:11, Act.13:51 22:23.†
(AS)