ας (ἡ) [ῐ ; v. ci-dessous]
   I poussière, surt. poét., IL. 2, 150, etc. ; EUR. Andr. 112, etc. ; AR. Lys. 471 ; au pl. IL. 2, 418, etc. ; πίπτειν ἐν κονίῃσι, IL. 17, 315 ; OD. 18, 98 ; HÉS. Sc. 365, etc. tomber dans la poussière ; particul. poussière soulevée, d’où nuage de poussière, IL. 11, 151 ; OD. 11, 600 ;
   II sable, IL. 21, 271 ;
   III cendre, au plur. OD. 7, 153, 160 ;
   IV chaux, P. ÉG. 3, 52 ; d’où eau de chaux, eau pour lessiver, AR. Ran. 713 ; PLAT. Rsp. 430 b ; ARSTT. Probl. 4, 13, etc. ; TH. H.P. 5, 9, 5 ; GAL. 13, 193 et 264, etc.

➳ Ion. κονίη, HOM. ll. cc. Chez Homère [ῐ] dans κονίῃσι, [ῑ] aux cas trisyllab. ; chez les Att. [ῐ] dans les vers dactyliques, ESCHL. Ag. 64 ; AR. Ran. 713, etc. ; [ῑ] dans les vers iambiques, AR. Ach. 18, Lys. 470.

Étym. cf. κόνις.

Ion. and Ep. κονίη, ἡ, (< κόνις); dust, ποδῶν ὑπένερθε κ. ἵστατ’ ἀειρομένη Il. 2.150; ὑπὸ δέ σφισιν ὦρτο κ. 11.151; in pl., κὰδ δ’ ἔπεσ’ ἐν κονίῃσι Od. 18.98; ἐν κονίῃσι πεσών Il. 17.315, etc. ; πρηνέες ἐν κονίῃσιν 2.418, cf. Hes. Sc. 365; μιάνθησαν δὲ ἔθειραι αἵματι καὶ κονίῃσι Il. 16.796; also Trag. in lyr., A. Ag. 64, E. Andr. 112, Supp. 821.
sand, Il. 21.271.
ashes, in pl., κατ’ ἄρ’ ἕζετ’ ἐπ’ ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι Od. 7.153, cf. 160; sg., κ. δρυΐνη Gp. 13.4.2.
pearl-ash, lye, soap-powder, λούειν ἄνευ κονίας Ar. Lys. 470 (with a play on ἀκονιτί), cf. Ach. 18, Ra. 711, Pl. R. 430b; pl., Thphr. HP 4.10.4 (nisi leg. κονιάσεις).
alkaline fluid used for washing, Gal. 12.35, al. ; κ. στακτή Id. 13.569. κ. ἀπὸ τῆς ἱερᾶς σποδοῦ καὶ τοῦ ἱεροῦ ὕδατος, as a medicine, SIG 1171.12 (Lebena). = τίτανος, Erot. s. h. v. ; κ. ἄσβεστος quicklime, Heraclid. Tarent. ap. Gal. 12.958; κ. μέλαινα IG2². 1672.197.
plaster, stucco, ib. 4²(1).103.278 (Epid.), POxy. 1450.4 (iii AD), Eust. 382.36. [Hom. uses ι in the quadrisyll. case κονίῃσι, ι in the trisyll. ; Trag. and Com. ι in lyr. (dact. and anap.), A. Ag. 64, E. Andr. 112, Ar. Ra. 711; ι in iamb., Id. Ach. 18, Lys. 470.]

ἡ, ion. u. ep. κονίη, vgl. κόνις;
1) der Staub, bes. die zu einer Staubwolke aufgewühlte Erde ; Hom. ποδῶν ὑπένερθε κονίη ἵστατ' ἀειρομένη, Il. 2.150 ; ὦρτο κονίη ἐκ πεδίου, τὴν ὦρσαν ἐρίγδουποι πόδες ἵππων 11.151 ; μιάνθησαν κονίῃ 23.732 ; öfter im plur., κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών Od. 18.97, in der Il. oft von dem in der Schlacht Hinstürzenden, auch αἵματι καὶ κονίῃσι verbunden, Blut u. Staub, z.B. πεφυρμένος ; πρηνὴς δ' ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν Hes. Sc. 365 ; γόνατος κονίαισιν ἐρειδομένου Aesch. Ag. 64 ; Eur. Andr. 112 ; Ar. Ran. 713, Ach. 18. – Der Flußsand, Triebsand, Il. 21.271. – Der Ringerstaub, wit welchem sich die Ringer nach dem Salben bestreuen, um einander fester fassen zu können ; dah. ἄνευ κονίας, wie ἀκονιτί, ohne Mühe u. Anstrengung, Ar. Lys. 471. – Auch Kalkstaub, feingeschlagener Kalk zum Tünchen der Wände ; der Ueberzug mit Kalk, die Kalktünche selbst, Aristid. u. a.Sp.
2) die Asche, wie man Od. 7.153 κατ' ἄρ' ἕζετ' ἐπ' ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσιν erkl. (s. κόνις); und daher
3) das über Asche gegossene Wasser, die Lauge ; Ar. Ran. 713 ; Plat. Rep. IV.430b ; Arist. Meteor. 2.3 u. Sp., die einzeln bezeichnen : κονία ἀσβέστου, Kalklauge, – κονία στακτή, Tropflange, – σαπωναρική, Seifenlauge, – πιλοποιητική, Hutmacherlange, – βαλανευτική, Badelange.
[Ι ist in der Regel kurz, lang im sing. bei Hom., wenn es den Hexameter schließt, u. im jambischen Trimeter, Ar. Ach. 18.]

1. dust, a cloud of dust , stirred up by men's feet, (Iliad by Homer); also in plural, like Lat. arenae, (Homer), etc.
2. sand or soil (see. ὑπερέπτω); (Iliad by Homer)
3. ashes , in plural like Lat. cineres, (Odyssey by Homer)
4. a fine powder , sprinkled over wrestlers' bodies after being oiled, to make them more easily grasped by the opponent:—;this powder was also used in the bath, (Aristophanes Comicus)
ι- in κονίῃσιν, in other cases ι- usually. (ML)