(f. κονίσω, ao. ἐκόνισα, pf. inus. ; pf. pass. κεκόνιμαι) [ῑ à tous les temps]
      1 couvrir de poussière, rendre poudreux : χαίτας, IL. 21, 407, couvrir les cheveux de poussière ; τὰ κεκονιμένα τῶν βάθρων, DL. 7, 22, parties des gradins couvertes de poussière ; p. ext. couvrir comme de poussière : τινί, THCR. Idyl. 1, 30, de qqe ch. ;
      2 remplir de poussière, couvrir de poussière, en courant, en combattant : κ. πεδίον, IL. 14, 145, couvrir la plaine de poussière, en parl. d’une troupe en fuite ; d’où au pass. φεῦγον κεκονιμένοι, IL. 21, 541, ils fuyaient enveloppés d’un tourbillon de poussière ; d’où abs. soulever la poussière, en parl. de chevaux qui galopent, IL. 13, 820 ; 23, 372, 449 ; de coureurs, OD. 8, 122 ; d’une armée en marche, ESCHL. Sept. 60, etc. ;

Moy. :
      1 se rouler dans la poussière, en parl. d’oiseaux, POLÉM. (ATH. 388 c) ; ARSTT. H.A. 9, 49 ;
      2 se frotter de poussière pour la lutte, LUC. Anach. 31 ; d’où se préparer à la lutte, PHIL. 2, 173 ;
      3 s’empresser, se hâter (cf. l’actif 2) AR. Eccl. 291.

➳ Act. fut. épq. 3 pl. κονίσσουσιν, IL. 16, 145 ; ao. épq. ἐκόνισσα, BATR. 204. Pass. pl.q.pf. 3 sg. poét. κεκόνιτο, IL. 22, 405. Moy. f. réc. κονιοῦμαι, PHIL. 2, 173 ; ao. part. κονισσάμενος, ORPH. Lith. 25.

Étym. κόνις.

fut. κονίσω [ι]; aor. ἐκόνισα Il. (v. infr.); — Med., Ph. 2.173, fut. κονιοῦμαι v.l. in Ph. l.c. (as if from κονίζω, cf. Hsch. s.v. κονίζεσθαι); aor. ἐκονισάμην Ar. Ec. 1177, Luc. Anach. 31, etc. ; — Pass., pf. κεκόνιμαι Il. 21.541, Hes. Op. 481, Ar. Ec. 291; plpf. κεκόνιτο Il. 22.405 (in Mss. sts. incorrectly ἐκόνισσα, κεκόνισμαι, κεκόνιστο, Il. 21.407, Theoc. 1.30, AP 9.128): — make dusty, cover with clouds of dust, εὐρὺ κονίσουσιν πεδίον, of persons in hasty flight, Il. 14.145.
cover with dust, ἐκόνισε δὲ χαίτας 21.407; — Pass., κεκονιμένοι φεῦγον all dusty fled they, ib. 541; κεκόνιτο κάρη 22.405; κεκονιμένος all dusty, i.e.
in haste, Ar. Ec. 291, cf. 1177, Luc. DDeor. 24.1, Tim. 45, etc. Pass., to be sprinkled as with dust, κισσὸς ἑλιχρύσῳ κεκονιμένος Theoc. 1.30. Med., roll in the dust, like birds, horses, etc., Arist. HA 633b4, 557a12 (leg. κονίωνται), Polem.Hist. 59; but, of wrestlers, sprinkle themselves with dust, Diocl. Fr. 141, Gal. 6.162, Luc. Anach. l.c. ; hence, prepare for combat, Ph. l.c., Eust. 1113.63; αὐτὸς ἐφ’ ἑαυτοῦ κονισάμενος Max.Tyr. 5.8. intr., κονίοντες πεδίοιο galloping o΄er the dusty plain, in Il. always of horses, 13.820, 23.372, 449; of men racing, Od. 8.122; of an advancing army, A. Th. 60, cf. Pers. 163 (troch.).

κονίσω, aor. ἐκόνῑσα (die Schreibart κονίσσω u. ἐκόνισσα ist jetzt im Hom. getilgt), κεκόνῑμαι, in späterer Prosa κονίζω, att. fut. κονιῶ, perf. pass. κεκόνισμαι, κεκόνιστο, Ep. symm. her. 20 (IX.128);
mit Staub erfüllen, staubig machen, εὐρὺ κονίσουσιν πεδίον, sie werden die Ebene mit Staub erfüllen, d.i. fliehen, Il. 14.144 ; ἐκόνισε δὲ χαίτας 21.407 ; κεκόνιτο κάρη ἅπαν 22.405 ; μὴ μέγας πλοῦτος κονίσας οὖδας ἀντρέψῃ ποδὶ ὄλβον Aesch. Pers. 159 ; φεῦγον κεκονιμένοι, sie flohen vom Staub umwirbelt, Il. 21.541 ; – dah. κεκονιμένος geradezu = eilig, eilend, ἥκῃ κεκονιμένος Ar. Eccl. 291, πανταχόθεν συνθέουσι κεκονιμένοι καὶ πνευστιῶντες Luc. Tim. 45, u. A. – Dah. auch intr., durch Laufen Staub erregen, laufen, eilen, κονίοντες πεδίοιο, hinstäubend durch das Gefilde, von Pferden, Il. 23.372, 449 ; von wettrennenden Menschen, Od. 8.122 ; Ἀργείων στρατὸς χωρεῖ, κονίει Aesch. Spt. 60 ; u. im med., κόνισαι λαβών, nimm schnell, Ar. Eccl. 1176. – Uebh. = bedecken mit Etwas, κισσὸς ἑλιχρύσῳ κεκονιμένος Theocr. 1.29, Schol. erkl. κεχρισμένος, v.l. κεκονισμένος, bes. = mit Kalk überstreichen, mit Pech überziehen. Hesych. (vgl. aber κονιάω).
Med. κονίζομαι, sich im Staube, Sande wälzen, wie die Pferde u. Vögel, Sp. – Bes. aber von den Ringern, die sich, nachdem sie sich mit Oel gesalbt hatten, den ganzen Leib mit seinem Sande bestreuten, um fester anfassen zu können, u. im Sande kämpften ; dah. = γυμνάζεσθαι, Ath. IX.388c u. Sp.